"Saligia - pycha" - film (cz.1) czyli Ja, Valensa

SALIGIA, czyli siedem grzechów głównych to swoiste znaki zakazu - pomocne w życiu codziennym; zasady, których należałoby przestrzegać także w polityce. W końcu wszyscy grzeszymy. Jednak jedni będą starać się grzechów unikać; inni, niestety, z grzeszności uczynią swój atut.   PYCHA Nie znam polityka państwa demokratycznego, mającego o sobie tak wielkie mniemanie jak nasz eksprezydent Lech Wałęsa. W zasadzie w każdym przeprowadzanym z nim wywiadzie jest fragment, w którym były przywódca związków zawodowych przekonuje dziennikarza, odbiorców i siebie, że jest wyjątkowy, genialny i niezastąpiony. Pokonał komunizm, pokonał bezpiekę, a wszystko opowiedziane w pierwszej osobie liczny pojedynczej.
W rzeczywistości człowiek, na którego głosowałem, zawiódł mnie na całej linii; to była moja osobista porażka. Jako student mocno zaangażowałem się w jego pierwszą kampanię prezydencką. Zawierzyłem i... bardzo się rozczarowałem jego prezydenturą. To oczywiście można wybaczyć, a nawet z czasem zapomnieć. W końcu, powie ktoś, to tylko brutalna polityka.
Nie sposób jednak obojętnie przejść obok jego pełnych pogardy słów wypowiedzianych o Annie Walentynowicz i Andrzeju Gwieździe w 25-rocznicę powołania Wolnych Związków Zawodowych. Czarę goryczy przelała żenująca wypowiedź o śp. Lechu Kaczyńskim: zginął i to jest jego jedyna zasługa, że zginął.
Zastanawiające jest jednak permanentne bardzo dobre samopoczucie naszego noblisty. On - zgrany polityk, którego popierał 1% wyborców - nadal wierzy w swoją nieomylność, wielkość; ba, ciągle ma nadzieję, że jego czas jeszcze nadejdzie. Moim zdaniem ten czas skończył się bezpowrotnie już w 1991r.

Zapraszam na film pt. Saligia - pycha
>>Następny odcinek pt. Saligia - chciwość