Nic się nie stało

Przyjdzie..Bowiem szuka Prawdy..a ten kto szuka nie bladzi..Czasami mam wrazenie ,ze nas lubi..i cos go ciagnie do nas..ale sie wstydzi przyznac przed soba samym do tego..
Wielum z nas brakuje Odwagi..i przyzwoitysci aby uznac ubostwo wlasnch opini i wyborow..brak nam dystansu do  siebie samych  i swiata..
Szczegolnie brak nam Wiary w samych siebie..Wiary ,ze w kazdym momencie  mozemy podniesc sie z kolan mimo wlasnych bledow i slabosci..i czynic Slusznie ..
Dziekuje ,ze jestes !..

Cóż jednak z tymi, którzy wychowani we wrogim im środowisku uważają to środowisko za własne i "jedynie słuszne"?
Sugerowanie dogmatów wiary takim ludziom nie przynosi ulgi, a w wielu przypadkach budzi sprzeciw."..
. Ja wierzę, że Bóg jest, i to jest mój dogmat. Natomiast dla kogoś dogmatem jest to, że Boga nie ma. I naukowo ani ja nie udowodnię, że Bóg jest, ani oni nie udowodnią, że Go nie ma. Najistotniejsze jest, to trzeba wyraźnie stwierdzić, że każdy człowiek zasługuje na taki sam szacunek. Trzeba to mocno stwierdzić, bo często zarzuca się nam, że traktujemy ludzi niewierzących albo wierzących inaczej jak niepełnowartościowych ludzi. Tymczasem wierzymy, że każdy człowiek jest stworzony przez Pana Boga i w oczach Bożych jest kimś nadzwyczajnym, cennym, przeznaczonym do zbawienia. I teraz jest pytanie, jaką droga dojdzie do zbawienia. Zasadniczo tą drogą jest Chrystus; to On jest Drogą, Prawdą i Życiem. Jeśli Chrystusa wyznaję przez uznanie dogmatów i wprowadzanie w życie zasad moralności, którą Chrystus przyniósł ze sobą, to w takim razie jestem w porządku, mogę się nie przejmować — jestem na prostej drodze do szczęścia wiecznego, do zbawienia. Natomiast jeśli ktoś nie uznaje Jezusa Chrystusa, wyznaje inne dogmaty, nie przyjmuje ani prawd wiary, ani sposobu postępowania, które głosi Kościół, to ten człowiek Nie Przestaje być osobą, ale w oczach kogoś wierzącego wydaje się być bardzo biedny, pozbawiony wielkich wartości. Ja tak tłumaczę to .. Piszę im, że są ludźmi tak samo kochanymi przez Pana Boga i przeznaczonymi do zbawienia jak wierzący. Nawet jeśli są poganami, od czasów samego Pana Jezusa, nawet od czasów proroka Izajasza jest mowa o tym, że poganie mogą być zbawieni, mogą przyjść do Pana, że dla nich też wszystkie dobra duchowe są dostępne. Trzeba się modlić i dawać świadectwo, żeby zbliżyli się do Boga..
.Cała laicyzacja, która się współcześnie dokonuje, to jest w dużej mierze wina katolików: i duchownych, i świeckich, których wlasne świadectwo dążenia do pełni z Bogiem nie jest czytelne: ani walka wewnętrzna, ani owoce tej walki.

Max pracuję nad tym, a zwłaszcza skupiłem się na fraktalach i związkach funkcji zeta Riemanna z fizyką. Niestety nie mam jeszcze prostego wytłumaczenia, więc nie będę gadał po próżnicy. Na osłodę podam Ci stronę, gdzie widać wyraźnie, że różne dzikie systemy liczbowe mają sens: https://en.wikipedia.org… Zobacz jak świetnie liczy się pola i objętości w bazie Pi (jako mnożenie przez 10). Pierwiastki też są ciekawe i to nie tylko te przekątne. Na uwagę zasługuje fakt, że takie systemy z bazami pierwiastkowymi można utworzyć dla każdej liczby naturalnej n. Wtedy w bazie B=n pewne rozkłady zachowują się tak jak wzmiankowane rozkłady repunits w systemie czwórkowym (kwadrat 2). Czyli są zależności dotyczące wszystkich indeksów nieparzystych, a więc i wszystkich ind. pierwszych przy okazji, a stąd idą pewne rodzaje rozkładalności, które można wskazać nawet dla liczb długości milionów cyfr. W naturalny sposób dopełniają je systemy z bazami będącymi pierwiastkami z minusem, a dalej z dowolnymi liczbami algebraicznymi zespolonymi, gdzie już nie ma prostej odpowiedniości "+ -", tylko bardziej złożone cykle "A ->B -> C -> ... A", czyli teoria grup się kłania. Jaka jest ta odpowiedniość "+ -" już pokazywałem. Weźmy system dziesiątkowy i 1024 jedynki, czyli liczbę postaci 1...1. Wiesz jak to rozłożyć na czynniki? Wątpię, czy znajdziesz jakikolwiek program, który to zrobi z powodu długości tej liczby. Trzeba ją rozbić na mniejsze kawałki. Jak? Otóż ta liczba nie została jeszcze w pełni rozłożona przez nikogo - aktualnie rozłożono 53%: 11 × 17 × 73 × 101 × 137 × 257 × 353 × 449 × 641 × 1409 × 10753 × 15361 × 19841 × 69857 × 453377 × 976193 × 1514497 × 5882353 × 6187457 × 8253953 × 302078977 × 1265011073 × 9524994049 × 73171503617 × 834427406578561 × 15343168188889137818369 × 3611707318387778163302401 × 515217525265213267447869906815873 × 5587118763375362122579477500901613134643­0842253464047463157158784732544216230781­165223702155223678309562822667655169 × 1616596633...<225> × [6051994595...<473>] (53.79%) Pozostaje ta końcówka z 473 cyframi. A teraz trochę teorii: W mojej notacji rozkład J(2^n) = Π{D(2,2^k): k=0,1,2,...,n-1}, czyli tu n=10. Mamy więc D(2,1)*D(2,2)*D(2,4)*...*D(2,512), pierwszy czynnik to J(2)=11, kolejne to "jedenastki" w systemach potęgowych dla bazy B=10, czyli 101*10001*100000001*... (dla B=10^k sumujemy po k cyfr systemu dziesiątkowego). Teraz trzeba znaleźć jakąś bazę B', w której ujawnią się te dodatkowe cracki w rozkładach. Podobnie jest dla innych potęg: J(3^n) = Π{D(3,3^k): k=0,1,2,...,n-1} = 3^n*(37)*(333667)*(333333333666666667)*...*(33...3366...67). Teraz zobaczmy co jest dla indeksów 2*n, gdzie n jest nieparzyste 6,10,14,...: J(2*n)=J(2)*D(n,2) = J(2)*J(n)*9090...91, a ta ostatnia liczba to J(n) w bazie ujemnej B=-10. Ja oznaczam to J(-n). Z drugiej strony w bazie ujemnej mamy identyczną zależność (bo z wielomianów), więc jak zagramy w takiego ping ponga, to rozłożymy wstępnie takie liczby.