K...wa, mów ZAMACH !!!

Po przeczytaniu tej książki każdy mężczyzna, który potrafi pociągnąć za spust, powinien zakląć i rozejrzeć się dookoła, gdzie rezydują zdrajcy i ich poplecznicy z PO.
Autor, Leszek Szymowski, konkluduje bowiem swoje smoleńskie śledztwo:
„Lech Kaczyński został zamordowany".


Robert Tekieli w mini-recenzji pt. "Cisza przed burzą" ("GP" nr16, 20.04.11) też nie przebiera w słowach: „...mężczyźni w Polsce mają prze...ane. Albo pójdziemy na wojnę, albo będziemy osądzani jak pokolenia przed rozbiorami".

Napisany 11. miesięcy po katastrofie Tu-154M „Zamach w Smoleńsku" to faktycznie wstrząsający zbiór „niepublikowanych dowodów zbrodni". Dziennikarz prowadzi swoje śledztwo skrupulatnie, przypomina niepodważalne fakty odsłaniające kulisy spisku w Rosji i Polsce, argumentuje w swym wywodzie poszlakowym logicznie i przekonywująco do tego stopnia, że powstał gotowy zapis co najmniej kilku wątków (z listą współsprawców), którymi powinna się zająć, jeśli nie obecna (bo ta jest uwikłana w matactwo) to na pewno przyszła, odpolityczniona, pro-Polska prokuratura.

W swej odwadze (i erudycji) jest to książka na miarę Józefa Mackiewicza o Katyniu. Od tej pory nikt przy zdrowych zmysłach nie powinien kluczyć w języku przy opisie tego, co nazywa się emblematycznie „Smoleńsk 10.04.10". Żadne takie słowa-zastępniki jak wypadek, upadek, runięcie, katastrofa, tragedia po prostu nie przechodzą przez gardło. Kto ich użyje będzie kłamcą – Szymowski bowiem z całą determinacją wprowadził w Polską przestrzeń publiczną tester na patriotyzm.

Dlatego tak wiele transparentów powiewa już nad głowami manifestujących: „Putin, Tusk, Komorowski – mordercy!". Czytelnicy wnet pojęli na kogo się powoływać, kogo cytować. Przekaziory łżą w żywe oczy, blogosfera robi co może, by nie dać się całkiem zaglajszachtować w bezgłosie i bezrozumie – musiał się wreszcie pojawić ktoś odważny, kto mocno wsparł wysiłki praktycznie jedynie dwóch ośrodków opiniotwórczych badających kwestię zamachu na lotnisku pod Katyniem: „Gazety Polskiej" i Radia Maryja.
Oczywiście wraz z kilkoma społecznościowymi prawicowymi portalami, na których autor także bloguje.

Przytoczmy wymowne tytuły kilku rozdziałów (oraz numery stron, bo książka nie ma spisu-skorowidzu), by przybliżyć treści i tym samym sposób dochodzenia piszącego do wstrząsającej konkluzji:
„Anatomia upadku" 11 (Remont pod okiem GRU 24; Wybuch – dwie sensacyjne ekspertyzy 38; Zapis egzekucji 72);
„Anatomia matactwa" 85 (Fałszywi świadkowie 86; Zmasakrowane zwłoki 97; Kompromitacja państwa 111; Zamknięte trumny 139; Kłamliwy komitet i wielka dezinformacja 152);
„Anatomia zbrodni" 173 (Dawid i Goliat 174; Przecięta pajęczyna 187; Niechciany kredyt 203; Rakiety na Kaukaz 208; Gazowa pułapka 218).

Ważną stroną książki jest dobrze, syntetycznie opisany rys historyczny i wieloaspektowy kontekst Polski w świecie i orbicie Rosji, ekstrapolacja faktów, dowodów i poszlak na szersze tło politologiczne, ponieważ takie podejście pozwala nam uwierzyć, że nie straciliśmy jeszcze całkiem rozsądku mimo wbijania nam do łepetyn przez obcych i rodzimych wrogów dysponujących głównymi mediami, że myślenie czy wnioskowanie ciemnym masom nieprzynależne. Szymowski wywala „kawę na ławę", i jest to tak uzdrowieńcze dla czytelnika, jakby się nagle otrząsnął z koszmarnego letargu.

Komorowski – niedouk, bleblacz i gafiarz – ma finezyjnie napisaną (niby przez siebie spontanicznie) mowę o przejęciu władzy, która dziwnym trafem ukazuje się w internecie trzy godziny przed zamachem; portal gazeta.pl umieszcza informację o upadku samolotu, gdy ten jeszcze jest w powietrzu – jest mnóstwo tego typu spostrzeżeń o kłamstwach, zmyłkach, fałszywkach, wrzutkach, faryzejstwie, bezczelności, draństwie, chamstwie czy wręcz gangsterskiej butnej ostentacji w wydaniu obecnie rządzących naszym krajem. Zebrane to razem napawa przerażeniem, że z gniewu i bezsilności chce się po prostu bluźnić...

„Zamach w Smoleńsku" otwiera nowy etap w podejściu do tego, co przerażeni określamy umownie KATYŃ II: mamy u władzy obcą agenturę, która świadomie i konsekwentnie, bez skrupułów niweczy Polskę. Ci ludzie, ubabrani w zbrodnię, są gotowi na każde draństwo, byle tylko prawda nie ujrzała światła dziennego. Miejmy się przed nimi na baczności – odważnie i z determinacją głosząc informacje o polsko-rosyjskim spisku i pułapce na lotnisku Siewiernyj.

Na koniec trzy kwestie chciałbym zasygnalizować, bo o nich ongiś pisałem. Autor stwierdza, że w trumnach może być, jako "wypełniacz", cokolwiek, i że prawa kończyna Prezydenta to nie jego noga. Zatem materiał sprzed roku pt. "Trumny otwierać!" nic nie stracił na aktualności
(tekst:
http://iskry.pl/index.ph…
oraz audycja radiowa:
http://www.4shared.com/a…).


I drugi temat, sprawa zamiany samolotów JAK-40 i wylotu nimi grupy dziennikarzy zamiast wojskowych.
Na łamach "GP" (nr 15, 14.04.10) Filip Rdesiński na gorąco spisał relację ówczesnego uczestnika wydarzeń, Piotra Ferenca-Chudego:
"Błyskawicznie przechodzę odprawę i wraz z innymi dziennikarzami czekam w saloniku na Prezydenta. Sądziłem, że będziemy lecieć jednym samolotem. Tymczasem otrzymuję program obchodów i z niego dowiaduję się, że dziennikarze polecą inną maszyną niż oficjalna delegacja".
Korespondenci przesiadają się z jednego JAKA do drugiego, bo pierwszy nie może wystartować.

Szymowski pisze:
"10 kwietnia rano dowódcy wojskowi mieli polecieć do Smoleńska CASĄ – nowoczesnym samolotem wojskowym hiszpańskiej produkcji. Jednak nagle okazało się, że CASA uległa tajemniczej awarii i jest niesprawna. Generałowie nie mieli więc innego wyjścia jak wsiąść do tupolewa (Jak-40 z dziennikarzami odleciał wcześniej)."
Dziennikarze mieli zaplanowane briefingi na pokładzie tupolewa podczas oficjalnego lotu, a korespondenci zagraniczni (zwłaszcza zachodni) byli niejako polisą ubezpieczeniową Belwederu. Najwyżsi rangą wojskowi podlegali specjalnym procedurom o rozdzielnym podróżowaniu dowódców armii.
Szymowski pyta: "Sprawa jest o tyle tajemnicza, że może wskazywać na to, że ktoś celowo chciał doprowadzić do tego, aby generałowie zginęli."
Wydaje mi się, że w kwestii listy zaproszeń i organizacji transportu sprawa kreta w byłej kancelarii prezydenckiej jest nadal otwarta.

Trzecia uwaga dotyczy odmiennego ukierunkowania rozważań autora w stosunku do licznych publikacji w Strefie Niezależnego Słowa i oficjalnych wypowiedzi Antoniego Macierewicza. Szymowski bezapelacyjnie udowadnia, że samolot z pasażerami wylądował prawie bezpiecznie w grząskim lesie (nawet umieszcza takie zdjęcie na końcu publikacji), a słynna komenda kapitana Protasiuka o podrywaniu się w ostaniej chwili do góry, owo "Odchodzimy", to według dziennikarza zmanipulowane i obcięte potwierdzenie dla wieży "Podchodzimy". Zatem dopiero na ziemi następuje wybuch bomby próżniowej i dobijanie ocalałych pasażerów przez specsłużby Rosji.

Autor wymienia setki tajemniczych śmierci niewygodnych dziennikarzy za czasów Putina-neoStalina; ma pewnie świadomość, jaką cenę może zapłacić za śmiałość postawienia na forum i nazwania mordu w Smoleńsku już bez ogródek. Dlatego tak konieczna jest każda odwaga by wesprzeć wszelkie wysiłki w dociekaniu prawdy. Bo tylko w ten sposób możemy się ocalić przed eskalowaną opresją.

P.S.
Przy sposobności polecam akcję pod linkiem:
http://carcinka.nowyekra…