Ruch Palikota, czyli „D.U.Pa”

„Platforma idzie na dno”, wieszczą sondaże i prawica.

Nigdy nie podniecałem się za bardzo sondażami gdyż w Polsce tak naprawdę nie służą one informowaniu społeczeństwa o faktycznym poparciu dla ugrupowań politycznych, a jedynie kreowaniu tego poparcia i to w kierunku sprzyjającym establishmentowi III RP.

Oczywiście zdarzało się, że im bliżej wyborów to i sondaże stawały się coraz bardziej wiarygodne, ale tylko po to, aby uniknąć już kompletnej kompromitacji.

Jeszcze raz podkreślam, nie ma się, czym za bardzo podniecać, zwłaszcza, że na horyzoncie nie widać w najbliższym czasie żadnych wyborów.

Musimy zachować chłodną głowę oraz pracować, pracować i jeszcze raz pracować, podchodząc z nieufnością do podtykanego nam termometru wyciąganego, raz to z lodówki, a innym razem z gorącej herbaty.

Dlatego też chcę nieco ostudzić euforię, jaką wśród części prawej strony sceny politycznej wywołały ostatnie sondaże wskazujące na pikowanie ekipy ciemniaków ostro w dół.

Ja nie twierdzę, że Tuskowi i ferajnie nie spada, ale jeżeli w tym samym momencie rośnie Palikotowi to ja wielkich powodów do radości nie widzę.

Najważniejsze w tym momencie jest to, abyśmy nie dali sobie wmówić, jak chcą mainstreamowe media, że Platforma Obywatelska i Ruch Palikota to byty oddzielne, z których jeden to są rządzący, a drugi to prawdziwa opozycja.

Ile razy można dawać się nabierać na tę samą kiwkę powtarzaną przez okrągłostołowych geszefciarzy cyklicznie, czyli zawsze wtedy, kiedy zaczyna szybko uchodzić powietrze ze z mozołem pompowanego balonu?

Kiedy traciła moc Unia Wolności, a więc jeden z przedstawicieli magdalenkowego oszustwa to natychmiast, aby zachować status quo uaktywniał się jakiś „tenor-doradca” ze służb, typu generał Czempiński i robił za akuszera przy narodzinach „nowej politycznej jakości”.

Tak przecież powstała Platforma Obywatelska i podobnie rzecz się ma z Ruchem Palikota, któremu „doradza” generał Marek Dukaczewski i patronuje Jerzy Urban.

„Ekscentryczny milioner” z Biłgoraja jest tylko gębą z plasteliny do wynajęcia i wymodelowania lub jak kto woli zadaniowania, raz rzucaną na front ideologiczny w przebraniu ultra-katolika innym razem wystrojony na lewackiego postępowego błazna. Ot, zwykły klaun, któremu gagi piszą „starsi i mądrzejsi”.

O wiele ważniejszą postacią niż Palikot jest tam Andrzej Rozenek, prawa ręka Urbana i były „dziennikarz śledczy” Tygodnika „NIE”.

Jeżeli dodamy do tego, że specjalizował się w tematyce wojskowości i bezpieczeństwa to śmiało można powiedzieć, że robił u swego pryncypała za gońca między nim, czyli tym komunistycznym skompromitowanym obleśnym dziadem, a jego znajomkami ze służb.

Ci wszyscy naiwniacy, szczególnie młodzi ludzie, których pociągnął ten „nowy” Ruch i uważają go za prawdziwą opozycję chcę namówić na pewien eksperyment porównawczy.

Przypomnijcie sobie Palikota z czasów, kiedy rzeczywiście dostał zadanie zwalczania kogoś na serio?

Gdzie podziały się dzisiaj te wszystkie świńskie ryje, chamskie happeningi, wyzwiska, nawoływania do zabijania i patroszenia, wysyłania na badania psychiatryczne i leczenie z alkoholizmu?

Palikot prezentuje dzisiaj tak naprawdę, już któreś z kolei wcielenie.

Z obrońcy chrześcijaństwa i krzyża zrobiono go później medialnym oprawcą braci Kaczyńskich i PiS-u by dzisiaj uczynić z niego konstruktywnego lewaka opozycjonistę, stojącego na czele komicznej armii złożonej z wszelkiej maści dewiantów i postępowców zwalczających Kościół Katolicki i Polskość.

Trzeba, patrząc z rezerwą na podtykane nam sondaże, zawsze dodawać do słupków PO, słupki Palikota, pamiętając równocześnie, że natychmiast do tych dwóch wyników należy śmiało doliczyć procenty towarzysza Millera i całej tej komunistycznej kliki, ratowanej na początku tak zwanej transformacji pieniędzmi pochodzącymi z zasobów KGB.

Jeżeli to zrobimy, wówczas szybko się okaże, że wcale nie jest tak różowo, nawet, jeśli przyjąć, że te ostatnie sondaże ocierają się o rzeczywistość.

Co z tego, jeżeli nawet wygrywając wybory, PiS i Jarosław Kaczyński przy takim układzie nie będą w stanie objąć władzy?

W sposób cywilizowany władzę można przejąć tylko w normalnym demokratycznym państwie prawa z rynkiem medialnym, który charakteryzuje równowaga i pluralizm, a Polska takim krajem nie jest.

Mówię o tym od dawna nie tylko ja, ale i międzynarodowe instytucje, które Polskę zaliczają do tak zwanych „chorych demokracji”, o czym wstydliwie milczą sztucznie uśmiechnięte gęby funkcjonariuszy systemu, zwani u nas dla jaj, dziennikarzami.

Z całym szacunkiem dla piewców i obrońców demokracji, o odrodzeniu się Polski nigdy nie zadecydują kolejne wybory, takie jak od lat je rozumiemy i znamy z autopsji.

Najpierw ulica, czyli Polacy, muszą pogonić zdrajców i magdalenkowych kolaborantów komunistycznego reżimu, którzy w procesie demokratycznym, z uwagi na służbę obcemu i wrogiemu mocarstwu, nie powinni mieć prawa uczestniczenia.

Koniec lenistwa Polki i Polacy. Wrzucana raz na cztery lata karteczka do urny nie wystarczy i nawet nie uspokoi sumienia. Jeśli nie ruszymy leniwej d..y to obudzimy się bardzo szybko bez ojczyzny z Judaszem, jako naszym nadzorcą, a przypominam, że według legendy Judasz był rudowłosy.

Jeśli tego nie uczynimy to już zawsze określani będziemy, jako nieuleczalnie i chronicznie „chora demokracja”, sterowana przez włodarzy III RP.

Pamiętajcie, że i w opozycji parlamentarnej jest wielu takich, dla których ta opozycyjność to tylko dobry sposób na wygodne życie i nie ma co się temu zbytnio dziwić. Dla nich myśl o pójściu na barykady wywołuje taki sam strach jak i u rządzących. Taka już jest ludzka natura.

Wiecie chyba doskonale co mam na myśli? Dobrze, że to tabu zaczyna być przełamywane, czego przykładem jest ten fragment artykułu Pani Teresy Bochwic, „Legalnie czy w konspiracji”:

„Jestem przekonana, że może się jednak nagle okazać, że „walka zbrojna” w jakimś zakresie nie jest to całkiem wymyślona opcja, i jeżeli władza nie ustąpi w ważnych społecznie sprawach, co najmniej staniemy w jej obliczu jako widzowie, a niektórzy jako uczestnicy”.

Na początku trzeba jednak przezwyciężyć strach i otrząsnąć się ze skutków tresury w politycznej poprawności, aby w ogóle zacząć myśleć w taki sposób, dla naszych dzielnych przodków, kiedyś normalny i oczywisty. Oto do jakiego stanu nas doprowadzono.

Na pewno pokojowe demonstracje niepokoją grupę rządząca, ale większego strachu u nich nie powodują. To są mało skuteczne półśrodki, niezapewniające osiągnięcia nawet ćwierć celu.

A na koniec kilka słów do tych, którzy twierdzą, że wielkim patriotom i żarliwym prawicowcom uwłacza, nie tylko mówienie i pisanie o ugrupowaniu biłgorajskiego kameleona, ale nawet wymienianie jego nazwiska.

Odwrotnie. Nie bądźmy kompletnymi idiotami.

Trzeba ciągle i do znudzenia powtarzać gdzie się tylko da, że ten cały ruch to dzieło służb oraz kolejna próba ochrony szemranego establishmentu III RP, a osoby w nim najważniejsze według hierarchii i znaczenia to D.ukaczewski, U.rban i dopiero na końcu polityczny menel do wynajęcia, Pa.likot.

Może choć nielicznym z tych, których o tym poinformujecie otworzą się oczy?

Jak wiadomo szykuje się zmiana nazwy tego ruchu, więc róbmy wszystko, aby wyszła z tego D.U.P-a.

Źródło:

http://niezalezna.pl/233…

Artykuł opublikowano w tygodniku Warszawska Gazeta