Gulasz a'la Ziemkiewicz Cz.2

Gulasz zjedzony. Lecz rozmyślania pozostały.
(Co to za gulasz, napisałem w części pierwszej)

Rośnie nam kolejny mędrzec. Tak, tak – nie tylko jeden – cała klasa nowych kandydatów na prawdziwą elitę. I tę intelektualną... i polityczną, a także gospodarczą.
Nie zamierzam wszystkich wymieniać, lecz paru warto.
Czy ktoś ma coś przeciwko doktorowi Jackowi Bartosiakowi, założycielowi think tanku Strategy&Future? Czy fakt, że pisze z nim razem książki George Friedman, jeden z najważniejszych współczesnych politologów, założyciel i dyrektor generalny Stratfor, którą jedni nazywają prywatną agencją wywiadu, będącą cieniem CIA, a inni piszą o niej - "World's Leading Geopolitical Intelligence Platform", to nie światowa nobilitacja?
Daniel Obajtek – znienawidzony przez totalnych i niestety także przez część prawicy, bo wychowani na dogmacie wszyscy kradną podpartym utrwalonym przz bolszewików przekonaniu, że burżuazję należy tępić i zwalczać, nie jest człowiekiem, który wzorem II RP zabrał się za naprawianie rozkradanej gospodarki. I nikt nie zaprzeczy – ma sukcesy.
A Robert Bąkiewicz, prezes Stowarzyszenia Marsz Niepodległości nie wyrasta na naturalnego przywódcę ludowego?
Lub Przemysław Czarnek, 44 lata - Doktor habilitowany nauk prawnych, profesor uczelni Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wojewoda lubelski, poseł na Sejm IX kadencji, minister edukacji i nauki, nie jest kimś co do którego można mieć nadzieję w grupie tak potrzebnej, nowej elity?
Janusz Kowalski, lat 43; Anna Krupka, lat 40; Michał Woś, 31; Patryk Jaki, 36; Michał Rachoń, 43.

Tworzy się młode zaplecze prawicowców, dojrzałych, inteligentnych i przyzwoitych.

Natomiast barierę publicystyki i tak modnego dzisiaj pisania książek, przekroczył Rafał Ziemkiewicz, lat lat już 57, ale on młodzieżą pozostanie do śmierci.
Jego też zaliczam do grona ludzi, na których konserwatyści i patrioci mogą pokładać nadzieję. Musi być ktoś, kto mądrze, prosto i uczciwie mówi ludziom co się dzieje.
Jego ostatnie dwie książki, które nie bez powodu stały się bestsellerami, bo w końcu ktoś logicznie i prosto, z dużym talentem wyjaśnia rzeczywistość.
Pierwsza z nich, "CHAM NIEZBUNTOWANY", książka roku 2020, to właściwie traktat historiozoficzny, wskazujący na logikę i ciąg zdarzeń, które doprowadziły nas od Polski Piastów, poprzez Rzeczpospolitą Obojga Narodów, do dzisiejszej pozycji w dziejącej się właśnie rewolucji, albo, jak kto woli wojnie.
Nie wątpię, że właśnie wydana jego druga książka "STROLLOWANA REWOLUCJA", też będzie bestellerem. Już zaczyna być trudno dostępna.
To mądra książka i syntetyczna. Łączy poszczególne zjawiska, wydarzenia, a także ustala przyczyny i skutki. Tłumaczy i przekonuje.

Najważniejsze jest to, że Ziemkiewicz nie jest demagogiem. Nie jest też rozfanatyzowanym propagatorem kolejnej idei. I nikt go nie kupił.
Niestety, przez minione 30 lat, w większości ci sprzedajni właśnie mieli wpływ na opinię publiczną. Mącili w głowach dosyć skutecznie, tak, że nawet niewątpliwi ,intelektualiści poczuli się zagubieni i zdezorientowani.

Żeby ująć w jednym zdaniu wszystko, do czego odnoszą się te dwie książki, można powiedzieć – Ziemkiewicz mówi o polskiej mentalności. O sposobie myślenia, przekonaniach, postawach, poglądach. Zarówno pojedynczego Polaka, jak i całej społeczności.

Więc wróćmy do szkoły i spytajmy: - co Autor chciał powiedzieć?
On sam odpowiedział. We wstępie, jakieś 20 stron, który przeczytałem trzy razy w czasie przygotowania staropolskiego gulaszu.

<<<<<< *** >>>>>>
 

Ileż to ja godzin spędziłem na rozmowach, dyskusjach i sporach z mądrymi ludźmi; niektórzy nawet z profesorskimi tytułami, którzy nie zgadzali się na złamanie tego silnego konstruktu myślowego.
To chyba coś podobnego, jak przedstawienie publice Teorii Względności Einsteina i przekonanie, że nawet tak bezwzględnie nieczuły na wszystko czas może przyspieszać i zwalniać.

To dla wielu jest niewątpliwie szokujące, że proste prawa fizyki, z samych jej podstaw – kinetyki i dynamiki – są również aktywne w zakresie ludzkiego myślenia i działań. Na przykład przyzwyczajanie się do czegoś, to dokładnie jest siła bezwładności, inercja.
A jeszcze na dodatek nie uwzględnia się tak prostej prawdy:

Tu właśnie mamy problem: - niezrozumienie, problem z dogadaniem się, trudności z akceptacją takiego punktu widzenia. Bo wygodniej i przyjemniej dla nas myśleć, że wszystko jest trwałe, stabilne. Po prostu przytulne i fajne.

Te "wmontowane do głowy" sprawy to przekonania, poglądy i emocjonalne reakcje. I właśnie w oparciu o to w swoim życiu działamy.
No dobrze, jeżeli "dzieje ludzkości nie są [...] budowaniem sobie coraz większego gmachu" to czym one są?
 

Autor, aby przybliżyć czytelnikowi zrozumienie o czym pisze, używa wielu metafor. Pominąłem je. Książka jest dla każdego czytelnika, ja natomiast piszę to na portalach, gdzie intelektualne rozumowanie jest na nieco wyższym poziomie.
 

Przyznam się, że w tym momencie się rozczuliłem. Praktycznie od dziesięcioleci piszę, przekonuję, perswaduję, że do naszego codziennego życia, także do polityki i historii musi być wtłoczona i matematyka, i fizyka, oraz najnowsze dzieło ludzkie – matematyka chaosu. Bo ona właśnie opisuje człowieka, jego myślenie, społeczności, wszystkie procesy z tym nienamacalnym związane, oraz najważniejsze – całą naturę i cały wszechświat.
Wtedy to zręcznie upraszczano temat dokonując podziału: technokrata – humanista. Z jakiejś ksenofobicznej przyczyny nie dopuszczając w rozmyślaniach, by oba te obszary sie nawzajem przenikały.
I oto Rafał Ziemkiewicz, pierwszy publicysta, który w swoich socjologiczno – psychologiczno – historycznych rozważaniach stosuje "matematykę chaosu" by starać się wytłumaczyć dzieje ludzkie. Przecież to humanista z krwi i kości. Polonista z wykształcenia. Pisarz i publicysta. Chyba znalazłem odpowiedź w tym, że na początku kariery był on autorem książek sience-fiction. A tam bez techniki nie ma co robić.
 

Tu autor obszernie analizuje o co chodzi z tymi spiskowymi teoriami, ale pomińmy to i przejdźmy do podsumowania.
 

Ziemkiewicz przedstawia powód, dlaczego tę książkę napisał.
 

Na koniec tego wstępu Autor nieco rozjaśnia obecną światową sytuację:
 

Moim zdaniem to dlatego, że tym razem mamy do czynienia z rewolucją, mimo wszelkich pozorów, zupełnie inną, bezprecedensową.
 

<<<<<< *** >>>>>>

I tyle... Ziemkiewicz często operuje pojęciem – rewolucja. Media wszelkiego rodzaju wolą używać określenia – wojna. Mnie za bardzo ani jedno, ani drugie nie pasuje. Powinno być w naszym słowniku jeszcze coś pośredniego. Najbliższe słowo to – przewrót. Ale ono też nie oddaje takiego istotnego przeobrażania się ustalonej wielowiekową tradycją cywilizacji w zupełnie coś nowego, o czym nawet nie mamy pojęcia i możemy na ten temat wyłącznie dywagować.

Tak czy inaczej, w tym fundamentalnym wstępie najważniejsza tezą co się dzieje z nami – zwykłymi ludźmi, niezależnie od poziomu intelektualnego, wiedzy i doświadczenia życiowego - jest to, że mamy duży problem mentalny.
Chaotyczny proces, który właśnie za naszego życia trwa, którego dynamika wyrzuciła poza krąg stabilności, jest bardzo trudny do przyswojenia i zrozumienia.

Muszę jeszcze koniecznie zaznaczyć, że tutaj mowa jest zarówno o mentalności indywidualnej, jak i też o mentalności zbiorowej – jak to nazywa Autor, o mentalności plemiennej.
Dzisiaj w stosunku do Polski nie mogę użyć określenia – mentalność narodowa.
Niestety, praktycznie od 1945 roku do dzisiaj, społeczeństwo polskie to dwa, na dodatek toczące wojnę plemiona – Pro i Anty. Niemalże jak Tutsi i Hutu.

Dobrze, że Rafał Ziemkiewicz, zadał sobie trud wyjaśniania, z jakimi kłopotami mamy do czynienia w naszych głowach, by ogarniać cyrk, który wokół nas przedstawia swój multimedialny program.