Dzień Kobiet - bolszewickie święto

No proszę. Nie było mnie na forum góra dwa dni i już pochwały ;) Chyba trzeba się trochę rozerwać.

1. Marszałek minister stanął przy stole mikserskim i przez chwilę coś tam kręcił, regulował oraz przesuwał. Postał chwilę z zadumie pykając wolno fajkę, po czym wrócił do poprzedniego ustawienia z kilkoma suwakami. Następnie znów trochę poobracał i pokręcił, aż po kilku podejściach uznał dzieło za skończone. Wtedy odłożył fajkę i wyraźnie zadowolony z efektu podłączył kolumny i zaprezentował obecnym kilka nowych rytmów i sampli. To było najczystsze techno i elektro. Jeden z inżynierów, który w młodości interesował się trochę muzyką, wstał zaskoczony. Podbiegł szybko i zagrał coś do taktu na stojącym keyboardzie. Potem dołączył się jakiś młody technik, który uznał za stosowne dograć oldschoolową ścieżkę na syntezatorze basowym Rolanda. Zaraz po nim, podniecona pani Krysia z księgowości złapała za stojącą w kącie gitarę elektryczną i wyszarpała taką metalową solówkę, aż słuchaczom zaczęły mimowolnie chodzić palce w butach. Po kilku minutach tego spontanicznego jamsession marszałek zarządził krótką przerwę i zgrał cały mix na płytę DVD. Był to już ostatni element niezbędny do ukończenia wielkiego projektu nowej tajnej broni ministerstwa - WBRSP, czyli wozu bojowego rytmicznie skaczącej piechoty. Wehikuł przypominał kształtem wiszącą pod helowym balonem w kształcie cygara obróconą babę wielkanocną, ze środkowej dziury której wyglądała wścibsko dziwnie spłaszczona twarz, przypominająca gołębia po nagłym kontakcie z przednią szybą helikoptera. Nie do końca było wiadomo, czy w projekcie posiadała ona jedynie walor dekoracyjny, czy też stanowiła zamierzony element konstrukcji, mający jakiś związek z emisją tajemniczych sygnałów świergotowych w trakcie grania muzyki. Z tyłu pojazdu przyczepiona była gondola w kształcie szoferki od TIR-a z wbudowaną konsolą mikserską oraz systemem sterowania głośnikami rozmieszczonymi w karbowaniu baby. Było tam miejsce dla jednego pilota zwanego dżidejem. Słowo to wydawało się nawiązywać do DJ-a, dżokeja oraz dzidy, w takim sensie, że zapowiadała ostrą jazdę bez trzymanki. Jednakże znawcy historii podkreślali raczej powiązania z tradycjami polskiej husarii i kawalerii. Nazwa robocza wehikułu stanowiła proste nawiązanie do jego niecodziennego kształtu - babagołub lub babagołąb - bo nic innego konstruktorom nie przyszło na myśl. Pierwsze testy pojazdu miały się rozpocząć za tydzień i postanowiono przebazować go do tajnego ośrodka w Zegrzu. Jednak jakimiś kanałami dowiedziała się o tym fakcie totalna opozycja i zablokowała ulice w okolicach ministerstwa wojny domowej. Przyniesiono szereg starych haseł, ale pojawiły się też zupełnie nowe. Widać było, że są przygotowani od dawna i tym razem nie odstąpią od oblężenia po dobroci. Dwaj technicy stanęli obok ministra marszałka i spojrzeli na niego wyczekująco. Wreszcie jeden z nich spytał nieśmiało "Marszałku, grać?". "Grać" odpowiedział marszałek i dynamicznym krokiem odmaszerował w kierunku najbliższego budynku, wystukując rytm techno blaszkami w podkuciu butów.

2. Wtedy jeden z techników szybko założył hełmofon ze słuchawkami i czarne gogle, wskoczył do szoferki babagołubia, a następnie wsunął płytę DVD do odtwarzacza podpisaną "Na melanżu 1". "Naści piesku kiełbasy" - zacytował klasyka i przekręcił stacyjkę. Wehikuł ruszył z wolna w kierunku wyjazdu. Gdy zbliżał się powoli i majestatycznie do bramy ministerstwa, tłum totalnej opozycji zawył wściekle i rzucił się furiacko do przodu. Biegnący na czele kodziarz z trudem utrzymywał w pionie tabliczkę z hasłem "Szabelką machaj Kaczorowi, a nie panu Putinowi". Obok niego swój transparent "Wasze rządy mamy w d..pie" próbowała utrzymać w poziomie delegacja Nowoczesnej. Niestety zawadzili o krawężnik i runęli na asfalt pociągając za sobą kodziarza. Gdy ten wreszcie się pozbierał, jego połamana tabliczka z uczepionym i ciągnącym się na niej fragmentem transparentu kropkowanych eniarzy obwieszczała już tylko "Szabelką machaj - Putinowi - w d...pie". Dżidej pogłośnił i wajchą przestawił aparaturę w tryb przemarszu bojowego. Posłał w kierunku tłumu kilka pierwszych sampli testowych z pierwszego mixu. Tłum wydał pomruk zdziwienia, zafalował złowrogo i zapatrzył się sępio w twarz cudacznego gołębia. W tym momencie operator przesunął dźwignię i domiksował kolejną ścieżkę. Wszyscy w tłumie zaczęli kolejno tracić kontrolę nad swoimi ruchami. Rozpoczęli jakieś orgiastyczne pogo w stylu tribal. Ci którzy byli najbliżej aparatury, wyraźnie mieli brązowe spodnie. Nagle pośród nóg podrygującej gawiedzi dziwnie się zakotłowało i wyskoczyło stamtąd coś czarnego. Czarne coś ruszyło w podskokach w kierunku bramy. Po chwili okazało się, że był to zjeżony niczym nagle uwolniony z łańcucha pies, nieziemsko wkurzony Schetyna. Najwidoczniej słoń w młodości nadepnął mu na ucho i był częściowo odporny na muzykę. Warcząc w koło "załatwię cię, dopadnę, zniszczę", rzucił się w kierunku babagołuba, lecz trafił na zamkniętą bramę. Rozległ się straszny huk, wzniósł tabun kurzu i dym. Po chwili ujrzano go dziwnie wykręconego, wplecionego pomiędzy pręty i wgryzionego głęboko w solidne wzmocnienie bramy swymi nowymi tytanowymi zębami w stylu Buźki. Tak znieruchomiał. Wszyscy na ulicy skakali już na dobre. Jedni wyciągali ręce w górę, zaś inni próbowali złapać się nimi za szyję sąsiada. Po lewej stronie od bramy, w towarzystwie kilku osób żywiołowo podskakiwał pan Kuczyński, tym razem z kapelutkiem przezornie przewiązanym wstęgą od wieńca pogrzebowego, co czyniło go podobnym do peruwiańskiego górala. Obok niego skakała dziko Monika O., boleśnie wydzierając się w niebo "Aj aj aj!", gdyż wyraźnie nie mogący złapać rytmu pan Waldemar, stale mylił kroki towarzyskiego techno z kazaczokiem i kopał ją boleśnie lakierkami po kostkach i kolanach. Po około 30 minutach melanżu dżidej wyłączył aparaturę, podjechały karetki z całego miasta i rozpoczęły rozwożenie wycieńczonych, oszołomionych, poskręcanych straszliwie i odwodnionych protestantów po okolicznych szpitalach. Melanż dobiegł końca.

3. Z ostatniej chwili. W studiu Niemieckiej stacji ZDF zgromadzili się znani komentatorzy, a wśród nich tajny wysłannik z Polski, pan Olszewski. Dyskutowano ostatnie wydarzenia w Warszawie, gdzie podobno reżim PIS za pomocą nowej broni masowego rażenia, której nie uwzględniają żadne przepisy prawa międzynarodowego ani konwencja genewska, zmasakrował tłum przyjaźnie protestujących oPOzycjonistów i obrońców demokracji. Prowadząca panel pani Gesine Spam zaprezentowała krótki film z reżimowej telewizji, na którym dwa zastępy kowali artystycznych próbowały odkuć z bramy ministerstwa wojny domowej jakiegoś dziwnie wykręconego garbatego gargulca. Część z nich pracowała, ale dwóch innych stało z boku i szkicowało coś zawzięcie w notesach. Jeden z nich zapytany przez reportera odparł, że ma znakomity pomysł, który niechybnie zastąpi wyeksploatowane do cna klasyczne dwa lwy siedzące na murkach na podjazdach do bram prawie każdej prywatnej posesji. Następnie pokazał do kamery swój szkic, w którym wyraźnie uwypuklił pazury i kły wbite w metal. - To chamstwo! To był nasz zamordowany przez reżim kolega... - Gość z Polski wyraźnie nie był w stanie zapanować nad emocjami. Pani Gesine oddała więc głos następnemu z dyskutantów. - Doszło niewątpliwie do zbrodni wojennej. Wobec cywilów zastosowano brutalną broń, coś jak Techniawkolot - wyraźnie nawiązał do komiksów Papcia Chmiela przedstawiciel wypędzonych uchodźców niemieckich z Gdańska. - Podobno Macierewicz nadzorował osobiście akcję. Przyglądał się wszystkiemu z okna ministerstwa i robił didżejską poziomkę ręką wyciągniętą do zamawiania pięciu piw. Inni świadkowie temu zaprzeczają i twierdzą stanowczo, że to on kierował tym diabelskim wynalazkiem jako dżidej. To on jest winien masakry. - zakończył gość i ochłodził się dużym łykiem piwa ze stojącej przed nim szklanicy, po czym beknął kurtuazyjnie w mankiet. Siedzący w studio ZDF pan Olszewski wyraźnie nie mógł powstrzymać emocji. Trzęsącą się ze zdenerwowania ręką próbował powstrzymać nieskoordynowane drgania szczęki i za nic nie mógł poprawnie wymówić nazwy wehikułu: - "wtedy ten go go ga b ba b...". - Gała... eee yyy gołubaba, tak? - próbowała mu pomóc Gesine. - Tak! - wykrzyknął cudownie uleczony z przypadłości Adama - To była gołababa i prowadził ją pod bramę osobiście sam Macierewicz! Gdy to ujrzeliśmy, to zaczęliśmy tańczyć dziko jak głupi, a następnie padaliśmy z wrażenia jak muchy. To był podstęp pisowców! To była zbrodnia! Wyświetlono materiał, jak tłum totalnych, obandażowanych od stóp do głów, opuszczał szpitale o laskach, kulach i na wózkach. Gdzie kodziarz służył ramieniem kulejącej posłance od Petru, a oPOzycjonista pchał wózek z Macicą z kompletnie zabandażowaną głową. Na końcu z budynku przy Szaserów wychodziła w dwóch gipsach na nogach Monika O. niosąc na rękach pana Waldemara, który nie mógł dojść do siebie i gryzł nerwowo paznokcie, pomiędzy spadającym mu na oczy kapelutkiem na wstążce od wieńca, a rozkudłaną brodą.