Odc. 46. Jaka przyszłość czeka Polskę?

Za nami zaćmienie księżyca, ostatnie w tetradzie przypadającej na lata 2014 – 2015. Dla niektórych była to tylko okazja do zrobienia nocnych zdjęć. Inni spodziewali się jakichś krwawych zamieszek, rozrób, konfliktów zwiastujących koniec czasów, a jeszcze inni – i to jest wg mnie najbardziej ciekawe – wiążą z tym astronomicznym wydarzeniem wielkie nadzieje. Bardzo ciekawa jest teoria spopularyzowana w świecie ezoteryki mówiąca o tym, że ponieważ od początku września słońce emitowało silne strumienie energetyczne w kierunku ziemi, strumienie mające za zadanie pobudzić ludzkie umysły do bardziej rozszerzonego myślenia, przyczyni się to do ogólnego rozwoju ludzkości. Podobno zaczniemy patrzeć na wiele spraw przez inny pryzmat. Inne wartości zaczną mieć dla nas znaczenie. Twierdzi się, że nadchodzi era humanizmu, dobra i rozwoju opartego na głębokich i dobrych wartościach duchowych. Ludzie przede wszystkim zaczną poszukiwać dobra dla siebie i dla innych. W kontekście tych wydarzeń bardzo interesująco rysuje się przyszłość Polski. Dostępna mi lektura wiedzy ezoterycznej i godziny spędzone na analizie tekstów przepowiedni /Ojciec Klimuszko, III Tajemnica Fatimska, przepowiednia z Tęgoborza itd.../ wskazuje na ogromną rolę Polski w tej nowej rzeczywistości. Bardzo budujące jest to, co jest wspólnym mianownikiem tych wszystkich świadectw. Otóż, wierząc w lekturę tego, z czym się zapoznałem, z Polski ma wyjść iskra, która będzie zalążkiem zupełnie nowych systemów funkcjonowania ludzkości. Zaczną się zmiany w systemach wartości, runie potęga pieniądza, wyzysk, lichwiarstwo, formy ucisku i zadawania cierpienia. Zupełnie innego znaczenia ma nabrać państwo jako twór, kościół jako instytucja skupiająca wiernych, systemy prawne i ekonomiczne, medycyna. Ponoć wiele filozofii będzie musiało zostać napisanych od nowa, bo te dotychczasowe się zdezaktualizują. Śledząc te wszystkie zagadnienia w internecie, natknąłem się na bardzo ciekawy wywiad, w którym mowa jest o tym, że wśród ludzi młodych w Polsce stale zwiększa się znaczenie postrzegania Ojczyzny, patriotyzmu, obrony wartości nam bliskich /to się zresztą zbiega z ilością młodych ludzi obecnych np. na Marszach Niepodległości i nie tylko/. I podobno właśnie młodzi Polacy stanowią dzisiaj wśród innych narodowości europejskich wyjątkowo silny kręgosłup moralny, narodowy z silną tożsamością. Analiza tekstów, które prześledziłem naprowadza mnie na wnioski dające odpowiedź, dlaczego Polska jest m. in. dzisiaj tak upokarzana na arenie międzynarodowej, a Polacy upokarzani tutaj we własnym kraju. Wnioski te również zdają się dawać odpowiedź, dlaczego ekipy władzy, które tę władzę sprawowały przez długie lata po 1989r. tak panicznie boją się utraty władzy, ale również i tego, co może wyjść na jaw już niedługo. Jeśli wierzyć temu wszystkiemu, z czym się zapoznałem, bardziej jestem w stanie zrozumieć, że największym zagrożeniem dla obecnie rządzących i pociągających za różne sznurki decydentów w Polsce i zagranicą jest tutaj u nas armia młodych Polaków, która rośnie w siłę /również i na szczęście – dzięki wymianie informacji w internecie/, która posiada coraz wyrazistszą tożsamość i chęć jej zachowania i utrwalania, i która chce się kierować zupełnie innymi wartościami w życiu, niż to ma miejsce obecnie. I teraz pytanie: czyżby to miała być ta ISKRA, o której mowa w przepowiedniach i ezoteryce? Daj Panie Boże. ************ "Trudno ludzkie ustalić losy, gdy zmienność warunków odmienia to, co wczoraj trwałym było, a jutro istnieć przestaje. Oto powiadam wam: W dwa lat dziesiątki nastaną te pory, Gdy z nieba ogień wytryśnie. Spełnią się wtedy pieśni Wernyhory, Świat cały krwią się zachłyśnie. Polska powstanie ze świata pożogi, Trzy orły padną rozbite, Lecz długo jeszcze los jej jest złowrogi, Marzenia ciągle niezbyte. Gdy lat trzydzieści we łzach i rozterce Trwać będą cierpienia ludu, Na koniec przyjdzie jedno wielkie serce I samo dokona cudu. Gdy czarny orzeł znak krzyża splugawi, Skrzydła rozłoży złowieszcze, Dwa padną kraje, których nikt nie zbawi, Siła przed prawem jest jeszcze. Lecz czarny orzeł wejdzie na rozstaje; Gdy oczy na wschód obróci, Krzyżackie szerząc swoje obyczaje, Z złamanym skrzydłem powróci. Krzyż splugawiony razem z młotem padnie. Zaborcom nic nie zostanie. Mazurska ziemia Polsce znów przypadnie, A w Gdańsku port nasz powstanie. W ciężkich zmaganiach z butą Teutona Świat morzem krwi się zrumieni. Gdy północ wschodem będzie zagrożona W poczwórną jedność się zmieni. Lew na zachodzie nikczemnie zdradzony Przez swego wyzwoleńca Złączon z kogutem dla lewka obrony Na tron wprowadzi młodzieńca. Złamana siła mącicieli świata Tym razem będzie na wieki. Rękę wyciągnie brat do swego brata, Wróg w kraj odejdzie daleki. U wschodu słońca młot będzie złamany. Pożarem step jest objęty. Gdy orzeł z młotem zajmą cudze łany Nad rzeką w pień jest wycięty. Bitna Białoruś, bujne Zaporoże, Pod polskie dążą sztandary. Sięga nasz orzeł aż po Czarne Morze Wracając na szlak swój prastary. Witebsk, Odessa, Kijów i Czerkasy To Europy bastiony, A barbarzyńca aż po wieczne czasy Do Azji ujdzie strwożony. Warszawa środkiem ustali się świata, Lecz Polski trzy są stolice. Dalekie błota porzuci Azjata, A smok odnowi swe lice. Niedźwiedź upadnie po drugiej wyprawie. Dunaj w przepychu znów tonie. A kiedy pokój nastąpi w Warszawie, Trzech królów napoi w nim konie. Trzy rzeki świata dadzą trzy korony Pomazańcowi z Krakowa, Cztery na krańcach sojusznicze strony Przysięgi złożą mu słowa. Węgier z Polakiem, gdy połączą dłonie, Trzy kraje razem z Rumunią. Przy majestatu polskiego tronie Wieczną połączą się unią. A krymski Tatar, gdy dojdzie do rzeki, Choć wiary swojej nie zmieni, Polski potężnej uprosi opieki I stanie się wierny tej ziemi. Powstanie Polska od morza do morza. Czekajcie na to pół wieku. Chronić nas będzie zawsze Łaska Boża, Więc cierp i módl się, człowieku."