Narodowcy – partia przyszłości

W dyskusji o strategii działań, jaką powinna przyjąć rychło ekipa rządząca, przewija się najczęściej oczekiwanie na powstanie nowej partii na prawicy. Zauważył to Kornel Morawiecki publikując na łamach swojego organu prasowego o nazwie "Obywatelska" (nr 178, z dn. 26.10 – 8.11.2018) tekst pt. "Pyrrusowe zwycięstwo?"
"Trzeba jeszcze zadbać o polityczną niezależną konkurencję, która domknie elekcyjną lukę, widoczną jak na dłoni. Już widać, że pogłębianie widocznego społecznego podziału nie tylko wprost szkodzi Polsce, ale daje też paliwo aktualnej opozycji.
Hasło anty-PiS okazało się piekielnie skuteczne. Liczyć na szczęśliwy traf podobny do tego, który miał miejsce w 2015 roku jest zupełną mrzonką.
Albo po Święcie Niepodległości, jeszcze w tym roku nastąpi cud przebudowy i odnowy partii rządzącej, albo wróci to co było w pookrągłostołowym egoistycznym ćwierćwieczu 1990 - 2015."

Jakże to trafna obserwacja: pogłębiający się duopol, w praktyce poszerza liczebność zwolenników anty-PiS-u (bo zawiedzeni nie mają "trzeciej drogi"). Przy ostrej polaryzacji sceny politycznej szansę ma "owocobranie przez podział", a nie poprzez łączenie się, scalanie (na tzw. prawicy). To w interesie PiS-u jest dać możliwość skupienia się gdzie indziej, tuż obok, odchodzącego swojego elektoratu, który jest zawiedziony dotychczasowymi efektami partii rządzącej. Pan Morawiecki myśli o własnym dziecku, Wolnych i Solidarnych, to naturalne. Ale teraz sytuacja się odwróciła: wcześniej trampoliną dla kariery Premiera Mateusza był niezłomny opozycjonista tatuś, a obecnie kamieniem u szyi jest syn legendarnego ojca. Rzecz jasna w tym projekcie, o którym tutaj mówimy: żeby nie stracić dotychczasowego elektoratu Jarosława Kaczyńskiego.

Moim zdaniem większą szansę miałaby partia patriotyczna pod auspicjami Antoniego Macierewicza, albo – i tutaj trzeba by "kleić" – nowe, młodzieżowe ruchy stricte narodowe (z jakąś zgrabną, porywającą nazwą). Bo już widać, że gasnący Kukiz'15 nie wywiązał się ze swej roli "wspornika na prawicy", ale przynajmniej nie szkodził. Tak wyobrażony i podzielony tort wyborczy mógłby być atrakcyjny dla wielu nie tylko głosujących, ale też pozyskać część tumiwisistów obywatelskich, i PiS-owi w przyszłym parlamencie dałby szansę stworzenia realnej koalicji naprawy i zmian w kraju.

Nie napisać o tym, że taki nowy byt ideowo-organizacyjny winien mieć w swym programie rozsądne propozycje dla małego biznesu, to tak, jakby nic nie powiedzieć.
I jeszcze jedno, co w trawie piszczy, aż w uszach dzwoni: oczekiwana partia musi mieć jasną wykładnię na temat stosunków z Izraelem (w wydźwięku: "zero filosemityzmu!", bo w przymilaniu się Żydom, w polskich warunkach, natychmiast się traci wyborców – napiszmy to dobitnie, z wytłuszczeniem i wykrzyknikiem – lawinowo!).

Partia ta winna być też eurosceptyczna, żeby można było jawnie prowadzić choćby minimum edukacyjne w tej kwestii (co zyskujemy, a ile tracimy?) i być realnym straszakiem, że Polexit jest także możliwy, gdyby zaszła nieuchronna, ratunkowa, prosuwerennościowa konieczność.

Mądry przywódca, którym Jarosław Kaczyński... czy jeszcze jest?, winien mieć zawsze po obu stronach partyjnego centrum (jądra, środka, jak zwał tak zwał) zewnętrzne wsparcie: radykałów z lewej i prawej flanki. Takie formacje należy zagospodarowywać, wspierać na przyszłość dla siebie, jako potencjalnych koalicjantów, a nie tłumić i robić wszystko, żeby ludzie z tej grupy elektoratu byli szantażowani w myśl zasady "I tak musicie na mnie zagłosować, bo nie macie wyboru".

To już, jak widzimy, nie działa. Do grona jawnych antypolaków dołączyła bowiem grupa sceptyków, ludzi spostrzegawczych odnośnie roli, jaką da się przecież odczytać z dotychczasowej polityki rządu: że jest to jakże często gra faryzejska (nachodźcy!), postawa wobec możnej zagranicy na kolanach (ustawy KneSejmu!), aktywność w przeprowadzaniu Dobrej Zmiany niekonsekwentna, kapitulancka, medialnie nachalna poprzez bicie piany. Itd, itp, mnóstwo słusznych zarzutów Naczelnikowi już wytknięto.

Zatem po Marszu Niepodległości czekamy na powstanie jakiegoś nowego otwarcia, Partii Odrodzenia w życiu publicznym – oby młodym polskim patriotom, nie bójmy się używać tego słowa w normalnym znaczeniu, nacjonalistom się to udało! Narodowcy są w naszym kraju górą, tylko pewnie o tym nie wiedzą, bo się nie umieją policzyć, gdyż liczydła wróg trzyma we wrażych rękach.

Linki powiązane:
https://naszeblogi.pl/51…
http://niepoprawni.pl/bl…