Prymas Glemp miał wadę - nie był Wszechwiedzący. Szkoda...

Nie piszę, bo obserwuję i zbieram przemyślenia. Dojrzewam, znaczy. I właśnie nagromadziło się trochę. Tyle, że zmilczeć nie można. No i na początek kij w mrowisko – moje mrowisko.

Pożegnaliśmy Prymasa Józefa kard. Glempa. Odszedł pasterz Kościoła Katolickiego w Polsce. Ten, który przeprowadził polskich katolików przez bramę, będącą symboliczną (niestety tylko symboliczną) granica między PRL a III RP.

Od momentu jego odejścia do wieczności nie milkły peany na cześć wielkiego pasterza, komentarze do jego zasług i osiągnięć. W programie Jana Pospieszalskiego „Bliżej” zasiedli ludzie Kościoła, Solidarności, reżyser filmu o ks. Popiełuszce i biografka ks. Kardynała. Usłyszeliśmy opowieść o człowieku skromnym, pokornym, cichym, roztropnym, spokojnym, pełnym wiary i nadziei, pokornej służby, uczciwym, zdolnym do przeprosin, pełnym poczucia humoru, doskonale wykształconym, pracowitym, upartym…. Opowieść o człowieku pokoju, serdecznym, miłosiernym i sprawiedliwym a jednocześnie nieugiętym wobec komuny i znoszącym niesprawiedliwe oskarżenia. Usłyszeliśmy o jego zasługach dla warszawskiej architektury sakralnej (to w innym miejscu  i  czasie). O jego trosce o Kościół w Polsce i o Polskę. Patrzyliśmy na obrazki z jego życia dotyczące dramatu męczeństwa Ks. Popiełuszki.

Pokazano nam człowieka, który dbał o Ewangelię i nie mógł zabronić jej głoszenia innym (ks. Popiełuszce, znaczy) a jednocześnie, choć bardzo pragnął, nie potrafił obronić swojego księdza, gorliwego piewcy Ewangelii i który koniec końców zginął z jej powodu. „Nie mógł go obronić” mówi ksiądz, działacz solidarnościowy. Ukazano nam (przytaczając sceny z  filmu biograficznego o ks. Popiełuszce, w którym śp. kard. osobiście zagrał sam siebie) dylemat wierzącego człowieka, który wyciąga miłosierną dłoń wobec prześladowanego i proponuje mu jakiś wyjazd, np. do Rzymu, co ma być formą obrony. Proponuje to pod warunkiem: sam mnie poproś, bo ja tego sam nie zrobię. I jednocześnie wie, że prześladowany, gorliwy kapłan, odmówi. Odmówi, bo jest wierny Bogu i Kościołowi. Widzimy, że innych możliwości nie ma. Popiełuszko zatem musi zginąć. Bo, co kard. ma zasłonić go własną piersią czy co? Ma ściągnąć na siebie odpowiedzialność?

Widzimy kardynała Glempa ludzkiego, wielkiego człowieka, który nigdy nie oddalił się od zwykłych ludzi i zwykłego życia tak bardzo we wzniosłe idee, by ich nie rozumieć i nie potrafić zrozumieć ich postępowania, ich sytuacji. Ba, nawet sam gen. Jaruzelski to potwierdza, że z kardynałem zawsze mu się dobrze rozmawiało, bo był serdeczną, ludzka osobą, bliską. Kimś, kto się nie wynosi ponad innych nawet jeśli twardo i nieugięcie stoi przy swoich racjach i ideałach. Kard. Dziwisz wspomina go podobnie, jako człowieka prostolinijnego i pełnego humoru. Jeden z podwładnych kard. Glempa, ów solidarnościowiec, również odniósł się do tego ogromnego poczucia humoru, mówiąc: „Kard. Glemp znając moje sympatie do „Podziemia” skierował mnie do pracy …na cmentarzu” – mówi bez żalu i przekąsu, ale coś tu nie gra.
Wszyscy ubolewają nad niesprawiedliwością dziejową jaka spotkała śp. Prymasa Glempa. To sprawiedliwość dwojakiego rodzaju. Po pierwsze brak zrozumienia dla jego jak najlepszych intencji w układaniu stosunków z PRL i z owym „Podziemiem” a z drugiej strony cień wielkich Polaków, jakimi byli i Jan Paweł II i Prymas Tysiąclecia. Ten cień nie pozwolił nigdy dojrzeć prawdziwej wielkości tego człowieka i sprawiał, że był oceniany przez pryzmat ich dokonań, w porównaniu z nimi. Musiał wypaść mniej jaskrawio. Musiał?

Cóż, patrząc na dokonania Prymasa Glempa mam mieszane uczucia. I moja osobista wypowiedź nie jest próbą obrazy jego pamięci i czci. Rozumiem jego sytuację a nawet motywy. Nie próbuję go na siłę wciskać w powłokę któregoś z wymienionych wielkich naszego Kościoła. Ale… No, właśnie. To „ale”…

Nie próbuję go z nimi porównywać, bo dla mnie to niemożliwe. To zupełnie inny człowiek. Nie jest Prymasem Tysiąclecia, nie jest też zwany Prymasem Nowego tysiąclecia. Nie jest z pewnych określonych powodów. W czasie pogrzebu usłyszeliśmy, że Jan Paweł II wybrał go na następcę kard. Wyszyńskiego, bo to on właśnie miał go zastąpić. Trudno mi jednak oprzeć się pokusie stwierdzenia, że może nasz Papież jedynie co do niego miał całkowitą pewność, jeśli chodzi o brak powiązań i współpracy z systemem i jego służbami… Może jedynie jemu wiedział, że może zaufać. Pewnie i rekomendacja samego kard. Wyszyńskiego odegrała swoją rolę w tej nominacji. W tamtych czasach wybór „czystej” osoby na prymasa Polski był sprawą priorytetową. Nie mogę też oprzeć się stwierdzeniu, że w całych tych psalmach na cześć zmarłego pobrzmiewa fałszywa nuta. Z jednej strony ten człowiek był na swój sposób wielki  i trudno odmówić mu zasług na polu prowadzenia dialogu z władzami PRL doby stanu wojennego, studzenia głów opozycjonistów. Niósł światu, w którym żył pokój, bronił życia ludzkiego, „młodej fizycznej tkanki narodu”, która niechybnie zostałaby wyniszczona. Takie miał zadanie. Jako kapłan. Inaczej – jako kapłan(!) i głowa polskiego kościoła – postąpić nie mógł.

O tym mówi scena jego rozmowy z ks. Popiełuszką. Obaj musza zrobić swoje. Ta scena jednak mówi jeszcze o czymś. Te msze Popiełuszki za ojczyznę, kazania mówiące o Bogu, który obdarował człowieka szczególną godnością, której przynależy się szacunek, wolność… Te msze odprawiał nie kto inny jak sam Popiełuszko i to on tak głośno krzyczał o godności człowieka i o jego upodleniu przez totalitaryzm, ateistyczne, zbrodnicze ideologie. I to dlatego właśnie on - Popiełuszko zginął.

 Nie, nie zgadzam się, że nie dało się go uratować. Zawsze zadawałam sobie pytanie, dlaczego to księża, jacyś wikariusze, młodzi zapaleńcy Boży a nie cały Kościół hierarchiczny, z najwyższymi dostojnikami na czele, mieli tyle odwagi, by stanąć w prawdzie, odważnie i mężnie bronić ewangelicznej prawdy o Bogu i człowieku. To nie były wiece antyrządowe. Tam była modlitwa o zwycięstwo dobra nad złem. Co zrobiliby esbecy kardynałowi za takie regularne msze, kazania i modły skupiające tłumy? Czy w imię pokoju i braku rozlewu krwi też można/trzeba tego unikać? Popiełuszko nie unikał. Zrobił dla Boga a przy okazji dla Polski tyle, ile mógł. Gdyby ówczesny Prymas z lub zamiast niego przyją taka postawę, to co by komuniści zrobili? Porwali, zakatowali i utopili? Nie, z kardynałami postępuje się inaczej. Nie odważyliby się. I pytanie, co by było „gdyby”. To dziwne słowo. Trochę bez sensu są takie dywagacje, ale ni jak nie potrafię się im oprzeć. Internowany kolejny Prymas, po raz kolejny obudziłby naród, komuniści – moim zdaniem – wiedzieli, że choć muszą postawić wszystko na jedną kartę, nie mogą też przegiąć, bo są …już zbyt słabi wobec narodu. Może nie byłoby III RP? A może byłaby inna?

Mam jeszcze jedną uwagę co do historii i historii śp. Prymasa. Ten Stan Wojenny. Żal młodych ludzi. Tylu młodych Polaków już w przeszłości straciliśmy w różnych narodowowyzwoleńczych zrywach. Jeśli jednak były tak bezsensowne (jak nauczali komuniści w szkołach do 1989 roku i potem, zanim nie odeszli nauczyciele ze starej gwardii), to czemu dziś czcimy pamięć Powstańców Styczniowych? Biografka kard. Glempa, mówi, że jemu i jego rodzinie zawsze było bliżej do Dmowskiego niż Piłsudskiego. Trudno odmówić prawa do poglądów politycznych i sympatii jakiemukolwiek człowiekowi. Można ewentualnie się z nim nie zgadzać. Życie ludzkie jest ważne, ale co to za życie, jeśli nie ma w nim tego, co najważniejsze. Ci młodzi ludzie przetrwali fizycznie, owszem, ale miliony z nich zostało w środku spustoszonych kompromisami, nicnierobieniem wobec zła. Byli gotowi walczyć do ostatniej kropli krwi i wygrać. Kazano im siedzieć cicho – dla zachowania najwyższej wartości: życia. Czy aby na pewno to życie właśnie jest najwyższą wartością? Czy oby o życie fizyczne chodzi? Oni doczekali roku 1989, nauczyli się wolnej amerykanki na dzikim wolnym rynku, brali łapówki, dawali łapówki, robili interesy, szmuglowali, dorabiali się… lub biedują rozgoryczeni do dziś i bez szans. Sprzyjała karierowiczom  władza, władza III RP i dlatego oni do dziś i na zawsze pozostaną wierni swoim sympatiom politycznym. Lepiej by było żeby przeleli tę krew i nie hodowali Polsce kolejnych pokoleń hedonistów, nihilistów, utylitarystów, którzy wierzą jedynie w pieniądz, władzę i wygodę; dla których najwyższym dobrem nie jest zachować ducha a zachować d…pę.

Oburzą się różni ludzie na te słowa. I nie mam zamiaru nikogo przepraszać. Ja mam prawo nie zgadzać się z Dmowskim i być bliżej Piłsudskiego. Ot, co. A, jako że jestem uczciwym człowiekiem, nie mam zamiaru mieszać z błotem niewinnych, bo nie wiem może wszystkiego, bo ich dobrze nie znam, bo ja i oni – wszyscy jesteśmy niedoskonali i popełniamy błędy. Ostatnie lata życia kardynała Glempa i jego wypowiedzi, zwłaszcza ta z beatyfikacji ks. Popiełuszki jest znamienna i wręcz symboliczna – świadczy o jego dojrzałości i świadomości popełnionych błędów a wszystkie razem, są dowodem jego wielkości i prawdziwej pokory, uczciwości. U schyłku życia wiedział, że nie tak mogło być a wiele nie tak powinno. Wielkość tego człowieka w tym, że widział to, czego jego komentatorzy nie widzą. W tym, że w przeciwieństwie do piewców swojej wielkości, on stanął po stronie krzyża, prawdy i uczciwości. Niektórzy ciągle dojrzewają i nic nie rozumieją.

Jeśli życie kard. Glempa było napiętnowane dramatem trudnych wyborów i ich konsekwencji, to dlatego, że to był człowiek, Kapłan na nowe czasy – czasy wolnej Polski. Jan Paweł II wybrał go, bo wierzył w upadek komunizmu w Polsce rychły, bo wierzył Bogu, Maryi, w moc modlitwy i Wszechmoc Bożą. Wierzył. Przyzywał Ducha Świętego na „Tę Ziemię”, bo miał wiarę i miał odwagę. Tę samą, którą miał ks. Popiełuszko. Papież miał pełną świadomość, że po czymś takim ma kulkę gwarantowaną, musiał się z tym liczyć, ale nie chronił swego ciała i życia, dbał o duszę, wiele dusz i życie wieczne.

Walka z komuną była walką dobra ze złem. ZSRR nie bez przyczyny papież nazwał Imperium Zła. Prymas Glemp szanował ludzi w komunistach, osoby ludzkie. Nie ustępował, ale i starał się nie prowokować. I co robią dzisiejsi hierarchowie? To samo. Na tym III RP stoi. Nie ma chwalenia zła, ale i nie ma zdecydowanej walki z nim. Młodzi ludzie w stanie wojennym gotowi byli ginąć w obronie godności ludzkiej, bo tym w rzeczywistości była walka z systemem. Wystarczy zrobić rewizję dowcipów z tamtego czasu. Byt materialny też był ważny, ale z tym ludzie nauczyli się i żyć i radzić w Polsce. Czarny rynek kwitł. Ludzie walczyli o wolność, o możliwość ludzkiego życia a nie życia trzody chlewnej spędzonej do jednego obejścia, tym samym karmionej ściśle według instrukcji obsługi świniaka.

Rola kościoła hierarchicznego odnośnie świata polityki powinna sprowadzać się do sfery metafilozofii, sfera działania i walki powinna być domeną ludzi świeckich. Tak. Ten porządek jest oczywisty i rozwiązuje wiele dylematów. Dotyczy jednak świata wolnego, demokratycznej rzeczywistości – nie, totalitaryzmów. Prymas Glemp tego się trzymał uparcie, komuniści raz po raz stawiali swoimi działaniami i rządami go pod ścianą a on stał nieugięty. On próbował ich traktować normalnie, bo przecież ludzie. To właśnie tego nie potrafią zrozumieć przeciwnicy decyzji kardynała z początku lat osiemdziesiątych. I nic dziwnego, komuniści tak wykrzywili rzeczywistość, że stosowanie się do prostych zasad stawało się wręcz niemożliwe a na pewno było bardzo trudne. Kardynał miął jedną podstawową wadę: nie był wszechwiedzący i szanował każdego człowieka w każdym czasie. Ot, co. Szkoda jednak…
 

Forum jest miejscem wymiany opinii użytkowników, myśli, informacji, komentarzy, nawiązywania kontaktów i rodzenia się inicjatyw. Dlatego eliminowane będą wszelkie wpisy wielokrotne, zawierające wulgarne słowa i wyrażenia, groźby karalne, obrzucanie się obelgami, obrażanie forumowiczów, członków redakcji i innych osób. Bezwzględnie będziemy zwalczali trollowanie, wszczynanie awantur i prowokowanie. Jeśli czyjaś opinia nie została dopuszczona, to znaczy, że zaliczona została do jednej z wymienionych kategorii. Jednocześnie podkreślamy, iż rozumiemy, że nasze środowisko chce mieć miejsce odreagowywania wielu lat poniżania i ciągłej nagonki na nas przez obóz "miłości", ale nie upoważnia to do stosowania wulgarnego języka. Dopuszczalna jest natomiast nawet najostrzejsza krytyka, ale bez wycieczek osobistych.

Komentarze

Obrazek użytkownika dogard

29-01-2013 [14:37] - dogard | Link:

zbudowal szaniec dla PRAWDY---CHRONIAC TYM SAMYM ' KSIEZY PATRIOTOW ' ,NIE MOWIAC O ZWYKLYCH ZDRAJCACH. ego atak na lustracje kosciola , jest dla mnie niepojety .To jeden z najwazniejszych momentow jego prymasowania--niestety...nie zaufal pzrzeslaniu Prymasa Tysiaclecia.Wielka szkoda.

Obrazek użytkownika Celarent

29-01-2013 [20:34] - Celarent | Link:

które wyniósł z domu. Lustracja wpisuje się w jego postawę wobec stanu wojennego. Ten sam motyw, podejrzewam. Cóż, mniemam, że dobrzy, uczciwi ludzie, nawet ci najbardziej inteligentni i wykształceni, są zwyczajnie naiwni. Bo: każdy sądzi według siebie. Nie wykluczam, że Prymas chciał pokoju i wierzył w pokojowe rozwiązanie problemu, że wierzył, iż każdy zasługuje na drugą szansę, że teraz to już lustracja nic nie zmieni a jedynie zwaśni ludzi, napiętnuje. Nie chciał tego. On wolal wybaczyć. Inna sprawa, że każdy tu powinien decydować za siebie a TW nie wyszli na tym tak źle, biorąc pod uwagę układy biznesowe czy w zatrudnieniu w sektorze publicznym... Jego czysta teczka i taka postawa sa dla mnie niezrozumiałe. Może faktycznie, inne preferencje. Jak powiedziałam, mnie bliżej do Piłsudskiego. Dmowski nigdy nie był moim idolem i zawsze było mi do niego dalej niż bliżej. Szanuję odmienność, ale zupełnie nie rozumiem.

Obrazek użytkownika goral

30-01-2013 [12:51] - goral | Link:

Szanowna pani.W Wierze nie ma miejsca na "postawy ideowe"..Czy pani rzeczywiscie chce skierowac ta dyskusje w ocenie brat Jozefa na plaszczyne dyskusji o Prymasie Glempie jako Polityku?..

Obrazek użytkownika Celarent

04-02-2013 [22:49] - Celarent | Link:

Nie poruszam tu kwestii wiary. Postawy wypływają w dużej mierze z niej i ona warunkuje je. Wiara oznacza wiarę w coś a to już jakaś idea, wiara w ideę. Co to za wiara bez uczynków? Wiara wyraża się, mój panie, w postawach, czynach, słowach - to wszystko jest jej świadectwem lub zaprzeczeniem.  Wiara nie jest ideologią. Niektórzy twierdzą, że doktryna już tak. Ale ja ani o jednym ani o drugim nie dyskutuję. Postawy wiążą się ze sprawami ideowymi, czy pan chce czy nie. I bardzo dobrze. Nie ma nic gorszego, jak obywatel bezideowy (leming?). W Ewangelii Jezus nazywa takich "letnimi". Taki jest jak chorągiweka na wietrze. Mostowicz pisał o nich "Kiwony".

Dwa: Prymas kraju komunistycznego musi być politykiem (kwestia zdolności, umiejętnośc dyplomacji, przewidywania, dyskusji, planowania działań), nawet jeśli nie chce, bo dla komuchów jest tylko urzędnikiem firmy RCC w dziwnym przebraniu. Czas komuny nie pozwalał żadnemu z pasterzy na pozostanie w sferze metafilozofii, metapolityki, gdzie teologowie polityki upatrują miejsce kościoła hierarchicznego, pozostawiając świeckim domenę polityki czynnej. To recepta podziału ról na czas wolności, demokracji. Czas komuny to zniewolenie i role zostały odwrócone. Postawa Kościoła była i tak powściągliwa, łagodna, "niepolityczna" tak wprost. Ale patrząc na kraje wschodu Kościół był jednak bardzo twardy - pokazują to represje. W tym kontraście widać odwagę Kościoła. Nie oceniam Prymasa Glempa. Nie mam prawa. Pokazuję raczej, że scenariusz mógł być inny i historia mogła potoczyć się inaczej, co nie znaczy, że mam rację. I dlatego, że nie wiem, czy ją mam, choć mogę być bliska takiemu stwierdzeniu, kończę jak kończę. Szkoda, że Prymas nie był Wszechmogący. Wtedy zadowoliłby takich komentatorów jak ja, którzy szukają dziury w całym tym świecie naszej domniemanej wolności i demokracji.

Obrazek użytkownika Jolanta Pawelec

29-01-2013 [16:17] - Jolanta Pawelec | Link:

oto jest pytanie.
Pewien wgląd mamy po aucie abp.Wielgusa.

Jest jeszcze jedno rozróżnienie - co ogłasza się oficjalnie (piar w Kościele),
a jak było naprawdę: z wyborem, z zaufaniem, z rekomendacją ( i czyją).

Dla mnie ważne jest wiedzieć - Jakim oparciem dla Kościoła był? I w czym?
Bo autorytetem być nie musiał
- Była nim postać w bieli. Niezłomna. Zdecydowana na wszystko - dla jedynego Pana.

Obrazek użytkownika Celarent

29-01-2013 [17:31] - Celarent | Link:

Był dla wielu. I autorytetem powinien być. Po to sprawuje prymas swoją funkcje. Tak sądzę. Ja go nie oskarżam. Nie śmię nawet. Nie oceniam. Moja postawa wobec jego dokonan była taka i za jego życia i po nim. Odczekałam do teraz z wyrażeniem swojej opinii z ludzkiego szacunku dla zmarłych. Myślę, że był człowiekiem dobrej woli, ale dziedzictwo wyniesione z domu zaważyło na poglądach. Nominacje są oczywiście jakąś wewnętrzną polityką Kościoła, jakkolwiek sam kościół ucieka od takiego określenia. To tylko słowa. Polska potrzebowała kontynuatora linii Wyszyńskiego, ale i osoby "czystej" . Padło na niego a rekomendajce Wyszyńskiego mogły mieć wpływ. Wyobraź sobie, co by było gdyby jakiś bp. Wielgus został Prymasem. Nauczanie właściwe Kościołowi, wierne Ewangelii, ale chyba nie ku tym co trzeba skierowane działania. Zaniechanie: ofiary, trudu, podjęcia ryzyka tylko ze strachu przed śmiercią, było błędem. Heroizm i wielkośc społeczeństwa buduje się na heroizmie ojców. Nie ma układania się ze złem, ustępowania mu, podkulania ogona przed nim. Bo zaboli... Popiełuszko nie wzywał do walki wręcz i on nie musiał. Trzeba było krzyczeć głośno nazywając rzeczy po imieniu i wprost, wzywając Ducha Świętego na pomoc.

Obrazek użytkownika Sylwana

29-01-2013 [17:09] - Sylwana | Link:

Dla mnie też jest wielkim problemem to milczenie hierarchów wobec ewidentnego zła wyrządzanego przez ludzi innym ludziom w Polsce. Nie chodzi aby upominano konkretnego polityka ale aby przypominano także ludziom władzy ,ze ich obowiazują takie same zasady w życiu prywatnym jak i publicznym, zakaz kłamstwa,wyrządzania ludziom krzywdy, kradzieży mienia publicznego,pomówień, oszczerstw pod adresem kogokolwiek nie tylko przeciwnika politycznego, troska o drugiego czlowieka, szanowanie jego godności etc.
Rozrost patologii we wszystkich dziedzinach jest tak ogromny,że świadczy o ewidentym zdeprawowaniu ludzi władzy i nie tylko.To jest jednocześnie oskarżeniem pod adresem hierarchii. Po owocach ich poznacie. Bo jakie są owoce ich posługi pasterskiej, ich obowiązków nauczania ewangelii, dekalogu, dawania przykładu w tym odwagi cywilnej bronienia slabszych, bronienia zasad wiary, skoro tak wielu ludzi sprzeniewierza się tym zasadom i wartosciom jednocześnie deklarując ,ze sa katolikami?
Popatrzmy na pogrzeb kardynała Glempa.Modlacy się : Pani Kopacz,Wałesa,przyjmujace publicznie na oczach wszystkich komunię a w życiu publicznym łamią ostentacyjne dekalog. W ich otoczeniu są stale ksieża.To jakimi przewodnikami duchowymi są oni dla nich?
Jak się temu człowiek przyglada to ma wrażenie,ze to wszystko jest teatrem dla maluczkich, te wszystkie zasady to takie piekne hasła oderwane od życia a nie wynikające z wiary.Przecież hierarchowie sa zobowiązani nie tylko głosić ewangelię ale takze jak trzeba cierpieć za wiarę a nawet dać ofiarę zycia. A tu sie okazuje ,ze czesto dla wielu jest ważniejsze nie narazić sie na krytyke Gazety Wyborczej.

Obrazek użytkownika Celarent

29-01-2013 [20:26] - Celarent | Link:

nic dodać nic ująć, choć nie miała to być krytyka Kościoła ani Kard. Glempa. A jeśli chodzi o teatrzyk, to rozumiem, że pani widziała pogrzeb Kardynała i pierwszych aktorów, ja miałam wizytę i nie dane mi było. Starsza pani, moja mama, nagle wykszyknęła: No nie, Kopacz bez tej książeczki to nie wie co się w ogóle odpowiada na mszy. Ona nie wie w ogóle, jak się zachować. Czy ona nigdy w kościele nie była? To po co przyszła!
No, właśnie. Przyszła odegrać swoją rolę, jak i Wałęsa. Tacy ludzie. Tym ludziom nie zdarzy się już lepsza okazja do zbudowania pozytywnego wizerunku. Prymas Glemp nie był towarzyszem i w sumie nie zasłużył na farsę. Mogę nie zgadzać się z jego stanowiskiem w kilku sprawach, świętsza nie jestem, więc jest mi jednak przykro.
Co do postawy wielu biskupów polskich, zgadzam się. Znamienne, że Wyszyńskiego, Glempa znali wszyscy, znali funkcję. Pytam młodych ludzi, kto jest prymasem Polski, nie wie nikt. Ba, zdarzyło się, że na pewnym spotkaniu spytały mnie o to starsze rozmodlone panie. Czy my na pewno mamy prymasa? Może Glemp miął jeszcze jedną wadę - był ostatnimPrymasem Polski? Może z jego odejściem odeszła rzeczywiście jakaś epoka? I to nie ta, o której się myśli...? To mnie napawa smutkiem. Bo, kurcze jakoś mi zależy.

Obrazek użytkownika lonley wolf

29-01-2013 [17:45] - lonley wolf | Link:

(jak w temacie)