Zaszczuci w imię walki o władzę

Dla Polaków, z Polakami, o Polakach… Bojownicy o wolność i demokrację kochają
odmieniać przez wszystkie przypadki słowo „Polak”, „obywatel”. Szczególnie w kontekście
strasznego, autorytarnego, pisowskiego reżimu. Jak wygląda owo pochylanie się z troską nad
Polakami, widać na dwóch przykładach. Pogardy dla tych, którym „Rodzina 500 plus”
pozwala związać koniec z końcem i zorganizowanej akcji hejtu na kobietę, która z polityką
nie ma nic wspólnego. Po prostu wynajęła lokal od osoby, której nie lubi „Wyborcza” i jej
polityczni patroni.
Pełne odrazy, prześmiewcze komentarze drugorzędnych gwiazdek, które ubolewały, jak to
Polactwo za 500 plus będzie okupowało plaże, pałętało się po deptakach, a nie daj Boże,
wyjedzie z dziećmi za granicę i będzie kompromitować „ten kraj”. Pamiętam doskonale ten
wylew zakompleksionej nienawiści. Rok 2016, pięć lat temu – ale zmieniło się niewiele.
Może tylko nawet najmniej lotni politycy totalnej opozycji zrozumieli, że lepiej trzymać język
za zębami, bo raz rzucone zdanie nie ginie.
To, że program, który dał szansę na lepsze życie tysiącom rodzin, posłużył do ataku na rząd –
to jeszcze można zrozumieć, w końcu nasza opozycja przyjęła zasadę, by rząd krytykować za
wszystko i na każdym kroku. Ale że z premedytacją wykorzystano go do szczucia swojego
betonowego elektoratu na sąsiadów? To i grzech, i polityczna głupota. Niedawne badania
pokazały, że wyborcy opozycji w dużej części uwierzyli, że są lepszą kastą. Mianowicie
większość z nich uważa, że zamiast pieniędzy, beneficjenci 500 plus powinni – jeśli już –
dostawać konkretne artykuły. A kupno samochodu to już według nich zbytek, na który
pieniądze z programu nie powinny być przeznaczane. Słowem, lepsi, światlejsi,
demokratyczni obywatele chcą decydować, na co swoje pieniądze mają przeznaczać ci mniej
światli. A w tle – kompleksy i pogarda. Bo nie jest przecież tak, że ci, którzy gardzą „hołotą
za 500 plus” są ludźmi sukcesu, zamożnymi self-made men. Wielu z nich też z trudem wiąże
koniec z końcem, też bierze (zapewne z obrzydzeniem) świadczenia na dzieci, lecz przy
okazji daje upust frustracji. Bo skoro i politycy, i media pobłogosławiły, to czemu się
hamować?
Od dużej skali przechodzimy do małej. W Łebie pani Julia prowadzi „Zatokę Aniołów”,
niewielki pensjonat z restauracją. Czysty biznes. Pani Julia nie jest politykiem, polityką
zapewne się też zbytnio nie pasjonuje – dlatego nie wiedziała, że popełniła niewybaczalny
grzech. Mianowicie lokal, w którym prowadzi swój biznes, wynajęła od Daniela Obajtka.
Obecnie prezesa Orlenu. W ramach „śledztwa” pracownicy mediów Agory dotarli i do tej
nieruchomości, po czym ogłosili, co się w niej mieści. Wszystko w aurze skandalu, jakby
zakup nieruchomości na inwestycję z prywatnych środków był poważnym przestępstwem.
Teksty „Wyborczej”, które miały wysadzić z fotela prezesa Orlenu i zablokować połączenie
Orlenu, Lotosu i PGNiG, skutku nie odniosły, ale pani Julia skutki rozpętanej z premedytacją
nienawiści odczuwa do dzisiaj. W rozmowie z mediami skarży się, że słyszy ordynarne
wyzwiska, zdarza się mnóstwo nieprzyjemnych sytuacji, oskarżenia i hejt w mediach
społecznościowych.
Czy „Wyborcza” i jej polityczne zaplecze postanowiły udręczyć specjalnie panią Julię?
Oczywiście, że nie. Celem był Daniel Obajtek. A że przy okazji komuś urządzono piekło,
zorganizowano na niego nagonkę? Cóż, takie są koszty. O Polakach można mówić – chociaż
lepiej o Europejczykach – ale gdy chodzi o konkretnych Polaków, ich los niewiele obchodzi
totalnych. Bo cel, jakim jest dorwanie się do władzy, pieniędzy, uruchomienie strumienia
sowicie płatnych reklam w gazetach – uświęca wszystko. I pani Julia na tym ołtarzu została
złożona bez mrugnięcia okiem.
„Nam nie jest wszystko jedno” – brzmiało hasło reklamowe „Wyborczej”. Jak widać, jeśli
chodzi o kogoś spoza kręgu lepszych, światlejszych i demokratycznych, jest najzupełniej
wszystko jedno.