Jak wygrałem z PiSem (bezmyślni wielbiciele PiS, nie czytać)

    Dlaczego wpis poniższy nie jest przeznaczony dla bezkrytycznych i bezmyślnych wielbicieli jedynie słusznych koncepcji partii, nie widzących potrzeby dyskusji o PiS-ie?*
   Ano, choćby dlatego, że to dla was pierdoły. Poniższy tekst jest o takich właśnie (pozornych) pierdołach z najniższego szczebla, czyli wyborach do rad dzielnic (w tym przypadku akurat w Krakowie, w których chodzi o elektorat liczący kilkaset, góra kilka tysięcy osób). No i w tych całych problemach dzielnic chodzi... także o (pozorne) pierdoły. I akurat moim skromnym zdaniem od takich właśnie (pozornych) pierdół zaczyna się jakiekolwiek poważne działanie na rzecz czegokolwiek innego (lub co najmniej należy je po prostu uwzględniać - tak przynajmniej, zdaje mi się, powinna rozumować partia polityczna, mająca ambicję bycia partią poważną). Powtórzę jeszcze to, co napisałem pół roku temu po wyborach do PE: Przed wyborami starałem się siedzieć cicho, ale teraz to już jest po wyborach (ów wpis tutaj)… *  *  *    Zastanawiałem się, czy wklepywać, czy nie...
   No i przepraszam najmocniej, że tak o samym sobie, ale jakoś tak po prostu to dla mnie przykład z brzegu najbliższy. (Gdybym był jedynym przypadkiem tego rodzaju, pewnie ten wpis by nie powstał. Ale bynajmniej nie jestem…)
   No więc tak jakoś… wygrałem wybory do rady dzielnicy, pokonując w jednomandatowym okręgu kilku kandydatów, w tym kandydata popieranego przez PiS. Czyli, jakby nie było wygrałem z PiS-em.
   Czyżbym się jakoś specjalnie uwziął na ten PiS? Ależ skądże znowu. Ze swoimi poglądami (pisowskimi, jak powiadają) wcale się nie kryję.
   Do kandydata PiS-u ze swojego okręgu to tak w ogóle ja naprawdę nic nie mam. Trudno byłoby mieć, skoro człowieka (ani jego kampanii, czy śladów jego kampanii) to ja w ogóle na oczy nie widziałem (zastanawiam się zresztą, czy taki kandydat, którego nie widać, w ogóle dla wyborców istnieje?). Zresztą nawet do ostatniej chwili to ja sam nie wiedziałem, że jakiś kandydat z PiS w okręgu będzie startował.
   No więc kandydata PiS na oczy nie widziałem. Widziałem za to kandydata Platformy (takiego wiecie … formalnie ”kandydata niezależnego”, ale z Platformy). Nawet mnie w domu odwiedził i ulotkę swoją wyborczą wręczył (jeśli ktoś się spodziewa nie wiadomo czego, to uprzejmie wyjaśniam, że kulturalnie się uśmiechnąłem i odwzajemniłem się ulotką swoją - można ją obejrzeć tutaj).
   Gdybym w wyborach nie startował, to ten kandydat („niezależny” z Platformy, którego było widać) pewnie by wygrał (z kandydatem PiS, którego widać nie było). No ale akurat ja taki kaprys miałem, że kandydaturę swoją zgłosiłem i wygrałem.
   Kandydat PiS przerżnął ze mną. Gdybym nie wystartował, zapewne przerżnąłby z kandydatem Platformy.  Czyli Platforma wygrała by z PiS-em. Wychodzi więc na to, że pokonując PiS, uratowałem tenże PiS - przynajmniej w jednym okręgu - przed przegraną z Platformą. *  *  *  
* Mam na myśli, jak już zresztą pisałem (choćby tutaj), rzeczową dyskusję nad rzeczywistymi problemami, nad lokalnymi strukturami partii i radosną twórczością przez nie uprawianą, a w szczególności nad tym, ile wspólnego mają one z realnymi ludźmi i konkretnymi problemami lokalnymi, wreszcie nad tym, jak przygotowane są do wyborów…
 
PS I.
No dobra. Powiedzmy teraz, że skoro taki kaprys miałem, że wygrałem, to teraz mógłbym mieć kaprys, ażeby w radzie współtworzyć koalicję z PiS-em (czy też mówiąc skromniej, do takowej chcieć się przyłączyć)… Otóż uprzejmie informuję, że się nie da, bo nie ma z kim!
PS II.
Ponieważ jest już po wyborach, to raczej genialnym strategicznym wizjom tworzonym przez partyjnych profesjonalistów chyba nie zaszkodzę…
PS III.
Można by napisać wiele (może jeszcze napiszę) na temat radosnej twórczości władz partii związanej z wyborami do Rady Miasta, o tych wszystkich wycinankach i łapankach (o tym, co odstawiono w kwestii wyborów na prezydenta miasta, nie wspominając). Z prawdziwą ulgą informuję, że mimo wszystko geniusz i organizacyjny talent wspomnianych profesjonalistów na szczęście nie przeszkodził wygraniu wyborów przez co najmniej kilka znanych mi i sensownych osób z Prawa i Sprawiedliwości (którym zresztą starałem się pomóc w kampanii, na ile potrafiłem).
----
Na deser z jutuba: Sedm statečných/Siedmiu wspaniałych (Ivan Mládek, to ten od Jožina z bažin)
.