Polska wiceliderem w legalizacji przybyszów

Pojawiła się w sieci tabela Eurostatu 1/, w której stoi czarno na białym, jak to w 2015 roku Polska została wiceliderem w legalizowaniu imigrantów spoza Unii. Przybyło do nas łącznie 541,5 tys. obcokrajowców! Na drugim miejscu uplasowała się Wielka Brytania, gdzie w ub.r. przyjęto 633 tys. osób. Trzecia w tym zestawieniu jest Francja – 226,6 tys. pozwoleń na pobyt dla osób spoza UE.

O ogromnej ilości legalizowanych nad Wisłą Ukraińców (ponad milion) od czasu do czasu mówi się nawet na szczeblu rządowym, gdy trzeba odpierać unijne propozycje "kwotowych relokacji" uciekinierów arabskich (i kary narzucane za nieprzyjmowanie ich) – ale o innych przybyszach cicho sza. Czasem można tylko spotkać się z przeciekami, jak to we Wrocławiu nagminnie zasiedla się Izraelitów, którym masowo oferuje się polskie obywatelstwo, w dodatku takim, co ni w ząb, nawet wolapikiem z naszym językiem nie mieli do czynienia.

Byłoby dobrze poznać narodowe spektrum składające się na tę strukturę zasiedlania Ojczyzny przez obcych. Jeśli przyjąć, że poprzez legalne osadzanie swojej agentury banderowcy realizują dalekosiężny plan ekspansji terytorialnej na wschód od Wisły, a chazarzy koncepcję państwa Polin, to dane, które oficjalnie podaje Eurostat, są bardzo niepokojące. Zwłaszcza że w zeszłym roku nastąpił wzrost legalizacji przybyszów spoza Unii, w stosunku do 2014 roku, o 186,1 tys. osób (w Anglii trzy razy mniej, bo o 65,2 tys.!). W przypadku Polski ta dynamika daje do myślenia!

Gdy więc słyszymy ze strony Włochów czy Niemców, że brak nam empatii do biednych cudzoziemców będących w potrzebie, to po ujawnionych (choć wyrywkowych, bo nie informujących o procesie na przestrzeni kilku lat) liczbach widać jak grubymi nićmi te wszystkie propagandowe zagrywki są szyte, także z rolami, jakie w tym teatrze ściemy zostały przewidziane aktorom z Warszawki.

Baba-gnom Merkel i emanujący zacierem Schulz jakoś oficjalnie nie przechwalają się tym, że ich państwo w tej statystyce znalazło się dopiero na czwartym miejscu, gdyż Niemcy w 2015 roku przyjęły w swoje granice 194,8 tys. legalnych imigrantów spoza UE.

Oczywiście tabela ta jest wymowna także z wielu innych względów, bo np. informuje o szaleństwie niektórych małych społeczności, które bez samobójczego przyjmowania w swe granice obcych można by bez trudu kapeluszem nakryć. Przypatrzmy się ilości przybyszów na 1000 mieszkańców: Malta (23,1), Lichtenstein (21,6), Cypr (18,4), na czwartym miejscu Polska (14,3), potem Szwecja (11,3), wreszcie wspomniana Wielka Brytania (9,7); dalej pościgowy peleton po kolei: Luksemburg (8,6), Irlandia (8,3), Dania (8,1) i, patrzcie, patrzcie, do tej grupy bezmyślnej gościnności załapały się także Czechy (6,5)!

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że powyższy przelicznik (ilość wydawanych paszportów na tysiąc rdzennych obywateli) w stosunku do całej populacji Unii Europejskiej (wraz z Norwegią, Szwajcarią, Islandią i Lichtensteinem) wyniósł w ub. r. 5,1, co pozwala spojrzeć inaczej na dobre samopoczucie władz Niemiec (2,4), Francji (3,4) czy nawet Belgii (4,5). Aha, zapomniałbym podać jeszcze informację o bohaterze minionego roku, Orbanie... Węgry (2.1).

A jak się do takich danych z tabelki jak: Austria (5,9), Norwegia (5,9), Słowenia (5,5), Szwajcaria (5,0), Holandia (4,3), Hiszpania (4,2), Finlandia (4,0), Islandia (3,5), Grecja (3,5) ma informacja o Włoszech (2,9), nad problemem których, czytając przerażające opowieści o dantejskich scenach na Lampeduzie, wyrozumiale chcielibyśmy się pochylić!? Dlatego teraz zrozumiałem, że nieustannie służbowo podróżując po Italii nie widziałem tam nadmiaru przerażenia rdzennych obywateli z powodu burek, turbanów, skośnookich za straganami oraz ciemnoskórych handlujących na plażach i ulicach.

Oczywiście, jak wspomniałem powyżej, mam świadomość, że dane te dotyczą wyłącznie roku ubiegłego, który dla jednych państw mógł być progowy, by ograniczyć przyjmowanie obcych, ponieważ miarka już się przepełniła. A dla innych 2015 stał się dopiero momentem otwarcia szerokich wrót, by pozwolić się homogenizować zgodnie z odruchem stada pod kuratelą Berlina i Brukseli, w myśl poprawności politycznej i przyszłych walorów ubogacania się w stylu multi-kulti. Zobrazowanie danymi statystycznymi legalizowania uchodźców,  emigrantów za chlebem oraz socjal-imigrantów na przestrzeni kilku ostatnich lat pozwoliłoby ten proces wędrówki ludów skomentować bardziej rozsądnie i wnikliwiej.

Polska kluczy tutaj jak umie, ale to wcale nie znaczy, że nie powinny do nas docierać informacje pełne, a nie wyrywkowe, analizy rzetelne i wnioski poparte statystyką faktycznie wyczerpującą. Na razie jednak jako obywatele widzimy, iż w tym zakresie władze każą nam chorować na kataraktę wszczepienną. Bo jak się ma rubryka, z której wynika, że tylko 0,2 % dostało nasze paszporty ze względów rodzinnych (np. w ramach łączenia rodzin polskich wygnańców, którzy chcą wrócić do macierzy), do informacji obok, że prawie 70% zostało przyjętych w celach zatrudnienia się – w sytuacji, gdy w Polsce wciąż ludzie poszukują pracy!? Coś tutaj jest nie tak, wybrańcy u steru władzy!

1/ Źródło: http://niewygodne.info.pl , wpis z dnia 2/11/2016.