Po wielu nieudanych próbach bramka PiS oblężona

Po wielu nieudanych atakach na PiS, temat rzezi wołyńskiej staje się jednak nieprzyjemnym precedensem, przy pomocy którego oponenci starają się podważyć pozycję lidera polskiej sceny politycznej.

Dzieje się to niestety, ale zgodnie z przewidywaniami dr Targalskiego, który zapowiadał taką eskalację wykraczającą daleko poza samo meritum sprawy, jakim jest głośne wyartykułowanie prawdy historycznej.

Cała ta fala oburzenia na PiS jest bardzo na rękę stronnictwu ruskiemu, co można poznać m.in. po zabraniu głosu w tej sprawie przez towarzysze Millera, głosu brzmiącego, niestety unisono z głosami Kresowian, Narodowców i Kukizowców.

Trochę to wstyd śpiewać w jednym chórze z towarzyszem Millerem, ale z drugiej strony trochę wstyd wzruszać ramionami na ludobójstwo rzezi wołyńskiej.
Tutaj temat trochę się odblokował dzięki jednoznacznej wypowiedzi prezesa Kaczyńskiego, w której nazwał on po imieniu wydarzenia te ludobójstwem. Zaraz było łatwiej ekspertom powiedzieć to na głos, bez eufemizmów - ale to taka tylko smiesznostka z naszego mainstreamu.

Prezydent Poroszenko ukląkł, przeżegnał się, zapalił znicz, pomodlił się chwilę, ale natychmiast poseł Jakubiak przytomnie zauważył, że prośba o przebaczenie, to nie to samo co uznanie zbrodni oficjalnie i oficjalne zabronienie kultu Bandery. Poza tym Ukraińcy to nie nasi bracia, tylko sąsiedzi. Czyli Kresowianom zawsze będzie mało - jak przewidywał dr Targalski. Następuje eskalacja żądań w trybie natychmiastowym. To moim zdaniem przesadne tempo, ale idźmy dalej.

Realizowane są duże ruchy regionalne w polityce międzynarodowej. Był szczyt NATO, był Obama, był Poroszenko, coś tam ustalili. Być może błędem polskiej dyplomacji było to, jak zauważył w jednym ze swoich felietonów Stanisław Michalkiewicz, że nasza delegacja nie poprosiła Obamy o kategoryczny zakaz czczenia Bandery na Ukrainie, tylko bezpośrednio rozmawialiśmy z Ukraińcami.

W każdym razie Poroszenko ukląkł, czy kazało mu sumienie, czy Obama, czy rząd polski, nagiął się, czyli jakieś warunki umowy zaczął spełniać. Teraz wypadałoby dalej umowę tę wdrażać, a nie wrzeszczeć pod niebiosa w sytuacji, gdy zaczęło się akurat polepszać, a nie pogarszać. Następnym wydarzeniem było jasne stwierdzenie Kaczyńskiego, że rzeź wołyńska, to ludobójstwo. Myślę, że Waszczykowski uprzedził Poroszenkę o planowaniu takiego wystąpienia. Czyli mozolny proces rugowania banderowszczyzny z Ukrainy został zapoczątkowany.

Jednak, jak wiemy chociażby z finałów zakończonych ostatnio Mistrzostw Eutopy w piłkę, nie zawsze wygrywa drużyna mająca przewagę. Czasami jakaś przypadkowa strata punktu daje zwycięstwo drużynie i słabszej, i gorzej grającej na boisku.
Takimi traconymi punktami w drużynie PiS są szybko wychwytywane niedokładności. Oto Kukiz wnosi pod głosowanie sejmu projekt uchwały napisanej przez PiS w 2014 roku, a PiS głosuje przeciwko, hmm, trochę dziwnie się robi.

Jednocześnie politycy PiS wyśmiewają KOD, że ten wycofuje swój własny projekt ustawy o TK, czyli prezentuje poziom politycznie niepoważny.
Następnie, skrzętnie przemilczany przez PiS, a łatwo wychwycony przez oponentów dysonans w traktowaniu Rosji i Ukrainy w kwestii ich nierozliczonych zbrodni dokonanych na narodzie polskim.

Rosja jest słusznie sekowana, a Ukraina ma fory. Rosja to zagrożenie, Ukraina to sojusznik, a naprawdę wielu poważnych polityków i komentatorów (np. Marian Piłka, czy Piotr Apel) podnosi, że nie kontrowany i nie kontrolowany wzrost banderyzmu, nawet jeśli obecnie jest antyrosyjski, z łatwością może powrócić do swych antypolskich korzeni.

Dobrze że PiS w końcu zareagował w tym obszarze i wyciągnął głowę z piasku. Należy teraz poczekać na kształt zapowiedzianej uchwały sejmowej, a nauka z tego jest taka, że prowadzenie swojej polityki wymaga szerokich, uciążliwych i męczących debat społecznych, aby społeczeństwo po prostu rozumiało o co w tym wszystkim chodzi.

A tego w PiS rozpaczliwie brakuje, dlatego tak łatwo traci inicjatywę.