Wyrywanie z korzeniami jest trudne....

Najpierw była Solidarność i zachwyt, potem stan wojenny, zdrada, konfidenci, donosy i strach. Później był Okrągły Stół i próby wybicia się na niezależność – niestety, po słynnej nocy czerwcowej 92-go roku skończyły się złudzenia, a spora część nowych elit dokładnie pojęła gdzie są konfitury i jakie są warunki konsumpcji.
Incydent 2005-2007 to „wypadek przy pracy”, skutek rozgrywek wewnątrz ekipy władzy, które nieopatrznie zaowocowały komisją Rywina. A potem był Smoleńsk i też to niczego nie zmieniło, bowiem elita po-okrągłostołowa była już jak perz w trawniku, wszystko absolutnie przerośnięte, zakorzenione, splatane wielokrotnie we wzajemnych interesach, powiązaniach biznesowych i polityczno-towarzyskich. Górą zielona wyspa, pod spodem coraz bardziej wyjałowione podłoże.
I nagle wszystko się „rypło”....
Po 25 latach nieustannego bycia władzą i elitą perz został przelicytowany > chcemy normalnej roli i już. Chcemy posiać to, na co mamy ochotę, co lubimy, czego nam brakuje. Chcemy zboża i kwiatów. Niestety – to dziadostwo jest nie do wyrwania, każdy ogrodnik to wie. Trzeba ciężkiej harówy, nawet zaoranie nie pomaga. Jeśli nie stosujemy trucizny, która zatruje i glebę, trzeba mozolnie kawałek po kawałku czyścić.
Dlatego nie ma się co przejmować wrzaskami chwastów, tylko systematycznie i po kolei, miejsce po miejscu – wyrywać. Inaczej się nie da.

Perz - pospolity i bardzo uciążliwy chwast pól uprawnych. Rozprzestrzenia się przez nasiona dostające się do gleby wraz z ziarnem siewnym. W uprawach rolnych rozmnaża się wegetatywnie – odtwarzając się nawet z niewielkich fragmentów rozłogów. Masowo zarasta ugory i nieużytki rolne. Jest bardzo wytrzymały na niesprzyjające warunki środowiska i doskonale radzi sobie w konkurencji z innymi roślinami o wodę i światło.