Każda miesięcznica smoleńska to swoisty akt oskarżenia

Mija 4 i pół roku od największej tragedii w historii powojennej Polski, tragedii smoleńskiej. To 4 i pół roku walki o pamięć i prawo do niej, 4 i pół roku walki o uczciwe śledztwo, 4 i  pół roku odpierania dziwnych zarzutów, padających ze strony tych, którzy mienią siebie strażnikami państwa polskiego, strażnikami jego prawa i sprawiedliwości. To jest czas, w którym właśnie ci strażnicy usunęli krzyż na Krakowskim Przedmieściu, kazali usuwać znicze i kwiaty, składane pod pałacem prezydenckim w każdą miesięcznicę przez strażników pamięci - zwykłych ludzi przecież, nieznajomych, którzy tylko nie chcieli i nie chcą zapomnieć co się wydarzyło w Smoleńsku i swą pamięć przekażą swoim następcom by ta straszna tragedia nigdy nie została zapomniana.  Właśnie ta pamięć jest czymś strasznym dla obecnych strażników państwa, jest ich największym wrogiem bo okrywa ich hańbą za 4 i pół roku kłamstw, celowych zaniedbań i zaniechań w badaniu przyczyn śmierci Prezydenta Rzeczpospolitej i 95-ciu pozostałych pasażerów Tu154M,  nr boczny 101,  za cały przemysł pogardy i szczucie Polaka na Polaka, za podzielenie Rodzin Smoleńskich, których oni  są  inicjatorami i wykonawcami.
Dziś stajemy się świadkami cudownej metamorfozy strażników państwa polskiego, którzy nagle zapragnęli być strażnikami pamięci smoleńskiej. Bez żadnego moralnego prawa do tego bo utracili je już 10 kwietnia 2010 r.  choć je głośno deklarują ustami premier Ewy Kopacz, która uważa, że ma największe moralne prawo mówić co było w Smoleńsku. Czy to „moralne” prawo dają jej kłamstwa, które padły z jej ust w Sejmie RP o cudownej współpracy polskich i rosyjskich patomorfologów, o przesiewaniu każdego skrawka ziemi w miejscu tragedii ? Czy może brak zdecydowania – czy w Smoleńsku była jako minister polskiego rządu, czy jako Ewa Kopacz, zwykła lekarka ? A może jako jedno i drugie ?...
Dziś ten wzorzec moralności sprawuje urząd prezesa Rady Ministrów Rzeczpospolitej...
Przez 4 i pół roku nie było miejsca w Warszawie na pomnik Ofiar Smoleńskich, nad tą inicjatywą obywatelską żaden ze strażników państwa polskiego nie miał woli objęcia patronatu. Nawet woli dialogu w tej sprawie nie było. Dziś  taka wola już jest, ze strony jednego z najwższych urzędów RP  ale patrząc na sprawę Żołnierzy Wyklętych, nad którą patronat objął  ponad rok temu ten sam urząd, trudno uwierzyć, że to wynik szczerej woli, a nie pijarowski wymóg przed wyborami – samorządowymi, prezydenckimi, parlamentarnymi...
 
Za chwilę w oknach tych, którzy tylko duchem mogą uczestniczyć w uroczystościach miesięcznicowych, zapłonie smoleńskie światełko pamięci – symbol pamięci o Ofiarach Smoleńskich i podwójny symbol więzi krwi z tymi, którzy zbiorą się w Archikatedrze, w kościołach, pójdą w Marszu Pamięci pod krzyże katyńskie i smoleńskie, pod znakiem biało-czerwonej.  W Polsce i wszędzie tam gdzie biją polskie serca.
 
54 Miesięcznice...
54 paciorki w różańcu smoleńskim...
54... akty oskarżenia, postawione skupionym pod sztandarem „państwo polskie zdało egzamin” !
Tak – każda miesięcznica smoleńska, od tej pierwszej do dzisiejszej  to obywateli  swoisty akt oskarżenia dla władz państwowych Najjaśniejszej Rzeczpospolitej ! 
I tego już nikt i nic nie zmieni!