Prowadzący program funkcjonariusz (błędnie określa się to mianem dziennikarstwa) jednej z rosyjskich reżimowych telewizji, należących do holdingu medialnego RBK (sądząc po standardach taki tam odpowiednik naszych tefałenów) rozmawia z jednym z szefów związków zawodowych ze wschodu Ukrainy, zadając mu pytanie, jak wygląda praca zakładów w „Donieckiej Republice Ludowej” w „warunkach wojny” (czyli, jak ma wiedzieć rosyjski telewidz, w obliczu nacierającej na Doniecką Republikę armii ukraińskiej).
A związkowiec zaczyna opowiadać o faktach. O prorosyjskich grupach złożonych z uzbrojonych zamaskowanych ludzi, którzy usiłują zatrzymać pracę kopalń, o ciężarówkach z rosyjskimi numerami dowożących broń, próbach zakłócania pracy zakładów przemysłowych, rabunku materiałów wybuchowych z kopalń czy wzięciu do niewoli jednego z dyrektorów. Mówi wprost: Górnicy w większości nie popierają separatystów, ignorują ich. (…) Jeśli nie byłoby destabilizujących działań ze strony Rosji, z sytuacją można byłoby sobie spokojnie poradzić. Większość mieszkańców nie popiera separatystów.
Prowadzący który, jak widać, zbyt późno zorientował się, że coś jest nie tak, najpierw zaczyna zdradzać objawy zdenerwowania, potem porozumiewawczo spogląda w bok (ciekawe, kto tam siedzi), potem, przerywając wypowiedź swojego rozmówcy usiłuje wytłumaczyć mu jaki jest właściwy (jak twierdzi, „obiektywny”, czytaj: rosyjski) punkt widzenia, wreszcie przerywa rozmowę.
