Nasi bohaterowie Żołnierze Niezłomni

Dzień MCMXVII (1917): Płk Władysław Liniarski „Jan”, „Mścisław”, „Mściwy”, „Stryj”, „Wuj”

„Wojna trwa. Dopóki na Polskiej Ziemi będzie jeden zaborczy sołdat czy bojec obcego państwa-wojna trwa. Dopóki ostatni NKWDzista nie opuści naszych granic-wojna trwa.”

„23 listopada 1897 r. w m. Małachów-Gustawów, w dawnej guberni kieleckiej , urodził się ppłk Władysław Liniarski „Mścisław”, „Wuj”, „Jan”, komendant Białostockiego Okręgu ZWZ-AK. Sprawował obowiązki nieprzerwanie od 1941 r. do 1945 r., co czyniło go najdłużej pełniącym funkcję komendantem okręgu w strukturach niepodległościowych. W lutym 1945 r. dowodził nową organizacją walczącą z komunistami - Armią Krajowa Obywatelską.

Od 1917 r. działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył jako kapral w 24 pp. W 1934 r. por. Liniarski trafił do 62 pp. w Bydgoszczy jako dowódca plutonu i szybko awansował na adiutanta dowódcy pułku oraz kapitana.

Podczas wojny obronnej dowodził I batalionem 62 pp. Walczył z Niemcami na Pomorzu. Brał udział w bitwie nad Bzurą. Ranny podczas walk w Puszczy Kampinoskiej, dostał się do niewoli, ale zdołał uciec ze szpitala polowego.

Od 1941 r. sprawował obowiązki komendanta Okręgu Białostockiego ZWZ-AK znajdującego się na terenie okupacji sowieckiej, co było niezwykle trudnym zadaniem. Musiał wykazać się nieprzeciętnymi umiejętnościami organizacyjnymi, sprytem i ostrożnością w tworzeniu siatki niepodległościowej unikając sideł NKWD.

Po zmianie okupanta „Mścisław” rozbudowywał struktury organizacji. Chcąc uniknąć dekonspiracji często zmieniał kwatery, zaczął używać pseudonimów „Wuj", „Stryj", „Jan”. Ograniczył wyjazdy do Warszawy i unikał niepotrzebnych kontaktów.

Ppłk Liniarski, który był przeciwny planowanej Akcji „Burza”, akcentował w swoich rozkazach wolę bicia Niemców, ale w przypadku opanowania terenu przez komunistów apelował o przejście do dalszej konspiracji.
20 września 1944 r. „Wujowi” podporządkował się rtm. Zygmuntowi Szendzielarzowi z resztkami 5 Wileńskiej Brygady. „Łupaszka” miał trwać w Puszczy Białowieskiej i organizować kadrowy oddział z rozbitków z wileńskich i nowogródzkich oddziałów AK.

Nie podporządkował się rozkazowi rozwiązującemu AK i na bazie podległych sobie struktur stworzył w lutym 1945 r. nową organizację do walki z komunistycznym reżimem - Armię Krajową Obywatelską (AKO). Mianował „Łupaszkę” komendantem partyzantki Okręgu Białostockiego AKO, a 5 Wileńska Brygada stała się dyspozycyjnym oddziałem Komendy AKO.
W swojej odezwie do żołnierzy pisał: 
„Wojna trwa. Dopóki na Polskiej Ziemi będzie jeden zaborczy sołdat czy bojec obcego państwa-wojna trwa. Dopóki ostatni NKWDzista nie opuści naszych granic-wojna trwa.” 

Struktury Białostockiego Okręgu AKO weszły następnie w skład WiN, a w maju 1945 r. „Mścisław” podporządkował się Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, która wymagała od swoich członków ograniczenia działalności propagandowej oraz akcji zbrojnych. Za pośrednictwem wojewody białostockiego Stefana Dybowskiego podjął próbę ujawnienia struktur pod warunkiem, że władze zwolnią z więzień członków AK i ujawniający się nie będą represjonowani.

„Mścisław” był najprawdopodobniej rozpracowywany od momentu spotkania z delegatem na Obszar Centralny DSZ płk. Janem Mazurkiewiczem „Radosławem” w lipcu 1945 r. Pod koniec miesiąca został aresztowany przez UB w Brwinowie pod Warszawą, w „kotle” zastawionym w mieszkaniu byłego podwładnego. Podczas śledztwa w mokotowskim więzieniu był wielokrotnie przesłuchiwany i torturowany. 

20 maja 1946 r. skazano go na karę śmierci. Dzięki zabiegom obrony Bierut skorzystał z prawa łaski i wyrok zamieniono na 10 lat pozbawienia wolności. W 1954 r. będąc w ciężkim stanie zdrowia opuścił więźnie w Rawiczu. 

W marcu 1965 r. został przyjęty do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, co umożliwiło mu niesienie pomocy swoim byłym podkomendnym.
Zmarł 12 kwietnia 1984 r. w Warszawie. Jego szczątki spoczęły na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.”
„Postanowieniem Sądu WOW z 14 marca 1994 r., został zrehabilitowany. 1 marca 2017 r., w ramach obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych, z nadania Ministra Obrony Narodowej został patronem 1 Podlaskiej Brygady Obrony Terytorialnej. 21 kwietnia 2017 r., postanowieniem Prezydenta RP Andrzeja Dudy mianowany pośmiertnie do stopnia generała brygady. 
Trzeba dodać, że od 1921 r., był żonaty z Ireną Bojanowską zastrzeloną w 1946 r., przez Zbigniewa Rećkę z rozkazu ppłk Mariana Świtalskiego. Miał córkę Zofię (urodzoną w 1925 r.). Po raz drugi żonaty ze Stanisławą-Aliną Sieńko zmarłą w 1981 r.”

Źródła:
1. https://www.facebook.com/muzeu...
2. Źródło końcowej części biogramu. Warto przeczytać całość – dokładniejszy życiorys: https://www.dws-xip.com/PW/bio...