GW chce usunąć portrety Pitagorasa z sal matematycznych

   Dyrektor gimnazjum w Pcimiu Dolnym Norbert Pierdzionka kazał usunąć z pracowni matematycznej  i oddać ambasadzie Grecji portret Pitagorasa. Słusznie.
   Państwo jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli wyznających różne religie i systemy filozoficzne, więc gmachy państwowe i placówki oświatowe winny być wolne od znaków wykluczających jakąkolwiek - choćby najmniejszą - część społeczeństwa. A przecież symbol pitagoreizmu w urzędzie sygnalizuje, że państwo uprzywilejowuje wyznawców tego rodzaju poglądów. Jak przecież wiemy, rygorystyczny pitagoreizm zawierał anachroniczne i antyeuropejskie treści homofobiczne, godzące w postępową kulturę gejowską obecną w starożytnej Grecji.
   To, co zrobił dyrektor Pierdzionka, powinno być przykładem dla wszystkich kierujących placówkami oświatowymi i przedstawicieli władzy wszystkich szczebli w całym kraju.
   Dyrektor gimnazjum w Pcimiu Dolnym  miał odwagę. Zamiast słów uznania za swój godny pochwały czyn doczekał się jednak krytyki i potępień.
   Cytowany przez jedną z gazet profesor matematyki i filozofii, określający się jako zwolennik pitagoreizmu oświadczył, że decyzja dyrektora dla wielu była „oburzająca” i że obraz Pitagorasa będzie teraz czekać na nowego dyrektora, żeby „wrócić na swoje miejsce”.
   To po prostu niesłychane – głosiciel pitagoreizmu, poglądów jawnie głoszących wyższość duszy nad ciałem, ośmiela się twierdzić, że symbol o tak czytelnej jednoznacznej wymowie umieszczony w świeckiej szkole jest „na swoim miejscu”!
   Cieszmy się więc, że mamy takich dyrektorów szkół, jak Norbert Pierdzionka. Jeśli rzeczywiście przyjdą ciężkie czasy, Polska będzie potrzebować polityków niebojących się zdecydowanie przeciwstawić zjednoczonym siłom pitagorejczyków i PiS-u narzucającym nam wszystkim swoje standardy moralne.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
   Co Państwo sądzą o takiej argumentacji i odwadze Norberta Pierdzionki?
   Właśnie w taki sposób jeden z intelektualistów z Czerskiej, niejaki Maziarski, rozpisuje się na temat równie „odważnej” decyzji niejakiego Roberta Biedronia o usunięciu z gabinetu prezydenta Słupska portretu jednego z Honorowych Obywateli Miasta, Jana Pawła II.
   Czerskista jak najbardziej na poważnie tłumaczy więc czytelnikom GW, że zdjęcie Jana Pawła II umieszczone w urzędzie wyklucza część społeczeństwa (a równocześnie stanowi sygnał uprzywilejowania innej jego części). To niesłychane - oburza się Maziarski - że ktoś może w ogóle ośmielać się twierdzić, że portret Jana Pawła II, zdjęty przez odważnego Biedronia, może do urzędu wrócić.
(trzy czwarte powyższego tekstu o bohaterstwie Norberta Pierdzionki to niemal słowo w słowo "argumentacja" gazetowowyborcza).
.

psc

   Jeśli ktoś chce dowiedzieć się, na czym konkretnie polega „klero – PiS-owska propaganda” oraz „naruszanie świeckości” przejawiające się poprzez eksponowanie postaci Jana Pawła II, niech spojrzy sobie na informację na stronie Urzędu Miasta Słupska sprzed 12 lat, dotyczącą przyznania tytułu Honorowego Obywatela.
   „Jan Paweł II. Uchwałą Nr XV/135/03 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia 15 października 2003 r. nadano tytuł: Honorowego Obywatela Miasta Słupska. „Nie lękajcie się” to motto pontyfikatu i najbardziej znane światu słowa Jana Pawła II. Nadały one papieskiej posłudze nowy uniwersalny wymiar. Papież odwołuje się do wartości drogich wszystkim, na pierwszym miejscu stawiając godność człowieka i jego prawa. Dlatego wokół Jana Pawła II gromadzą się miliony ludzi różnych ras, różnych kultur i mentalności identyfikujących się z Jego niezwykłym posłannictwem. Żaden inny autorytet moralny naszych czasów nie brzmiał tak wyraźnie i stanowczo. Jego słowa odmieniły oblicze ziemi i wpłynęły na życie tysięcy ludzi. Pontyfikat Jana Pawła II jest i pozostanie pontyfikatem dla świata. W miarę upływu czasu widać coraz wyraźniej jak niestereotypowy i niezwykły to Papież, jak wiele osiągnął i ile razy zadziwił świat.”

   Uniwersalne przesłanie Jana Pawła II, godność człowieka i jego prawa, szacunek którym Jan Paweł II cieszył się ze strony milionów ludzi różnych ras, kultur i mentalności, czy też wpływ na historię i upadek komunizmu… to dla Czerskiej faktycznie chyba już za wiele.