15 lat kataklizmów w Polsce

Gniewko, ciebie to już zdecydowanie powinna obowiązywać cisza przedwyborcza i to mówię całkiem szczerze, dla dobra twojego ugrupowania.

To po co sie tu produkujesz prymitywny troll jestes i tyle.

Latem 1963 roku w prasie amerykańskiej pojawiły się pełne niedowierzania i zaskoczenia korespondencje z małego miasteczka Centralia w stanie Missouri. W samym sercu Ameryki, w jednym z bardziej liberalnych stanów, dokonany został miniaturowy, lecz najzupełniej kompletny zamach stanu, stanowiący dokładną kopię przewrotu hitlerowskiego w Niemczech, włącznie z podpaleniem Reichstagu, puczem Roehma, abdykacją Hindenburga itp.

Przez dwa lata totalną władzę nad miasteczkiem i przyległym powiatem sprawowała grupa członków faszyzującej organizacji John Birch Society. Ludzie ci zaprowadzili w Centralii najpełniejszą formę rządów totalistycznych, jakie kiedykolwiek znano na kontynencie amerykańskim od czasów ustanowienia państwa jezuickiego w Paragwaju. Wprowadzono obowiązkową obecność na nabożeństwach; burmistrz poddawał cenzurze kazania pastorów i treść lekcji w miejscowych szkołach; poczmistrz niszczył listy zaadresowane do zamiejscowych gazet; osoby, które zamierzały wyjechać z miasteczka, były indagowane przez szeryfa i uprzedzane, że w razie niedyskrecji nie mają po co wracać. Uchwalono w marionetkowej radzie miejskiej municypalny kodeks karny, przewidujący surowe kary aresztu właściwie za wszystkie przejawy działalności ludzkiej, przy czym sędziowie byli bezpośrednio zależni od burmistrza. Usunięto z bibliotek publicznych i szkolnych wszystkie książki, które samozwańcza komisja cenzorska uznała za "sprzeczne z duchem prawdziwego amerykanizmu", w tym m.in. "Robin Hooda" i wszystkie pisma Marka Twaina. Rozbudowano system donosicielstwa na taką skalę, że konieczne było zatrudnienie dodatkowo kilkunastu cywilnych policjantów tylko dla analizy "raportów patriotycznych", jak nazywano donosy w miejscowej gazecie, wydawanej zresztą przez lokalne konsorcjum. Szantażem, a nierzadko terrorem fizycznym, gdyż zdarzyło się kilkanaście wypadków pobicia i podpalenia domów, zmuszono do milczenia grupę miejscowej inteligencji.

Ponieważ dla prawidłowego funkcjonowania tego systemu potrzebny był prawdopodobnie jeden autentyczny i znajdujący się na miejscu "komunista", którym to mianem birchyści określali każdego, kto nie podzielał w całej rozciągłości ich programu politycznego - tolerowano "opozycyjną działalność" miejscowego lekarza, człowieka zresztą dość konserwatywnego i wykazującego się rodowodem anglosaskim od pięciu pokoleń. I właśnie jemu udało się po wielu próbach przemycić obszerny list do redakcji liberalnego dziennika St.-Louis Post-Dispatch, gdzie opisał obszernie stosunki w Centralii i zażądał interwencji sądów federalnych oraz prokuratora generalnego USA. Miejscowi birchyści podjęli natychmiast przeciw lekarzowi gwałtowną akcję represyjną, włącznie z oskarżeniem o gwałt na nieletniej, sprawa się jednak rozniosła i mafia birchystowska po kilku miesiącach została pokonana. Usunięty z urzędu burmistrz oświadczył jednak, opuszczając ratusz: "My tu jeszcze wrócimy".

cdn.

Cd.

Ten krótki, marginesowy i dość wstydliwie pokryty milczeniem przez prasę wielkonakładową epizod w Missouri nie był jednak zupełną anomalią w amerykańskich stosunkach społecznych. Ponad połowa ludności Stanów Zjednoczonych mieszka dotąd w miastach i osiedlach, liczących poniżej 10 tysięcy mieszkańców. Do tej prowincjonalnej Ameryki, gdzie czas płynie w zwolnionym tempie, a pewne rudymenty dawnego społeczeństwa pionierskiego wykazują zadziwiającą żywotność, nieustannie wracają twórcy amerykańscy, dostrzegając w niej o wiele czytelniejsze konflikty postaw ludzkich, niż w wielkich metropoliach. Epizod birchystowski w Centralii był tylko karykaturalnym przejawem zjawisk znacznie powszechniejszych: nieustannej, dramatycznej walki między konformizmem zaskorupiałego obyczaju i bolesną, trudną drogą do autentyzmu przekonań; między instytucjonalnym aparatem mikroelit władzy i podstawowymi prawami obywatela, które - choć gwarantowane przez Konstytucję i Kartę Praw - oznaczają najczęściej tylko prawo do mieszczenia się w urzędowo ustalonym kanonie prawomyślności.

W tym sensie Jenny jest utworem głęboko realistycznym w najlepszym znaczeniu tego pojęcia. To wszystko mogło się zdarzyć w każdym amerykańskim miasteczku, nie tylko na głębokim Południu. Albowiem odwieczna ludzka opowieść o upodlającym działaniu strachu i uszlachetniających skutkach odwagi cywilnej wcale nie traci na aktualności w miarę postępów społeczeństwa masowego. Jeszcze niedawno korespondenci amerykańscy, relacjonując niepojęte dla nich wydarzenia w Europie, zwykli byli dodawać: "It can't happen here", to się nie może zdarzyć u nas. Zwrot ten stał się obiegowym porzekadłem amerykańskim. Ale dziennik St.-Louis Post-Dispatch zatytułował swój artykuł wstępny, poświęcony sytuacji w Centralii, akurat odwrotnie: „It can happen here". To się może zdarzyć również i u nas.

(tekst Wiesława Górnickiego)

nie wiem czemu ale pan się chyba pomylił... PiS nie jest z mojej bajki, nie należę doń...a z kolei tzw. konfederacja to zbieranina przypadkowych (??( person stworzona doraznie aby podskubać głosy PiS właśnie...ciekawe, że wcale im nie przeszkadza cimoszka, rosati czy świeżo zasłużony siłom tajemnym buzek... po prostu idę za tym co rokuje najlepsze widoki na normalność w Polsce... Braun z batożeniem homosiów albo jkm z lekką pedofilią to nie są żarty to zwykła głupota... no i ten entuzjazm Brauna a propos prowokacji i głosów... może jakieś konkrety a propos batożenia ? a tu 447, zdrada...etc. o ile w tym całym towarzystwie Braun cosik potrafi...to niech kręci filmy a nie bierze się za politykę, bo mu to najwyrazniej nie wychodzi