Macierewicza już nic nie uratuje

Orzeł może - wkleję poniżej  komentarz z salon24, bo nie chce mi się pisać - a faktycznie zasada kontradyktoryjności się kłania - chyba pomijana w podwyższonych standardach  i nie zapisana w "Kodeksie Etycznym Platformy" :)
"@Autor
Kobieta mówi, że: Pan Macierewicz będzie bezkarnie mówił co chce (na posiedzeniach tej komisji)
Genialne po prostu. Nie może mówić co chce. Dla niej ideałem jest skazać człowieka i nie dać mu możliwości obrony.
Jak za Stalina. Postawić przed sądem, skazać i rozstrzelać.
Ciekawe również jest, że prowadzącemu rozmowę nie przeszkadza, że rzecznik rządu marzy o zmuszeniu do milczenia ewentualnego oskarżonego. Żadnego prawa do obrony. Oni się zgadzają, że Macierewicz ma milczeć. No i że trzeba by go skazać. Pełna zgoda między rozmówcami.
Horror."  JACK 13:54

Z uwagą słuchałem obrad 83. posiedzenia  Sejmu  Rzeczypospolitej  Polskiej w dniu 19 stycznia 2011 r. (środa) Punkt 8. porządku dziennego: „Informacja prezesa Rady Ministrów dotycząca działań rządu zmierzających do ustalenia przyczyn i okoliczności katastrofy samolotu TU-154M w dniu 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem, w związku z publikacją raportu Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego (MAK)”.
I nagle ktoś podobny do Donalda Tuska (a może on sam) i podający się za premiera mojego kraju (a może nawet on sam) powiedział do mnie z telewizora:
 
„wygrać prawdę”.
 

Co? Co wygrać...
Przeżyłem szok. Dotąd nie mogę się otrząsnąć. Myślałem, że może się przejęzyczył, pomylił, albo co - ale gdzie tam – z pięć razy powtórzył tę samą frazę „wygrać prawdę”, dodając za którymś - chyba pierwszym razem: „i pokój”. Postraszył też wojną z Rosją. Miałem jeszcze nadzieję, że to jakiś błąd językowy, bo myśli np. po niemiecku i w tłumaczeniu tak jakoś wyszło dziwnie.
Niestety, oto w imieniu Klubu Platformy wystąpił mój ulubiony Poseł Tomasz Tomczykiewicz (PO), no i zapewne przecież chyba myślący i rozumiejący po polsku, znający historię Polski, czyli Polak z dziada pradziada, skoro pyta:
 „Czy poseł, który mówi te słowa, rozumie język, którego używa, czy zna historię Polski?”,
 i szok – powiedział przepiękną polszczyzną coś takiego:
 
"Musimy wygrać prawdę" (stenogram str. 52).

A mnie uczono, że prawdy się nie wygrywa, ale się do niej dochodzi. I całe życie legło w gruzach. Katastrofa. Po co się męczyć i dochodzić, jak można wygrać? Wygrałby człowiek prawdę i pokój i by się żyło lepiej, wszystkim.
 
„WOJNA Z PISEM O PRAWDĘ” – DONALD Tusk