Odpowiadając generałowi Zbigniewowi Ścibor - Rylskiemu

Szanowny Panie Generale!

Chciałbym z całą pokorą i szacunkiem dla Pana osoby, historii Pana życia i pełnej przejęcia wczorajszej wypowiedzi udzielić odpowiedzi na postawione w niej pytania.

"Dlaczego wydajecie takie okrzyki? Drodzy moi! Zastanówcie się! Jak można? Tutaj. W naszej ukochanej ojczyźnie. Wolnej. W Warszawie. Naszej ukochanej Warszawie."

Babcia Marta w okupowanej warszawie działała w AK. Nie wiem co robiła - w czasach komuny niebezpiecznie było się tym chwalić. Dziadka Stefana nigdy w życiu nie widziałehttp://naszeblogi.pl/node/add/.... Po Kampanii Wrześniowej natychmiast przeszedł do konspiracji. Ostatni raz pojawił się na Okęciu w kamienicy przy ul. Wąskiej 12 w przededniu wybuchu powstania - później przepadł bez wieści.
Babcia Marta wraz z dziećmi: Krysią (moją mamą), Ryśkiem i Hanią wielokrotnie stały przed lufą ciężkiego karabinu maszynowego. Babcia przemierzała na piechotę w tajemnicy kilkadziesiąt kilometrów, aby na wsi zdobyć jakiekolwiek pożywienie. Mamie z cioci Hani trauma po tym głodzie pozostała do dziś. Gdy jestem u Mamy potrafi co 5 minut pytać czy nie jestem głodny. Podobnie uraz na odgłosy strzałów i widok niemieckich mundurów - nawet nie mogą oglądać filmów o tamtych czasach, bo denerwują się i płaczą.
Takich to ludzi, jak Mama, Ciocia i ja pani Hanna Gronkiewicz - Waltz, jej partyjni koledzy i zaprzyjaźnieni z nimi publicyści przy każdej okazji porównują do faszystów lub wprost nazywają faszystami! Każda okazja jest dobra - to, że się zebrano na Krakowskim Przedmieściu, że zapalono pochodnie, że chciano utworzyć "Pomnik Światła" dla uczczenia 96 ofiar Smoleńska. Czy to może nie boleć? Czy po tym można nie krzyczeć? Jeśli my jesteśmy faszystami, to kto wypędzał całe rodziny przed karabin maszynowy, aby sprawdzić czy ktoś nie pomaga Powstańcom? Może zachwalani przez Bartoszewskiego w niemieckich mediach niemieccy oficerowie robili to tylko w celu zapewnienia "rozrywki" mieszkańcom opanowanych przez siebie dzielnic?

Panie Generale. Powiedział Pan:

"W naszej ukochanej ojczyźnie. "

To nie jest nasza ukochana ojczyzna. Władze tego państwa traktują nas jak zamachowców, którzy chcą podpalić ten kraj. Nawet się z tym nie kryją - mówią tak o nas głośno. Zaprzyjaźnione z nimi "autorytety" nazywają nas "bydłem" - szkoda, że jeszcze nie krzykną "wy polskie świnie!" Władze tego państwa niegdyś wzywały do "obywatelskiego nieposłuszeństwa" przeciw poprzedniemu rządowi, który - tak jak teraz oni - został wybrany w demokratycznych wyborach. Władze te pozwalały członkom swojej partii, a nawet ministrom swojego rządu na publiczne oczernianie i obrażanie Prezydenta RP, a sądy i prokuratura na to nie reagowały. Wreszcie władze tego państwa doprowadziły do tragedii w której zginął nasz ukochany Prezydent naszej ukochanej Ojczyzny oraz 95 innych osób, którym winni jesteśmy hołd i pamięć - bez względu na ich poglądy polityczne. Harcerze w kilka dni po katastrofie umieścili krzyż symbolizujący jedność Narodu w dniach żałoby z apelem o upamiętnienie tego w tym miejscu. Prezydent - elekt w pierwszym swoim wystąpieniu zapowiedział przeniesienie tego krzyża. Następnie okłamał harcerzy podpisując ustalenia, że w miejscu krzyża stanie pomnik w momencie, gdy wiedział, że na pomnik nie wyraził zgody konserwator zabytków. Pod krzyżem doszło do wydarzeń, które można porównać tylko z powstaniem. Ale nie z Powstaniem Warszawskim - to miało choćby iluzoryczne szanse zwycięstwa. Z powstaniem w getcie żydowskim! Ludzie, którym odebrano wszystko podjęli histeryczną walkę. Byli poniżani, wyśmiewani, opluwani, pokazywani jako nienawistni fanatycy, a tych, co się na nich wyżywali pokazywano jako wzór dobrej zabawy. Panie Generale! Tam, wśród tych opluwanych byli również Pana rówieśnicy! Pewnie i jakieś koleżanki i koledzy z Powstania Warszawskiego by się znaleźli! Nie było mnie tam, nie popieram ich histerycznych zachowań, ale potrafię ich zrozumieć. Więc niech i Pan - Powstaniec postara się zrozumieć tych Powstańców z Moherowego Getta.

Panie Generale, jest Pan żołnierzem, oficerem, byłym lotnikiem. Co Pan powie rodzinom polskich żołnierzy - pilotów - oficerów, których pamięć opluto zrzucając na nich odpowiedzialność za Tragedię Smoleńską? Co pan powie rodzinie gen. Błasika, z którego próbowano zrobić mordercę zmuszającego pilotów do samobójczego lądowania? Co Pan powie rodzinie gen. Buka, którego także próbowano w to wrobić - tylko dlatego, że wraz z gen. Błasikiem byli najbardziej pronatowskimi, nieskażonymi komunizmem oficerami?

"W Warszawie. Naszej ukochanej Warszawie."

Władze tejże Warszawy kazały usuwać kwiaty i gasić znicze zapalone na Krakowskim Przedmieściu. Taki precedens miał miejsce ostatni raz w czasie Stanu Wojennego. Sytuację tę opisał niegdyś Jan Pietrzak w swojej pieśni "Nielegalne kwiaty". To nie jest nasza ukochana Warszawa, a przynajmniej jej władze nie są naszymi władzami. Władze tejże Warszawy pozwoliły firmie "Zubrzycki" wbrew wszelkim przepisom szturmować z użyciem gazów łzawiących sklepy kupców z KDT broniących swoich stanowisk pracy, a gdy ci wyszli na ulice - władze tejże Warszawy, reprezentowane przez Hannę Gronkiewicz - Waltz wysłały na nich armatki wodne.

"Wolnej."

Nie, Panie Generale! Z całym szacunkiem, ale ta Polska jeszcze nie jest wolna! Pan 7 maja 1945 zameldował ppłk Janowi Mazurkiewiczowi "Radosławowi", że postanowił zakończyć pracę konspiracyjną i wyjechać do Poznania. Ale wielu Pańskich Kolegów tej broni nie złożyło. Wielu walczyło przeciw dominacji sowieckiej. Wielu Pańskich Kolegów spotkały represje, a wielu zapłaciło najwyższą cenę, choć nawet nie podnieśli ręki na komunistyczne władze. Żołnierzy AK, podobnie jak pilotów słynnych naszych dywizjonów walczących w Bitwie o Anglię i żołnierzy innych formacji częstokroć traktowano jak szpiegów.
W roku 1989 nastąpiły w Polsce przemiany gospodarczo - ustrojowe. Jednak były one tylko częściowe. Władze komunistyczne zapewniły sobie nietykalność w ramach "grubej kreski". Zbrodnie komunizmu do czasów obecnych w większości nie zostały rozliczone, zaś w nielicznych przypadkach osądzenia zbrodniarze dostają śmieszne wyroki. Tym czasem tworzy się mit "zbrodniczej IV RP" której jedynym grzechem było to, że próbowała przemiany doprowadzić do końca. Komuniści, którzy byli w PZPR gdy władza strzelała do robotników w 1970 r. gdy pacyfikowała kopalnię "Wujek", gdy zamordowano ks. Jerzego Popiełuszkę, Grzegorza Przemyka, Stanisława Pyjasa i około stu innych niewinnych osób dziś chcą stawiać przed trybunałem demokratyczne władze IV RP, a obecna władza aktywnie im w tym pomaga! Hasła typu "nigdy więcej wojny" pozamieniano na "nigdy więcej kaczyzmu". Na obchody naszego Święta Niepodległości zaprasza się niemieckie bojówki, aby atakowały nas - Polskich "faszystów" tu, na naszej ziemi!

"Jest wolna Polska. Możecie wszystko mówić. Wszystko."

Członek komitetu poparcia obecnego Prezydenta wprost mówił o "zaprzyjaźnionej telewizji". Jedyna telewizja powiązana w tym kraju z opozycją jest jawnie dyskryminowana, o czym mówią otwarcie nawet niechętne jej organizacje. Więc co możemy mówić? Kiedy? Kto nas usłyszy?

Nie, Panie Generale! Ta Polska nie jest wolna! My nie złożyliśmy broni. Tylko metody walki o wolną Polskę się zmieniły, tak, jak zmienił się zakres zniewolenia. I nie spoczniemy. Tak nam dopomóż Bóg!

Panie Generale! Z ogromnym szacunkiem, podziwem i wdzięcznością słuchałem, jak mówił Pan do wznoszących okrzyki "Moi drodzy". Jest to miarą Pana wielkości, że nie zwraca się Pan do nas per "bydło", "faszyści" itp. Dlatego odpowiadam Panu z szacunkiem i pokorą, jak wielkiemu Człowiekowi. Odpowiadam, choć mnie tam nie było, nie krzyczałem i prawdopodobnie gdybym był - też bym nie krzyczał - wolę bardziej subtelne metody walki. Nie zgadzam się z tymi metodami, ale potrafię zrozumieć tych ludzi co widzą tylko taką drogę wyrażenia swego buntu.

Na koniec chciałbym zaapelować do Pana Generała, aby nie dał się Pan wciągnąć władzy w wir bieżących uwarunkowań politycznych. Jest Pan naszym dobrem narodowym - jednym z ostatnich żyjących świadków i świadomych uczestników tamtych wydarzeń. Taki jeden Człowiek więcej znaczy, niż cała dzisiejsza władza.