Kto ich uratuje?

Powiedzmy, że sytuacja jest klasyczna. Oni nie pojawili się wczoraj ani dziś, bo gdyby ich nie było świat nie podążałby w ciemną stronę. To ludzie przez zazdrość źli. Zło siejący. Skąd się biorą i czego chcą?

On był najęty do dobrej winnicy, dostawał zapłatę. Lubiany i doceniany, przez gospodarza. Jedni mówią, że ukąsił go wąż, inni że to zazdrość o syna kazała mu wystąpić przeciw gospodarzowi. Ten go strącił i tak On przystał do zła. Teraz zło sieje, bo cóż ma robić? Może pracować tylko dla dobra lub zła. Dobro go odtrąciło, więc pracuje dla zła. Dobro nim gardzi, On płacze i rozpacza, ale nic uczynić nie może. Jest po złej stronie.

Innemu podano dłoń, dano pracę, przyuczono, uratowano. Był miłym uczynnym człowiekiem. Jedni mówią, że ukąsił go wąż, inni że to zazdrość o syna kazała mu wystąpić przeciw gospodarzowi. Ten go strącił i tak Inny przystał do zła. Inny teraz płacze i rozpacza, ale nic uczynić nie może. Jest po złej stronie.

Nie brnąc dalej w męczącą analizę, można stwierdzić, że gdyby gospodarz nie odtrąciłby Jego i Innego, ci nie czyniliby dziś zła. Pracowaliby, pełni zazdrości, ale po stronie dobra. Czy praca ludzi zżeranych zazdrością, ukąszonych przez węża, dałaby dobre owoce?
Dobrej odpowiedzi, na to pytanie nie ma. Zarówno ci, którzy powiedzą, że dobrze iż ich odtrącono, jak i ci którzy powiedzą, że źle się stało, że ich odtrącono - mają rację. A ty jak uważasz?

Nie dzwonię więc do nich. Nie patrzę w ich stronę. Skazani na stracenie, na ogień w którym płoną chwasty, orbitują gorzko po obrzeżach życia, przez zazdrość? Tylko z tego powodu, skazali się na cierpienie?

Jeszcze nie minął rok, jak zostali odtrąceni. Bo chcieli, więcej i więcej, bo byli zazdrośni o syna. Dziś plączą i zgrzytają zębami. Bełkoczą, a nawet gdy wyrażają skruchę, kłamią. Kto ich uratuje?