Aby pokonać Rosję trzeba ją zrozumieć

Dlaczego woda leci przez durszlak? Bo może.
Podobnie jest z aktywnością rosyjską na Ukrainie.
 
Co dzieje się z rosyjskiego punktu widzenia? Otóż dzieje się krzywda. Zhołdowany całe dekady temu wasal zaczął stawać dęba. Rosja, jako dotychczasowy suweren, musiała zareagować i musi działać dalej.
 
Celem maksymalnym jest ponowna pacyfikacja całej Ukrainy, chociaż teraz wydaje się to coraz mniej realne. Otwartej wojny raczej nie będzie. Świadczą o tym ilości wojsk rosyjskich zmobilizowanych do operacji ukraińskiej. Jest ich przynajmniej dwukrotnie za mało (podaje się liczbę ok. 80 tyś.).
 
Teoria konfliktów zbrojnych statystycznie podaje, że realny sukces zapewnia przewaga agresora, kształtująca się minimum na poziomie 2:1.
 
Taktyka okiełznania krnąbrnego wasala jest już w pełni określona:
- roszczenia separatystyczne ludności rosyjskojęzycznej, poparte prośbami o pomoc (o inkorporację) kierowanymi do Moskwy;
- żądania Rosji dot. Federalizacji Ukrainy, co w oczywisty sposób pozbawi Ukrainę połowy terytorium;
- kropelkowe przenikanie rosyjskich oddziałów i agentury, połączone z destabilizacją i rozbijaniem organów państwowych Ukrainy;
- w efekcie działania tych mieszanych rosyjsko-ukraińskich bojówek, prawo na wielkich połaciach Ukrainy przestaje działać; prawo, jako spoiwo państwowości przestaje spełniać swoją funkcję;
 
„Upadek (rozpad) całego państwa jest zwykle poprzedzany rozkładem aparatu władzy w państwie…” (J.Gryz – Teoria polityki, Łódź 2005)
 
Jak z tego widać, Rosja nie zaprzestanie odzyskiwania „swoich ukraińskich” rubieży, a niewystarczające do otwartej wojny wojska, wykorzystywane będą do zasilania kolejnych ognisk separatystów ogłaszających” niepodległość” pod rosyjskimi flagami oraz żądających referendów i pomocy od swojego protektora.
 
Czy w takiej sytuacji można ocalić Ukrainę? Można, ale nikt tego nie zrobi, a sami Ukraińcy są za słabi.
 - Amerykanie są już usatysfakcjonowani – odzyskali wpływy w regionie, globalna strategia jest strategią małych kroczków, a nie stawiania wszystkiego na jedną kartę (bo po co?)
- Niemcy to jedyny prawdziwie wygrany uczestnik tych wydarzeń. Po zakończeniu kryzysu będą postrzegane w Rosji, jako wierny, choć z konieczności niejawny sojusznik.
- Rosja gra, jak karty pozwalają; odrobią tyle ile się da od razu, a osłabioną, kadłubową Ukrainę zachodnią będą cierpliwie kolonizować (ekonomicznie i gosp.) w przyszłości.
- Polska – jak zwykle nikt nic nie wie, i nikt nic nie robi, a jest prosty sposób, aby skorzystać na tej sytuacji. I nie chodzi, oczywiście, o korzyści uzyskiwane kosztem Ukrainy. Chodzi o korzyści, jedyne korzyści, jakie są do wzięcia, wspólnie z Ukraińcami.
 
Ale o tym mówi się od lat, ale jakby tylko mimochodem, jednak ścisłe sprzęgnięcie się z tym nowym sojusznikiem pozwoliłoby nam stać się dostawcą technologii i wysoko przetworzonych produktów na rynek ukraiński, a Ukraińcom pozwoliłoby wyrwać się z postsowieckiej matni. W ten sposób wspólnie uszczknęlibyśmy choć odrobinę ze zmonopolizowanego niemiecko-rosyjskiego rynku.
 
PS.
Rozumieć, to nie znaczy akceptować.