Chybione kontrargumenty w sprawie darmowego elementarza

Oponenci tego pomysłu argumentują, że wydanie rzeczonego podręcznika, to element kampanii wyborczej oraz że w zasadzie, nie wiadomo co w nim właściwie jest.
 
Są to argumenty drugo, bądź trzeciorzędne. Prawdziwym problemem jest wprowadzanie kuchennymi drzwiami chorych zasad.
 
1. Wiadomym jest, że ministerstwo posiada swoich ekspertów, więc poziom podręcznika nie powinien być problemem. Problemem jest, że pomijani są eksperci pozarządowi, których jest 100 tyś. razy więcej. I mało tego, pomijani są rodzice, którzy do tej pory, w sposób ograniczony, ale jednak mieli szansę kontrolować zawartość programów szkolnych.

2. Sam pomysł odciążenia rodziców w wydatkach związanych z edukacją dzieci jest oczywiście, jak najlepszy. Niestety, realizacja tego pomysłu, zamiast polegać na zwrocie określonej kwoty podatku, polega na rujnowaniu rynku wydawniczego poprzez administracyjne uznanie, kto zarobi, a kto straci – to nie jest jakby PRL, to czysta, śmierdząca na kilometr korupcją, komuna.

3.  Społeczeństwo jest oswajane z tą nowatorską metodą, która za kilka lat wylansuje darmowe, ale obowiązkowe podręczniki dla 10-latków, wprowadzające (wreszcie nas pochwalą!) do szkół ideologię gender, zdehumanizowaną „edukację” seksualną i wszystkie inne świństwa, z którymi z takim mozołem, aczkolwiek w miarę skutecznie, walczą obecnie rodzice.

I tak zamiast do wolności dążyć, zaczynamy się od niej coraz bardziej oddalać, zamiast wzmacniać samorządność, osłabiamy ją, zamiast uczyć dzieci na coraz wyższym poziomie, cofamy się do czasów rządowej politpoprawnej indoktrynacji.