Szmelclajner.

Bycie kolonią ma wiele zalet, między innymi takie, że się kupuje produkty wytworzone w Metropolii (napisałem przez duże ”M”, bo taki status wymaga szacunku) .
  Kiedy Ameryka Północna była kolonią brytyjską, to Amerykanie musieli kupować angielską herbatę, co ich tak wkurzało, że wywołali wojnę i stworzyli Stany Zjednoczone.
  Kiedy byliśmy kolonią sowiecką (no nie bujajmy się,  że nie byliśmy, bo byliśmy – kolonią, sowiecką) to kupowaliśmy na przykład latające trumny pod nazwą IŁ 62, które zabiły wielu ludzi, w tym ponad 3 setki w Polsce.
  Ilu zabiły kupowane przymusowo  sowieckie latające trumny, będące na wyposażeniu kolonialnego, peerelowskiego lotnictwa wojskowego – tego nie wie nikt, bo jak wojsko, to i tajemnica i to wojskowa.
  Teraz staramy się być kolonią amerykańską, ale oni nas nie chcą, bo nie mamy ani ropy, ani gazu, ani nawet plantacji maku, z którego można uzyskać wiele pożytecznych substancji.
  Mimo tego musimy kupować od nich samoloty:
  na początek wojskowe F16, które najczęściej nie latają, a jak już polecą, to się zaraz psują i znowu nie latają. Na tak zwanym offsecie nas na parę miliardów wy…li, ale nie wszystkich -  kto miał swoje zarobić - zarobił, ale o tym sza! Bo to tajemnica (wojskowa, oczywiście).
  Teraz byliśmy zmuszeni kupić dla właśnie bankrutującego LOTu  Dreamlinera, który, jak lotniskowe wróbelki (niesłusznie) ćwierkają, ma zachęcić okazyjnego nabywcę  masy upadłościowej po zbankrutowanym LOTcie, do wypłacenia komu należy prowizji.
  No i , pardon – kicha, albo z amerykańska – sosydż.
  Bo choć Dreamliner został powitany przez samą Pierwszą Damę (o tysiącu celebrytów  nie wspomnę), okazał się jedną, wielką , bo rozmiarów globalnych usterką.   Jak kula ziemska długa, szeroka i zakrzywiona –  Dreamlinery stoją wszędzie tam, gdzie je nakaz uziemienia dopadł. Nasz stoi przynajmniej w Chicago, to mu przyjemniej, bo to przecież prawie jak w domu.
  Ktoś powie – no tak, Szmelclajnera pod przymusem kupiliśmy, ale wojny żadnej z tego nie będzie.
  Jak to nie będzie? Już jest! W Mali. I już tam na naszych dzielnych chłopców czekają.
  Że czekają ci od Airbusa, a nie od Boeinga? A co za różnica – a poza tym kto powiedział, że nie można być sługą dwóch panów?     PS. Na pamiątkę proponuję historyczną relację z poświęcenia i ukoronowania obrazu św. Dreamlinera; klipy z przemówieniami – bezcenne :-)
  http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/dreamliner-w-blysku-fleszy-zapraszamy-do-wyjscia-787,288920.html