Ostatnie pięć lat to okres materializacji wielu słów i zwrotów funkcjonujących w naszym języku ojczystym. Wiadomo, że przymiotnik „fajny” ma fizyczną postać naszego premiera. Występują, co prawda problemy z ucieleśnieniem takich słów jak "autostrada" czy "stadion", ale z wyrazami bardziej abstrakcyjnymi idzie nam o niebo lepiej. Od pewnego czasu namacalności nabiera słowo "zaufanie". Po ostatnim sondażu CBOS przyjęło ono postać wielkiego Bronisława i małego Januszka (lub Januszka małego).
Według sondażu CBOS-u opublikowanego 23 października: "Liderem rankingu zaufania do polityków pozostaje prezydent Bronisław Komorowski - ufa mu 67 proc. ankietowanych. (...) Największą nieufność wzbudza Janusz Palikot; zaufania do lidera Ruchu Palikota nie ma 51 proc. badanych. Zaufaniem obdarza go natomiast 26 proc. pytanych.." Dodajmy, że przyjaciół na osi rozdziela sam premier. Krótko mówiąc, zaufanie przedstawione na osi X ma punkt zero, którym jest Palikot Janusz, co stwierdzam z nieukrywaną satysfakcją. Wreszcie. Właściwe miejsce dla pana JaPy. Natomiast szczyt wspomnianego wcześniej parametru prezentuje jego kolega - Prezydent Komorowski Bronisław; a to już zabawne nie jest. Po tym wszystkim, co dzieje się w Polsce nasuwa mi się tylko jedna refleksja. Refleksja muzyczna, bo słów szkoda.
