Gdyby PRL miał Bitcoina...

Block­cha­in znisz­czył­by ko­mu­ni­zm szyb­ciej niż So­li­dar­no­ść!

  W PRL-u każ­dy wie­dział, że zło­tów­ka je­st nic nie­war­ta. In­fla­cja żar­ła oszczęd­no­ści szyb­ciej niż rdza Po­lo­ne­zy. Pań­stwo uda­wa­ło, że pła­ci, lu­dzie uda­wa­li, że pra­cu­ją. Re­al­nym pie­nią­dzem był do­lar – nie­le­gal­ny, ale praw­dzi­wy. Za zło­tów­ki moż­na by­ło do­stać pa­pier to­a­le­to­wy, za do­la­ry – do­my i sa­mo­cho­dy.

  Mo­je po­ko­le­nie ży­ło w dwó­ch rze­czy­wi­sto­ścia­ch: w jed­nej pła­ci­ło się w zło­tów­ka­ch, w dru­giej my­śla­ło w do­la­ra­ch. Pań­stwo dru­ko­wa­ło, lu­dzie prze­li­cza­li.

  Sys­tem utrzy­my­wał się tyl­ko dla­te­go, że nie by­ło al­ter­na­ty­wy elek­tro­nicz­nej. Wy­mia­na dzia­ła­ła przez cink­cia­rzy i zna­jo­mo­ści. Gdy­by wte­dy ist­niał Bit­co­in, ca­ły PRL roz­padł­by się znacz­nie szyb­ciej. Bo nikt nie trzy­mał­by oszczęd­no­ści w wa­lu­cie, któ­rą moż­na do­dru­ko­wać de­cy­zją se­kre­ta­rza. Wy­star­czy­ło­by kil­ka mi­lio­nów port­fe­li kryp­to­gra­ficz­ny­ch i pań­stwo stra­ci­ło­by kon­tro­lę nad wszyst­kim – han­dlem, ce­na­mi, lo­jal­no­ścią lu­dzi.

  Gdy współ­cze­sne wa­lu­ty pań­stwo­we za­czną się za­ła­my­wać pod cię­ża­rem dłu­gu, kryp­to­wa­lu­ty przej­mą ro­lę, ja­ką kie­dyś peł­nił do­lar w Pol­sce. Bit­co­in to do­lar bez pań­stwa, ry­nek bez mi­li­cji, war­to­ść bez dru­kar­ni. Tam, gdzie w PRL-u stał Pe­wex, dziś stoi apli­ka­cja. Tam, gdzie by­ła ko­lej­ka po bo­ny Pe­KaO – dziś je­st kod QR. Tam, gdzie cink­cia­rz ry­zy­ko­wał wię­zie­nie, dziś wy­star­czy port­fel sprzę­to­wy.

  Zja­wi­sko to już wi­dać w Ame­ry­ce Po­łu­dnio­wej. Pe­so, bolívar, re­al – wszyst­kie cho­re na tę sa­mą przy­pa­dło­ść, co kie­dyś zło­tów­ka: pań­stwo­wą chci­wo­ść. Nie­waż­ne, czy to so­cja­li­zm, czy po­pu­li­zm fi­skal­ny – efekt je­st ten sam. Lu­dzie nie cze­ka­ją już na re­for­my. Po pro­stu ucie­ka­ją do cy­fro­wy­ch pie­nię­dzy. W Ar­gen­ty­nie pra­cow­ni­cy IT do­sta­ją wy­pła­ty w sta­ble­co­ina­ch, w We­ne­zu­eli Bit­co­in za­stą­pił do­la­ra, w Sal­wa­do­rze stał się praw­nym środ­kiem płat­ni­czym. To nie re­wo­lu­cja ide­olo­gicz­na, le­cz tech­nicz­na uciecz­ka z nie­wy­dol­ne­go sys­te­mu.

  Kie­dyś in­fla­cja nisz­czy­ła wszyst­ko, bo nie by­ło do­kąd uciec. Dziś ist­nie­je al­ter­na­ty­wa – pie­nią­dz, któ­re­go nie da się do­dru­ko­wać, zdewaluować ani skon­fi­sko­wać. Dla­te­go upa­dek współ­cze­sny­ch wa­lut fi­du­cjar­ny­ch nie skoń­czy się już ka­ta­stro­fą. Lu­dzie po pro­stu prze­sta­ną ich uży­wać, bo ma­ją sen­sow­ną al­ter­na­ty­wę. A gdy na­uczą się po­wszech­nie roz­li­czać w kryp­to­wa­lu­ta­ch, już ni­gdy nie wró­cą do wa­lut pań­stwo­wy­ch. Pań­stwa stra­cą naj­waż­niej­szy in­stru­ment wła­dzy – kon­tro­lę nad pie­nią­dzem.

  Kie­dy PRL upa­dł, ura­to­wał nas do­lar. Kie­dy upad­nie do­lar, ura­tu­je nas ma­te­ma­ty­ka i kom­pu­te­ry.

  Po upad­ku do­la­ra i eu­ro­kra­chu Eu­ro­pa pój­dzie tą sa­mą dro­gą, co Ame­ry­ka Po­łu­dnio­wa – tyl­ko z więk­szą aro­gan­cją i im­pe­tem. Lu­dzie stra­cą za­ufa­nie do pań­stwo­wy­ch ban­ków. Rzą­dy spró­bu­ją ra­to­wać sys­tem cy­fro­wym pie­nią­dzem cen­tral­nym – CBDC, no­wym PRL-em w wer­sji elek­tro­nicz­nej: li­mi­to­wa­ne prze­le­wy, punk­to­we na­gro­dy, au­to­ma­tycz­ne po­dat­ki i za­kaz ano­ni­mo­wy­ch trans­ak­cji. Ale to się nie utrzy­ma. Lu­dzie wy­bio­rą wol­no­ść – wol­no­ść, któ­rą już ma­ją, choć jesz­cze jej nie ro­zu­mie­ją.

  Wło­si i Hisz­pa­nie przej­dą na sta­ble­co­iny. Niem­cy stwo­rzą wła­sne to­ke­ny prze­my­sło­we. Eu­ro­pa Wschod­nia – jak zwy­kle – na­uczy się kom­bi­no­wać szyb­ciej niż resz­ta. Po­wsta­ną lo­kal­ne, od­dol­ne ryn­ki kryp­to­wa­lu­to­we: nie­za­leż­ne od ban­ków, fi­sku­sa i Unii. Fir­my bę­dą się roz­li­czać w no­wym kryp­to­stan­dar­dzie.

  Nie bę­dzie jed­ne­go pie­nią­dza Eu­ro­py, tak jak nie ma już jed­nej Eu­ro­py. Zo­sta­nie ar­chi­pe­lag wol­ny­ch pro­to­ko­łów – każ­dy wy­bie­rze ta­ki, któ­re­mu ufa bar­dziej niż po­li­ty­kom.

Grzegorz GPS Świderski
https://t.me/KanalBlogeraGPS
https://Twitter.com/gps65