Program PiS? Czyli czekanie na Godota, po polsku

Jesienią konwencja, dziś… konfuzja

    PiS zapowiedział, że jesienią zorganizuje konwencję programową w Katowicach, na której wreszcie pokaże „nowy program”. Brzmi znajomo? Bo przecież my już to słyszeliśmy. Ba, słyszymy to co rok. Tylko miejsce się zmienia, a daty przesuwają. Czasem to miało być „po wyborach”, innym razem „po rekonstrukcji rządu”, potem „po pandemii”, a teraz – „po wakacjach”. I tak PiS gra z nami w tę samą grę: Zgadnij, kiedy będzie konkretny plan?
No więc zgaduję – nigdy. Bo przecież prawdziwego programu nie ma i nie będzie. Są tylko hasła. I to nie nowe, tylko dobrze odgrzane kotlety z poprzednich kampanii. „Bezpieczna Polska”, „silna rodzina”, „duma narodowa”, „wielka armia” – przecież to wszystko już było. Różnica polega na tym, że kiedyś jeszcze udawano, że coś za tym stoi. Dziś nawet nie udają.

Zamienił Morawiecki program na propagandę

   W normalnym kraju poważna partia polityczna, która chce wracać do władzy, przygotowuje konkretną ofertę: co zmienić, jak naprawić błędy, gdzie szukać oszczędności, jak wydobyć kraj z inflacyjnego szlamu. Tymczasem PiS szykuje się do konwencji, jakby to była parada wojskowa albo widowisko w stylu Jacka Kurskiego.
Bo konwencje PiS-u to nie są miejsca, gdzie myśli się o Polsce. To są spektakle. Miejsce, gdzie oklaski są głośniejsze niż rozum, a każdy, kto zada pytanie o szczegóły, jest traktowany jak sabotażysta.
To nie będzie konwencja programowa. To będzie spotkanie lojalnych, którzy przyjadą do Katowic po kolejną dawkę przekazu dnia, żeby potem móc z uśmiechem mówić w mediach: „Polska wstaje z kolan”.

Hasło jest. Treści brak

   Jakie są filary nowego programu PiS? Rzekomo mają wrócić do korzeni. Tylko że te „korzenie” przypominają dziś raczej gnijące pieńki. Mówią o walce z eurokracją, choć przez osiem lat cicho podpisywali wszystko, co przysyłano z Brukseli. Mówią o odbudowie wojska, choć zakupami sprzętu z Korei zadłużyli Polskę na dekady. Mówią o taniej energii, a zostawili nam rachunki jak z Niemiec, tylko w złotówkach.
Nie ma w tym żadnej nowej myśli. Żadnego rachunku sumienia. Żadnej refleksji po przegranych wyborach. Jest tylko strategia, udawać, że naród zapomniał, a problemem była twarz Terleckiego, nie treść polityki.

Tylko że Polacy, o dziwo, jeszcze nie ogłupieli do końca.

Program jako wydmuszka. PiS jako lustrzane odbicie Platformy

   I w tym miejscu, niestety, trzeba powiedzieć to głośno: PiS coraz bardziej przypomina Platformę Obywatelską. Bezideowe pływanie między sondażami, brak konkretów, tłuczenie tych samych sloganów i całkowita pogarda dla obywatela, który śmie zapytać: a gdzie plan?

I właśnie dlatego wyborca ma dziś pełne prawo powiedzieć: „Nie wierzę wam. Bo nie macie nic. Ani odwagi, ani planu, ani pokory”.

Za to macie ambicje, by znowu rozdawać karty. Tylko że talia się zużyła, figury są zgięte, a kilka asów to teraz jawne trefnisie.

To już było – tylko teraz z inną czcionką

   Mam dziwne wrażenie, że cały ten program, który ma się „pojawić” jesienią, już gdzieś leży. Może w jakiejś szufladzie w siedzibie PiS przy Nowogrodzkiej. Może w Wordzie na laptopie jakiegoś asystenta. Tylko że nikt go nie czyta, bo nikt nie traktuje go poważnie. Nawet autorzy.
Bo program to coś, co trzeba później realizować. A przecież wiadomo, że po wyborach znowu będzie „niespodziewany deficyt”, „nowa sytuacja geopolityczna”, „problem z koalicjantami” i „wymogi UE”. Więc wszystko da się wyrzucić do kosza.
A ludziom zostanie znowu tylko przekaz: „To przez Platformę. Albo przez Niemców. Albo przez Tuska. Myśmy chcieli, ale wiecie jak jest”.

Zakończenie? Proszę bardzo

   Jeśli PiS rzeczywiście ma jakiś nowy program – to niech go pokaże. Tu i teraz. Nie na konwencji. Nie po wakacjach. Nie po dymach i światłach.
Bo jeśli znowu zagrają kartą „czekajcie jeszcze chwilę”, to może się okazać, że czekać nie będzie już nikt. A kraj, zamiast odbić się od dna, wejdzie na nowe – głębsze.


Praeterea, puto Kaczyński discedere debere et Sakiewicz veniam petere.