Kabaret czyli The Show Must Go

Generalnie nie dzielę ludzi cierpiących na narodowości. Gdyby chcieć zważyć cierpienia zadane przez Niemców ludziom w okresie wojny w podziale na grupy, no to pełna zgoda z panem redaktorem Stanisławem Michalkiewiczem, że najbardziej z rąk Niemców ucierpiała grupa heteroseksualistów. Natomiast Szanowna Autorka tego blogu pisze o ż/Ż/ydach. Stosowne jest i uprzejme komentowanie tematyczne, przynajmniej luźno. Teraz odpowiadając, jak chodzi o me własne doświadczenia cierpień zadanych mi osobiście przez Niemców, to bezpośrednio dręczony fizycznie nigdy przez nich nie byłem. Nie było mi dane urodzić się w okresie okupacji i cierpień fizycznych. Jako urodzony kilkanaście lat po wojnie po prostu nie miałem styczności z Niemcami, aż do wyjazdów do Niemiec w latach 80-tych.. No a tam, to raz jeden napadli mnie lekko pijani niemieccy wyrostkowie - zresztą brali mnie początkowo za Holendra albo Jugosłowianina i w rezultacie obrzucili mnie tylko grubymi palikami a potem oddaliłem się od nich. A poza tym wielokrotnie słyszałem na popularnych festach niemieckie chóralne śpiewy pieśni hitlerowskich, zarówno antypolskie jak antyżydowskie wykonywane przez pijanych biesiadników. Jakiś tam typowe a wszaskliwe "fluchte polnische schweine", "jude raus", itp. Oni tam po prostu mają taką powszechną tradycję i lubią śpiewać i przy tym pić dużo piwa. Tacy już są. No i oprócz takich poznałem zarazem w Niemczech wielu bardzo przyzwoitych Niemców. Z kolei jako rodzina, no to i owszem, straty ponosiliśmy. Udręka była udziałem naszych rodzin, aczkolwiek nie przesadzajmy. Generalnie absolutnie nie można jej przyrównać do cierpień polskich na Wołyniu z rąk Ukraińców czy cierpień żydowskich na terenach okupowanych z rąk Niemców. Zarówno w rodzinie mojej, jak i rodzinie mojej żony oczywiście wojna zostawiła ślad. Np jeden z krewnych z linii mojej żony został za rozbrajanie Niemców wtrącony do obozu śmierci i przepadł. Wszystko było dobrze, ale do momentu, gdy kiedyś jeden z rozbrajanych Niemców błagał go o litość i nieodbieranie broni z uwagi na strach przed wysyłką na front wschodni. Krewny uległ tej presji, a tamten odwracając się z podzięką zapamiętał sobie twarz naszego krewnego. Ów krewny, nawiasem, był żołnierzem AK, zaś w jego mieszkaniu był mały magazyn broni i też na dodatek ukrywająca się rodzina żydowska. Niemcy nie wiedzieli kogo złapali, bo by nikt z tej części rodziny z życiem nie uszedł. Inny z kolei - kuzyn tamtego - w pracy odezwał się nieuprzejmie do Niemców. Zapytali go żartując, czy gdyby był w wojsku i otrzymał rozkaz zabicia Niemców, to czy by go wykonał. Gdy bez namysłu odpowiedział twierdząco, został wydany gestapo, tam uznany za niebezpiecznego. Prawdopodobnie była to prowokowana wsypa kogoś ze współpracowników polskich lub niemieckich, jak to w pracy - konflikty bywają od początku świata.. Ale w tamtym czasie nie wylatywało się za karę z pracy tylko do obozu... Tak czy inaczej zginął szybko w Auschwitz. Inny krewny - generał - w Sowietach pracował dla Armii Andersa. Tam udało mu się uratować tysiące Polaków i Żydów, jest też bohaterem bitew armii polskiej z Niemcami. Był kochany przez prostych żołnierzy, znany z siły fizycznej, elegancji, humoru i jak to w naszej rodzinie z "mocnej głowy", która pozwoliła mu dowcipnie uratować wielu ludzi w Sowietach. Lekko nie miał, tułał się, bo po wojnie nie mógł był powrócić z uwagi na czekający wyrok śmierci, podobnie jak inny bliski krewny, który z kolei siedział przez całą okupację w oflagu i też pozostał na obczyźnie. Opowiadał, jak będąc w oflagu, udzielał lekcji matematyki oraz rysunku. Na te lekcje uczęszczali zarówno Niemcy jak i Polacy. Nigdy nie zrzekli się obywatelstwa przedwojennego i dlatego na emigracji żyli potem w biedzie. Zaś krewny, który przebywał w Krakowie, znana przed wojną osoba w Polsce i na świecie - zaprzyjaźniony z JE prezydentem Mościckim i innymi osobami z kół rządzących przed wojną, też przeżywał przygody z Niemcami rozmaite i niebywale niebezpieczne. Nawet był wtrącony do gestapowskiego aresztu za stanowczą odmowę udzieloną żonie gubernatora dystryktu kradzieży polskich dzieł sztuki, cudem wyrwali go stamtąd sami Niemcy, bo na co dzień pracował w biurze niemieckim i "odwalał" techniczną robotę za Niemców i po prostu był im potrzebny i przez nich chroniony, aby pod pozorem tej pracy biura projektów budowlanych Niemcy obronili się przed posłaniem na front wschodni. To jest w ogóle ciekawa historia, bo ów krewny pracował w tym niemieckim biurze w ścisłym porozumieniu z władzami polskiego ruchu oporu i łatwo tam nie miał, nawet ciężko w pracy zachorował, miał atak serca i ledwo przeżył. Oprócz standardowych czynności jako tajne zadanie ratował potajemnie dla Polski zabytkowe obiekty i działa sztuki w Krakowie i to z dużym powodzeniem. A po wojnie został niesłusznie oskarżony o "kolaborację z Niemcami" oraz o "współpracę z imperializmem amerykańskim". Mało go nie skazali. Wprawdzie w końcu z najwyższym trudem oczyszczony z zarzutów, dzięki wstawiennictwu kolegów z ruchu oporu /którzy ryzykowali życiem, bo przyznanie się do działania w ruchu oporu było po wojnie śmiertelnie niebezpieczne/, uniknął śmierci z rąk rządzących po wojnie w Polsce socjalistycznych i gestapowskich zbrodniarzy, ale przeżycia wywarły były potężny wpływ i zakończyły jego życie jakiś czas po okupacji. W "podzięce" państwo polskie mianowało jedną z ulic w Krakowie nazwiskiem rodowym naszej rodziny, zaś małżonce owego krewnego ukradło w 1952 roku rodowe mienie skazując ją na śmierć głodową. Chodziło oczywiście o prześmiewcze perwersyjne socjalistyczne znęcanie się nad osobą zaliczaną do przedwojennych elit. W rezultacie tego maltretowania - będąc już po wojnie w starszym wieku - zachorowała na raka i zmarła. Inny nasz krewny został przez Niemców wtrącony do katowni w Lublinie, ale było to pod sam koniec wojny i udało mu się cudem przeżyć. Generalnie wszystkie osoby z naszej rodziny oczywiście miały wielki żal do Niemców za ich zbrodnie przeciwko Polsce. Ale jeśli idzie o nasze rodziny, to trzeba ze smutkiem stwierdzić tę prawdę, że jeszcze gorzej jak przez Niemców w okresie okupacji, była nasza rodzina traktowana przez władze powojenne i to od zakończenia wojny aż do chwili obecnej. Tego typu opinie słyszałem z ich ust częstokroć osobiście - poparte silnymi ewidentnymi dowodami i nie mam powodów im nie ufać. Wprawdzie powojenni władcy bezpośrednio już nikogo z rodziny nie zabili, ale przecież to już były nowe, bo powojenne standardy ! A tymczasem maltretowanie było przemożne a inwigilacja i ucisk znacznie większe jak za okupacji. Wyraźnie słyszałem na własne uszy, że jeśli cierpieli za okupacji, to głównie z powodu podejmowanego ryzyka. Gdyby żyli spokojnie i nie ryzykowali walcząc potajemnie z okupantem, to ofiar rodzina poniosłaby znacznie mniej. Znam z opowiadań rodzinnych wiele kuriozalnych czy tragikomicznych perypetii z tym związanych, ale to już opiszę kiedyś w większym dziele. To takie krótkie reminiscencje, bo przecież trzeba by grubych ksiąg, by dokładniej opisać historię wszystkich krewnych. Mamy zamiar za jakiś czas w wolnej chwili już oficjalnie i w szczegółach opisać monograficznie dzieje przynajmniej części tych krewnych, którzy w Polsce byli powszechnie znani, aby dopełnić encyklopedycznych informacji. Bo obecnie dzieje tej rodziny są zupełnie sfałszowane przez powojennych socjalistów rządzących Polską od zakończenia wojny do chwili obecnej. Np. w Wikipedii na temat naszej rodziny są zamieszczone liczne kłamstwa... A teraz, w drodze rewanżu uprzejmie proszę, aby dla odmiany Waszmość raczył rzucić garść historycznych informacji o Swej Wspaniałej i Zacnej Rodzinie !! Uprzejmie pozdrawiam