W mojej notce pt. “PIETA POLSKA, RZĄDY TUSKA I SPOSÓB NA POJEDNANIE” pisałem:
Chociaż kraj wypiękniał, coś się stało złego z naszą polską duszą. I coraz bardziej się boję, że nasza Ojczyzna z tej ciężkiej choroby już się nie podniesie. A jeszcze do tego dobiła nas tragedia smoleńska. Polska krwawi. Miliony rodaków czują się pod rządami Tuska intruzami we własnej Ojczyźnie. Mam na myśli „gorszą od lepszej” część społeczeństwa polskiego, którą pan Tusk niegdyś pogardliwie nazwał „moherowymi beretami”. Trwa polska pieta. Na naszych rękach umiera zdawało się wiekopomne dziedzictwo tysiącletniej Rzeczpospolitej.
Bo jak patrzę na te wszystkie świństwa, które od z górą czterech lat wyrządza Polsce obóz władzy, gdy widzę jak Premier wyłącza kolejne hamulce moralno etyczne w parciu do przejęcia rządów absolutnych i wprowadzenie monopartyjnego systemu zarządzania Państwem, coraz częściej myślę, że chyba nawet za komuny nie było aż tak źle.
Arogancja, bezczelność i buta Platformy sprawiają, iż coraz częściej dochodzę do wniosku, iż ta partia w pomiataniu ludźmi i oszukiwaniu społeczeństwa posuwa się znacznie dalej, niż niegdyś Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. A tylko patrzeć jak do nich dołączy Ali-Baba Palikot i jego czterdziestu rozbójników..
Obiecano, że będzie inaczej. A co mamy, każde dziecko widzi. Co tam Polska. Co tam Bóg, honor i ojczyzna i temu podobne „banały”. Co tam narodowa pamięć i dziedzictwo kultury. Co tam przyzwoitość. Co tam dług publiczny. Co tam bezpieczeństwo kraju. Co tam śledztwo smoleńskie. Co tam walka z korupcją i przestępczością zorganizowaną...
Ważne jest tylko by wygrać kolejne wybory i utrzymać władzę.
Zdeptano polityczny obyczaj. W dążeniu do partyjnej hegemonii nie ma już poczucia wstydu. Nastało prawo dżungli. Kto silniejszy, ten lepszy. Cham chama chamem pogania. Złodziej na złodzieju jedzie. Wszystkie chwyty dozwolone. Zaniechano reform by się przypodobać ludziom. Dokonano skoku na emerytury. Wpędzono Polskę w monstrualne długi. Śledztwo smoleńskie bez zmrużenia oka oddano w obce ręce. Polaków protestujących pod stocznią nazwano wyjącym bydłem. Zakwestionowano dorobek poległego na służbie Prezydenta śp. Lecha Kaczyńskiego. Od szefa opozycji zażądano badań psychiatrycznych. Bezczeszczono modlących się ludzi. Byle tylko rządzić! Zagarnąć jak najwięcej stanowisk! Obsadzić przyczółki. Usunąć niewygodnych, choćby byli genialnymi fachowcami.
Lekarze protestują. Pacjenci bulą jak za woły. A zdesperowany pułkownik Prokuratury Wojskowej strzela sobie w głowę w proteście przeciw pogrążającemu Polskę draństwu.
I de facto nie ma znaczenia, czy lekarze skończą protest, czy zostanie Parulski, czy Seremet. Czy była to próba samobójcza, czy samookaleczenie.
Jedno natomiast jest pewne. Rządy Tuska rozłożyły na łopatki służbę zdrowia i zdegenerowały polskie wojsko. Więcej, dopuszczając do wojny prokuratur doprowadzono do totalnego paraliżu wymiaru sprawiedliwości w Polsce, a więc zgruchotano rdeń niezbędny do bezpiecznego funkcjonowania Państwa.
Mam tedy nadzieję, że tym razem ludzie się obudzą i zaczną nareszcie myśleć.
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
Patrz również: http://salonowcy.salon24.pl/356648,pieta-polska-rzady-tuska-i-sposob-na-pojednanie
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 11985
W odpowiedzi na Pański komentarz przytoczę fragment mojego tekstu pt. "Znów pieje kur":
"Trzeba mówić jak jest naprawdę. Do znudzenia. Należy wypracować jasny i przejrzysty program naprawy Rzeczypospolitej, coś na modłę narodowej dezynsekcji, nie bacząc na drwiny, szyderstwa i ciosy poniżej pasa. Trzeba podług wskazówek legendarnego Feliksa Stamm’a być cały czas w ruchu, mądrze schodzić z linii i punktować, punktować, punktować. A jak się nadarzy odpowiedni moment, zagonić faulującego rywala do narożnika i przerwać nieuczciwą walkę.
Trzeba przywrócić obywatelom przekonanie, że być szczerym patriotą zatroskanym o losy ojczyzny to nie wstyd, ale wręcz odwrotnie, to powód do dumy.
Trzeba Polakom wyjaśniać, że nasza narodowa tożsamość nie musi się wcale wiązać z przesadnym patosem i urojonym poczuciem wielkości. Trzeba przekonać młodych, że miłość ojczyzny wcale nie oznacza, że nie jest się „trendy”. A co najważniejsze, że można być polskim patriotą będąc jednocześnie w pełni wartościowym obywatelem Unii Europejskiej.
Jest, więc, dużo do zrobienia, bo jak gołym okiem widać spustoszenia są ogromne. A jak braknie fachowców niech sprawy biorą w ręce sami obywatele, mamy przecież wielu uzdolnionych ludzi. Wybaczcie mi rejtanowskie tony, ale na koniec muszę coś wykrzyczeć.
Ludzie!!! Co się z Wami stało??? Czy naprawdę nie widzicie, co się dzieje z Polską??? Że robią nas w konia!!! Że grają z nami w bambuko!!! Że nas mają za nic!!! Obudźcie się wreszcie z letargu, w który was wpędzili cyniczni anestezjolodzy PR Trzeciej Rzeczypospolitej. Opamiętajcie się, bo już zakasują rękawy sprzedajni szamani żeby wam na żywca, tępym lancetem wydłubać spod czaszki zwoje rządzące myśleniem!!!
Czy naprawdę nie słyszycie, że znów pieje kur???!!!
Przebudźcie się na litość Boską, byśmy znów, nie musieli przez dekady jojczyć:
„MIAŁEŚ CHAMIE ZŁOTY RÓG!!!
ŚNIŁA CI SIĘ CZAPKA Z PIÓR!!!
OSTAŁ CI SIĘ JENO...”
Dziękuję Panu za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz
Moj tekst pt. "nabrani przez redaktora" kończyłem następujęcą sekwencją:
"Ma rację pan profesor Andrzej Nowak pisząc we wstępie do książki „Od Polski do post-polityki”, że, cytuję: „martwi się o to, co się stało z demokracją, z Rzeczypospolitą, z Europą Wschodnią, z Europą. Co dzieje się z rzeczywistością w magmie płynącego z posłusznych (komu?) mediów przekazu „pi-ar”..., że następuje narastające poczucie rozpadu wspólnoty, którą stworzyły poprzednie pokolenia Polaków..., że należy rozważyć możliwość końca naszej historii”...
Panie Profesorze! Ma pan po stokroć rację! Trzeba bić w dzwony i trąbić na alarm! Ale nie wolno nam się ani na moment załamać czy zwątpić. Wręcz przeciwnie, po tym, co się stało z Polską w ciągu ostatnich pięciu lat, każdy porządny obywatel, w miarę swoich możliwości, powinien teraz coś dać od siebie, w obronie naszego wielowiekowego dorobku.
Za długo byliśmy ubogim, zniewolonym krajem. Po upadku komuny ludziom trochę zaszumiało w głowach. Muszą się nacieszyć tymi wszystkimi galeriami, salonami samochodowymi, plazmowymi telewizorami, Plusami, Erami, Internetem, tańcami na lodzie...
Ale jak już się znudzą tym wszystkim, co można mieć tylko za pieniądze, przypomną sobie o prawdziwych wartościach i rzeczywistym dziedzictwie Rzeczypospolitej...".
Dziękuję Panu za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz
Smutne jest to, co Pan pisze.
Dlatego właśnie będę im bezlitośnie przypominał, za rok, za dwa lata, za dziesięć lat, jeżeli dożyję, co zrobili z Rzeczypospolitą. Bezlitośnie i konsekwentnie, do znudzenia, bo znam naszą chrześcijańską skłonność do irracjonalnego przebaczania, albo, jak kto woli inklinację Rodaków do zgubnej dla nich w skutkach politycznej amnezji.
Będę im przypominał wszystki popełnione nikczemnościi, żeby już nigdy wam nie dano okazji byście mogli grzebać w polskich mózgach, szczególnie tych młodych, zatruwając je toksycznymi sloganami, że: „patriotyzm to obciach, a lewactwo to cnota” i dziesiątkami podobnych.
Żeby się już nigdy nie zdarzyło nic podobnego temu, jak wtedy, gdy Michnik z Kozłowskim, blokując lustrację, zamknęli Polakom usta pozostawiając tym samym postkomunistów u władzy de facto kilka pokoleń.
Będę im przypominał śmiertelny grzech zaniechania reform w imię wysokości sondażowych słupków, skok na emerytury, niedotrzymanie przyrzeczonych obietnic, organizacyjną niemotę, nieudaczność Rządu i bezkarne mamienie obywateli „zieloną wyspą wiekuistej szczęśliwości” skutkujące doprowadzeniem kraju na skraj finansowej zapaści.
Będę nieubłaganie przypominał, jak rechotali przy kawiarnianych stolikach, gdy Palikot obrażał śp. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego na oczach milionów Polaków, jak losy tragedii smoleńskiej bez zmrużenie oka oddali w obce ręce, co wyprawiali z IPNem i profesorem Kurtyką, jak demoralizowali młodych podjudzając by lżyli pod krzyżem uczciwych Rodaków, jak prowokowali perfidnie udręczonego Jarosława Kaczyńskiego szkalując jego nie żyjącego brata, jak ogarnięci wynaturzoną nienawiścią, wykrzykiwali o bydle i dorzynaniu watah... długo by można by wymieniać.
Będę im konsekwentnie przypominał te wszystkie niegodziwe draństwa nie jako przemądrzały Krzysztof Pasierbiewicz, lecz jako potencjalny wyborca myślący z troską o Państwie. Żeby im znowu nie uszło na sucho.
Dziękuję Panu za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz
Przerażające jest to, co Pan oopwiada.
Dlatego też ze zdwojoną siłą trzeba mówić i pisać.
Trzeba niezbyt chlubnym wzorem „Szkła kontaktowego” zacząć wykpiwać mentorstwo panów Wajdów, obleśność panów Kutz’ów, nienawistne zaplucie panów Bartoszewskich, antypisowskie fobie panów Niesiołowskich, chamstwo, pretensjonalne stroje i fryzury panów Palikotów, żałosne anegdoty panów Żelichowskich i tak dalej. Bo to oni sieją ową wynaturzoną nienawiść, którą kolaboranckie media przypisują obozowi Jarosława Kaczyńskiego i samemu Prezesowi.
Trzeba koniecznie odkłamać wylansowany ostatnimi laty stereotyp myślowy, że „lewactwo to cnota, a patriotyzm to obciach”. Uważam to za jedno z najważniejszych obecnie wyzwań dla uczciwych dziennikarzy. I należy zapomnieć o dumnej zasadzie nie zniżania się do poziomu przeciwnika, bo w ten sposób zostawiamy drugiej stronie monopol na bezkarność i jedynie słuszną rację. Samą dumą nigdy się nie wygra.
Trzeba uaktywnić błyskotliwych dziennikarzy i dowcipnych satyryków, a także pisarzy. Odpowiednio wycelowana drwina daje częstokroć więcej niż długie, poważne wywody, szczególnie teraz, gdy młodzież prawie nic nie czyta.
Trzeba odkłamać zakodowane podstępnie w mózgach wielu Polaków (oszołomionych upadkiem komuny i wchodzeniem do Europy) toksyczne slogany, że: patriota to oszołom; historia to zbytek; duma narodowa to antysemityzm; tradycja to ksenofobia; honor to przeżytek; sprawiedliwość to naiwniactwo; moralność to frajerstwo; wiara to ciemniactwo; normy etyczne to atak na wolności demokratyczne; skromność to nieudaczność; kombinowanie to sposób na życie; uczciwość to frajerstwo; rodzina to anachronizm; „PIS to obciach; Jarosław Kaczyński to chodząca nienawiść i tak dalej. Trzeba mówić i pisać ze zdecydowaną pewnością siebie i poczuciem racji, ale nie wyższości. Jak ognia unikać tonu mentorskiego, stronić od tonów smutnych i śmiertelnie poważnych. Używać częściej języka młodzieżowego, również tego, który nas drażni. Trudno. Taki jest wymóg chwili. Szkody naprawimy później.
Należy unikać smutku i pesymizmu, bo to sprawia wrażenie cierpiętnicze, co młodzi biorą za słabość. Wiem to z obserwacji swoich studentów. I trzeba Pisać! I to nie pięć, dziesięć czy piętnaście artykułów, ale sto lub więcej rocznie. Dzień po dniu, miesiąc po miesiącu, rok po roku. Trzeba wypracować jasny i przejrzysty program naprawy Rzeczypospolitej, coś na modłę narodowej dezynsekcji. A jest, o czym pisać, bo spustoszenia są ogromne. A jak braknie dziennikarzy niech piszą obywatele, mamy przecież wielu uzdolnionych ludzi. W przypadku dziennikarzy i komentatorów „prawicowo-solidarnościowych” pokazujących się na wizji trzeba się dostosować do najnowszej mody, bo w przeciwnym razie przeciętny telewidz odruchowo przestaje słuchać nawet najsłuszniejszych racji. Dotyczy to również politycznych liderów. Niestety takie czasy. Nawet w imię najwznioślejszych ideałów nie przeskoczymy ogólnie lansowanych trendów. Choćby były naszym zdaniem śmieszne.
Trzeba za wszelką cenę przywrócić Polakom umiejętność samodzielnego myślenia. Przykro mi o tym mówić, ale nawet w środowisku akademickim, w którym spędziłem kilkadziesiąt lat, wciąż jeszcze gros moich koleżanek i kolegów, nie wyłączając kadry profesorskiej, do godziny jedenastej przed południem nie ma własnego zdania. Dlaczego? Bo około dziesiątej kupują w uczelnianych kioskach Gazetę Wyborczą. Dopiero po przełknięciu, bez konieczności przeżuwania, gotowej papki informującej o obowiązujących w „eleganckim towarzystwie” trendach, powtarzają bezrozumnie podsunięte im sprytnie opinie i komentarze. Tak, nie bójmy się tego powiedzieć, że sprytnie sterowana bezmyślność zagościła na dobre również na naszych uczelniach.
Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz
Dopiero co pisałem prześmiewczo:
""Ciołek Polski" żywi się przeświadczeniem o własnej doskonałości, bezgranicznym uwielbieniem generalissimusa Tuska, polityką miłości, tańcami na lodzie i „Szkłem Kontaktowym” nazywanym pieszczotliwie „szkiełkiem”.
Wzorem wiecznie naćpanych niedźwiadków Coala, pogrążony w permanentnym błogostanie wegetuje podług niezmiennego od lat biorytmu: „ranna kupa – południowa kawa w mieście – papu – szkiełko – siusiu – lulu”. Do szczęścia zaś starcza jej przeświadczenie, że „zawsze wie lepiej”.
Nie wierzy w nic poza tym, co głosi Adam Michnik i robi tylko to, co Adam Michnik nakazuje, a z otoczeniem komunikuje się za pomocą gładko przyswajalnych frazesów wyczytanych w „Gazecie Wyborczej”. Dlatego też, w politycznych rozmowach przerywa chamsko w pół zdania bo się boi, że zapomni. Na co dzień trzyma się kodeksu Palikota, który jej służy za biblię...".
Te słowa zdają się potwierdzać to co Pani pisze.
Ale mimo wszystko wierzę, że gest Pułkownika nie poszedł na marne.
Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz
Zgdzam się z Panem, że trzeba poczekać na rozwój wypadków.
Ale jedno jest pewne. Mamy niezbity dowód, że rządy Donalda Tuska rozłożyły na łopatki i zdegenerowały kolejną dziedzinę Polskiego Państwa.
Dziękuję Panu za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz
Tak. To jest teraz najważniejsze. Musimy trwać. Nie dać się zmanipulować i wyprowadzić w pole propagandzistom PR Platformy.
I mówić i pisać, jak najwięcej. Każde zdanie, każdy komentarz, każda opinia jest teraz na wagę złota.
Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz
W odpowiedzi na Pański komentarz zacytuję Panu fragment mojego tekstu pt. "Radek zdradek i kariera Nikodema Dyzmy":
"Ale „demokracja” pod rządami Tuska kieruje się własnymi „zasadami”, które prywatnie nazywam „Kodeksem Kłamstwa i Obłudy”. Więc Aleś Bielacki gnije przymierając głodem w białoruskiej turmie, a Radek-Zdradek Sikorski odbiera od Prezydenta zaszczyty, za co sobie pewnie obstaluje u drogiego krawca jeszcze jeden z angielska skrojony tużurek.
Bo przecież gołym okiem widać, że to picuś glancuś nie minister. Pojawił się u nas de facto znikąd. Wiadomo tylko, że wykształcił się za granicą, potem ponoć walczył w Afganistanie nie wiedzieć dla kogo, aż raptem, jak królik z kapelusza wylądował nad Wisłą.
Genetycznie służalczy wobec każdej władzy, programowo nielojalny, chwalący się koneksjami, ulizany na żelu szarlatan, brylujący na szpanerskich „salonach” III RP w charakterystycznych, dwurzędowych garniturach w stylu Al Capone. A jeszcze do tego burak i chamidło, że tylko przypomnę dorzynanie watah, ostatnią wypowiedź, że „wPolsce nie brakuje ludzi pokroju Breivik'a”, a także te jego starannie wystudiowane miny przypominające do złudzenia napuszoną mimikę niesławnego Duce.
Toż to wykapany Dyzma. Arogant, którego genialnie odegrał nieodżałowany Wilchelmi w kultowym serialu. W Internecie znalazłem taki oto opis kariery Nikodema Dyzmy, cytuję:
„Człowiek o personaliach Nikodem Dyzma to szemrane indywiduum. Jedynym, czym może zaimponować, jest frak, dzięki któremu usiłuje dostać pracę w stołecznym nocnym klubie. Jednak właściciel stwierdza, że kandydat zalatuje cieciem. Uśmiech losu sprawia, że znajduje na ulicy zaproszenie na pewien wytworny raut. Postanawia tam pójść i niespodziewanie zostaje wzięty za jednego z gości, zaś dzięki wrodzonej bucie i prostactwu wkrótce zostaje prezesem Państwowego Banku Zbożowego...”.
Przyznacie Państwo, że opis pasuje jak ulał zarówno do pana Radka jak i do salonu...:, koniec cytatu.
Dziękuję Panu za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz
Przede wszystkim gratulują Pani niezależnej myśli, odwagi i mocy przeciwstawienia się ciśnieniu wszechobecnego lewactwa w najgorszym wydaniu.
Ma Pani rację. Mój przyjaciel z Poznania, którego córka studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim w moim rodzinnym Krakowie, zabrał córkę z tej jak to określił "przesiąkniętej lewawctwem uczelni. Zrobił to na prośbę córki, która mu powiedziała, że się dusi wszechobecną na Jagiellońskiej Wszechnicy post-komuną.
Nawet Pani nie wie, jak bardzo mnie ucieszył Pani komentarz. Jutro go zacytuję skundlonym "elitom" niegdyś Królewskiego Miasta.
Dziękuję Pani za komentarz i serdecznie pozdrawiam,
Krzysztof Pasierbiewicz