CO SIĘ STAŁO Z POLAKAMI ??? !!!

brakuje takich autorytetów,jak Jan PawełII,czy Prymas Wyszyński-nieugięci bojownicy w walce ze złem.Społeczeństwo jest zagubione,bo zło wdarło się do Kościoła.Jeżeli biskup Nycz staje po stronie zła i nakazuje uwięzienie Krzyża,to co mają począć opuszczone owieczki? Stajemy na Krakowskim Przedmieściu i krzyczymy: ,,tylko pod tym krzyżem tylko pod tym znakiem Polska jest Polską a Polak Polakiem!!!

Może ktoś się obrażać,lecz prawda jest gorzka-naród ZBARANIAŁ!

mam zaznaczone ważne wydarzenia ,pamiętam chwilę kiedy ogłoszono radosną nowinę i nigdy jej nie zapomonę .

Napisal Pan ( Pani ): " Mamy zatem jeszcze 35 lat na zbudowanie Naszego Narodu ". Przygladajac sie temu, co sie w Polsce dzieje, a takze temu, jak Polacy na to reaguja, obawiam sie, ze degradacja i demontaz Panstwa Polskiego nabierze szybkosci. Dziekuje za skorygowanie mojego tekstu, rzeczywiscie, rzadzacy demoralizuja Narod Polski od dawna. Czy uda sie komus zmienic mentalnosc Tego Narodu ? Czy cierpienia Poskiego Papieza mialy sens ?

Na razie jesteśmy tacy, jak chcą ci którzy nami rządzą. Pytanie brzmi jak to zmienić. Kiedyś podczas jednej z wielu moich dyskusji tak światopopglądowych jak też i politycznych z wysokoutytułowanym członkiem przeszłego establiszmentu PRL-u usłyszałem gorzką (w jego ustach autentycznie) refleksję, że przegrali z dwóch powodów. Raz dlatego, że zamiast o ideologię chodziło im o kasę a dwa, że politycy rekrutują się głównie spośród tych, którzy nie potrafili sobie znaleźć miejsca w swoim zawodzie, czyli w domyśle aktyw PZPR stanowili ludzie z negatywnej selekcji. Wtedy, a dawno to było, przeciwstawiałem w odpowiedzi na imponujący liczebnie zbiór niezwykle ideowych, oddanych i bezinteresownych działaczy Solidarności stanowiących przykład selekcji pozytywnej. To oni właśnie swoim działaniem zadawali kłam niechętnym opiniom, że my Polacy nie potrafimy ani ze sobą współdziałać (liberum veto, indywidualiści, sobiepańscy etc.) i w konsekwencji dobrze się zorganizować. Patrząc dzisiaj na funkcjonowanie organizacji politycznych nie sposób w moim wieku i z moim doświadczeniem nie dokonywać porównań. Wynik tych porównań jest niestety smutny. Gdzieś zniknęła powszechna bezinteresowność zastąpiona pogonią za stanowiskami rysującymi się na dalekim horyzoncie w przypadku wygranych wyborów. Gdzieś zagubiły się rzeczywiste autorytety. Potencjalne pensje radnych, posłów, dyrektorów, członków rad nadzorczych itp. (a może coś więcej?) stały się motorem aktywności społecznej zamiast naturalnej, wydawać by się mogło, chęci działania pro publico bono. Reszta odbywa się tak jak w PRL-u: co rządzący chcą poddani bez sprzeciwu i bezrefeksyjnie wykonują. O demokratyczny dialog jest coraz ciężej. Co trzeba zrobić? Organizować się wokół osób do których mamy zaufanie. Jest faktem, że wśród działaczy Prawa i Sprawiedliwości spotykam wielu wspaniałych ideowców potrafiących porwać za sobą wielu, wielu innych. Z mojego punktu obserwacyjnego w PiS widzę ich w znacznie większej liczbie niż wśród innych ugrupowań ale jest ich zdecydowanie zbyt mało aby przekonać wyborców do swej bezinteresownej chęci budowania lepszego bytu nas wszystkich, zwłaszcza tych nie głosujących. Stąd powszechną akceptację zdobywa slogan propagandowy o wojnie polsko-polskiej. Jasne: polsko-polska wojna o kasę do własnych kieszeni! Wojna nie o wartości, nie o chęci stworzenia lepszej Polski a prymitywnie o kasę. Czy jest to syndrom ubogiego społeczeństwa? Sądzę, że nie tylko. Jest to syndrom ubezwłasnowolniania nas przez kilkadziesiąt lat. W Polsce skutecznie jak się okazuje zniszczono utrwalane w procesach dziejowych systemy wyłaniania (nie kreowania, jak się teraz robi stosując manipulacje socjotechniczne, a wyłaniania) przywódców i elit czyli tych członków społeczności, którym na podstawie ich dotychczasowych dokonań, postaw moralnych i etycznych zachowań inni zaufali. Co w tej sytuacji należy robić? Organizować się. Im więcej organizacji, klubów, stowarzyszeń skupiających ludzi chcących działać pro publico bono tym większa szansa na wyłonienie się tych osób, którym inni zaufają i zechcą współpracować. Obszarów dla społecznego działania jest więcej niż włosów na głowie. Wystarczy spojrzeć pod nogi lub dookoła. Czyżby miał to być pozytywizm XXI wieku i praca organiczna? Chyba tak. Jak szybko odniesiemy skutek? Znacznie szybciej niż się nam wydaje, bo teraz zegary kręcą się dużo szybciej niż 100 lat temu.