Język (tylko) polski

Język (tylko!) polski…
J.W.Goethe, cierpiąc niczym jego heroiczny Werther w trakcie lirycznego aktu twórczego, pono wykrzyknął „że też mi przyszło pisać w tym języku”…Tak, to prawda ciężka, monumentalna i brzydka jak berlińska Brama Brandenburska czy bryła Bundestagu. To mowa rzemieślników o terminach tworzonych tasiemcowo. Prosty przykład – windziarz w języku J.W.G. – fahrstuhlfuhrer.  Fahr – podróż, stuhl – krzesło, ostatni element znany. Ba! Spróbuj to w poetyckiej frazie zakomponować.
Trzydzieści lat temu budowałem jako inżynier na kontrakcie potęgę energetyczną NRD (mieli 22 tys.MW na 16 mln ludności). Znajoma Niemka chcąc zaimponować Polakowi, w którym się zakochała, poprosiła mnie o przetłumaczenie krótkiego romantycznego wiersza A.Mickiewicza. Zajęło to prawie tydzień morderczej orki na lingwistyczno-translatorskim ugorze. Aby był rym, rytm, sens, adekwat i nutka finezji Mistrza Adama…
Przestrzeń intelektualną człowieka można m.in. mierzyć ilością rozumianych i precyzyjnie używanych słów. Wszak „na początku było Słowo i Bogiem było słowo”… Jeżeli Polska ma być Polską, to czeka nas wszystkich wyjątkowo pracowity rok. Narzędzie porozumienia, zali nasz wspaniały język polski, ma tu podstawowe znaczenie. A z tym nie jest źle, jest tragicznie. SMS-owa i mailowa komunikacja język zubaża, deformuje a często wręcz go prostytuuje. Co tu mówić o roli szkoły, kiedy była (na szczęście) minister edukacji Kluzik – Rostkowska tweetnęła raz a tragicznie, bo z błędami ortograficznymi i gramatycznymi na miarę byłego (na szczęście) prezydenta – dyslektyka Komorowskiego. Geniuszami tautologii między Narwią a totalnym absurdem są Lech Wałęsa i serialowy Ferdek Kiepski. „Jak nie jak tak” – zda się powtarzać jak echo Sokrates z Polanek, którego lapsusów językowych przytaczać nie trzeba. Zna je każdy. Bermudzki trójkąt tivizyjny (TVP – TVN – Polsat) preferuje niechlujstwo wysławiania się celebrysiąt i proliferację najzwyklejszego chamstwa, rynsztoku i skatologii.
Nawet hrabiance Tyszkiewicz ku zdumieniu plebsu wylazła słoma z ciżemek.
Swego czasu telewizja państwowa zaprezentowała program z cudzoziemcami, którzy nie tylko pokochali Polskę, ale polubili i to jak, język polski. Przekrój narodowościowy był jak przez glob – Włoch, Szwed, Peruwiańczyk, Hindus i paru równie egzotycznych. Utkwił mi w pamięci szczególnie rzymianin, który w żonglerce językowej mógłby zakasować profesora Miodka. A był w Polsce tylko trzy lata. Zupełnie niedawno w gdańskiej telewizji próbowałem indukcyjnym tropem zmiarkować intencje artystycznej erupcji Andre` Ochodlo. Ten przedstawiciel sopockiej bohemy kaleczył język wręcz karkołomnie, że nie mogłem wprost uwierzyć, że jest na Wybrzeżu ponad ćwierć wieku i ukończył tu studio wokalno – aktorskie.
W preferowaniu kultury słowa dzielnie trzyma się radio. Radio jest to medium gorące (Mc Luhan) a jak pokazuje sopocki festiwal „Dwa Teatry”, który jest szlachetnym unikatem w skali światowej – kultura i sztuka słowa polskiego może stanowić absolutna jedność i najwyższą jakość. Sejmici wyprodukowali nawet ustawę o ochronie języka polskiego.  Miały zniknąć obcojęzyczne szyldy, reklamy i wszelkie bazgroły w obcych językach, ale wystarczy pojechać do Wrocławia, by poczuć się jak Hamburgu. Wymagajmy – by w Polsce nawet cudzoziemiec mówił po polsku, a chociażby próbował. Chyba, że….
Lipiec, upał, na czerwonych światłach niedaleko centrum Gdańska – Oliwy, na sąsiednim pasie ruchu hamuje z piskiem opon Mercedes - sportowy kabriolet. Czworo rozchichranych, rozbawionych młodych Niemców potrzebuje turystycznej wiedzy. Radosny rudzielec przy kierownicy ewokuje z zadęciem ironicznym: „plum – plum – organ – Oliwa”. Pozostali wybuchają czymś , co można nazwać charakterystycznym rechotem zza Odry. Szybko milkną słysząc wskazówkę – „Sie mussen so fahren, drei hundert meter gerade aus, dann rechts, zwei hundert meter und recht sehen Sie Dom in Oliva” bachowska wasza mać! I tak trzymać!..