Syndrom pneumatycznego młota, czyli nowa partia Palikota

Wczoraj nasz nowofalowy „gminny kokiet” postępowy niejaki Palikot wraz z (o zgrozo!) czołowym etykiem z (Boże! Ty widzisz i nie grzmisz!) Uniwersytetu Jagiellońskiego niejakim Hartmanem powołali nową, odlotową partię pop-dragową o zachęcającej nazwie „Twój Ruch”, czytaj "Zajaraj!".
 
Słowem na polskiej scenie politycznej pojawiło się dwóch pociesznych lanserów, którzy na beztroski luzik wyzwolony z oków ciemnogrodu chcą wziąć młodych Polaków pod bajer.
 
Konwencja miała oprawę jeszcze bardziej bogatą niźli moda na sukces i tańce na lodzie. Sajkodelik zmiksowany z disco polo, mucio pucio, krotochwilna Anka Grodzka, nadąsana Wanda Nowicka, kolorowy mędrzec salonowy Sipowicz, przylizany miś z okienka Kalisz, ulizany jeszcze śliczniej europoseł Biedroń i w rytm bębnów wniesiony w lektyce przaśny cesarz Urban – słowem lans jakiego jeszcze w stolicy było.
 
Lecz jeśli dobrze pamiętam, to już chyba po raz czwarty partia Palikota zmienia nazwę. Ale, co ciekawe, na wszystkich szyldach naszego hetmana monopolnego spod Lublina niezmiennie widnieje magiczne słowo „ruch”.
 
I faktycznie Palikot od zawsze wykonuje ciągłe ruchy na zasadzie „chamska wrzutka – przeprosiny”, albo jak kto woli ruch do przodu – ruch do tyłu.
 
Nasuwa się tedy wniosek, że Palikot pospołu z Hartmanem zamierzają wykuć sukces polityczny ruchem posuwisto zwrotnym, który jak pamiętamy ze szkoły jest również ruchem na jakim zasadza się praca młotów pneumatycznych.
 
W tym miejscu, jako technokrata, pozwolę sobie jednak na drobną uwagę.
 
Ruch posuwisto zwrotny to rodzaj ruchu w którym ciało porusza się w określonym kierunku przy cyklicznie zmiennym zwrocie. 
Sęk w tym, że w punkcie zwrotnym takie ciało ma prędkość zerową.
 
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
 
Post scriptum
Jeśli ktoś nie wie, co to „gminny kokiet” to pozwólcie, że przytoczę słowa pewnego zakopiańskiego górala, powtarzam dosłownie: "gminny kokiet panie to taki wyrodek, co to łazi po wsi i ku uciesze gawiedzi to burknie, to purknie, to fiuta pokaże….”, koniec cytatu.