Ogniem, mieczem i kilkoma „Hajmarami”

Ogniem, mieczem i kilkoma „Hajmarami”, czyli jak Siły Zbrojne Ukrainy wydają nową Biblię Ukrainy

Wszystkie nasze myśli i uczucia nie znajdują się w miastach. Nie w Chersoniu, Izumie, Słowiańsku czy na Krymie Wszystkie nasze oczekiwania, nadzieję i aspiracje tkwią w Siłach Obronnych Ukrainy.




Nową religia ukraińska
Jeśli zdecydują się zaatakować, mają rację. Jeśli zdecydują się wycofać, znowu mają rację.

Panie, moją wiara jest silna i któż do diabła może mną w niej wstrząsnąć. Moja wiara nie jest ślepa, doskonale wiem, jak ciężko jest teraz chłopakom i szaleńczo doceniam ich poświęcenie w imię narodu ukraińskiego.

Zauważ, Panie, nie w imieniu państwa, nie departamentów, nie aparatu państwowego i żadnych symboli, ale w imieniu ludzi. Panie, czy wiesz, jakich ludzi mamy? Złoto, nie ludzie. Diamenty, pierdolić, Boże wybacz mi.

Modlitwa wojenna

Widzisz, jak się orki pieprzą? 
Jak upadają, a jak zaciekle i namiętnie walczy naród Ukrainy? To wszystko - w Twoje imię, Panie, zabijamy teraz i stałe, na wieki wieków, amen.

A pod ostatnimi sierpniowymi gwiazdami odmawiają Ci modlitwę, Panie, w sposób, który umieją - ogniem, mieczem i kilkoma rakietami "Himar", trzysta trzydzieści trzy. Panie, niech te słowa zagoszczą na zawsze w naszej nowej Biblii.

I niech mnie diabli, jeśli wyciągnę jakieś wnioski, będę krzyczeć o arbuzach czy śpiewać retorykę zwycięstwa. Po prostu muszę zrobić wszystko, aby mężczyźni i kobiety zwyciężać mogli i mogli. I wierz w każdą z ich decyzji, czynów i słów. Wsparcie, kto do cholery ich wesprze, powiedz mi, kto?


Autor:

Marcin Brześć