Kto nie uciekł zginął. A tekst ten pamiętam od dzieciństwa.
Bardzo też w związku z tym spodobał mi się też usłyszany później tekst proklamowany przez znanego bojownika z mową nienawiści i antysemityzmem w Sieci - Pana Ministra Spraw Zagranicznych "dorżniemy watahy". Ale jakim narzędziem? Piły, noże, siekiery? Bo np. „Ukraińcy rżnęli Polaków piłami. Mieli powody?”
http://www.pardon.pl/artykul/9089/ukraincy_rzneli_polakow_pilami_mieli_powody/18 Trafiony. Od serca do serca. Tak jakoś mi się skojarzyło z tym wyrżnięciem / dorżnięciem / wyrzynaniem / dorzynaniem przez UPA, bo nie tylko Sędzia Tuleya ma skojarzenia. Z tym, że ukraińscy bojownicy mówili na Polaków "Lachy", a nie watahy.
A dokładnie “rezat’ Lachiw”
“budemo rizaty Lachiw”. Pozdrawiam serdecznie Pana Czecha, który mi wygląda raczej na Ukraińca. I oczywiście mojego ulubionego Pana Ministra, wznoszącego język dyplomacji na poziom podwyższonych standardów Platformy. Mirosław Czech Gazeta Wyborcza
02.03.2011 17:00
Fot. Arkadiusz Ścichocki / AG
Zdjęcie ze strony wyborcza.pl/51,76842,9185604.html
A to tak mi się przypomniało, żeby pozdrowić serdecznie w związku z notką Nie było polskiego ludobójstwa na Wołyniu!
Może i nie było, ale o bandach UPA i banderowcach słyszałem od dzieciństwa, że były. Banderowcy to od band chyba - nawet myślałem wtedy jako dzieciak taki, jeszcze nie wszystko kumający.
Przed wojną tam - za Bugiem - mieszkali też i Niemcy i Żydzi i Ukraińcy i Polacy i jakoś się zgadzali. Do wojny żyli w zgodzie i się dogadywali. I na koniec fragment tekstu ze strony www.strony.ca/Strony36/articles/a3604.html tak dla przypomnienia, jak to się kiedyś gadało „Iwan dobry człowiek Już od tygodnia Iwan snuł się po zagrodzie jak pogłaskany kłonicą po głowie. Wieczorami znikał na jakieś schadzki, po których wracał jeszcze bardziej skołowany. Robota do rąk mu się nie kleiła. Jedynie przyłożył się do wydobytego z drewutni wielkiego noża do siekania zielska. Ostrzył go i gładził na osełce od kosy aż nabrał pierwotnego połysku. Maryna, żona z niepokojem podejrzewała, że jej człowiek coś skrywa, aż zaczęła nękać go pytaniami:
- Iwan szto tebe, ty słabyj?
Zbywał ją półsłówkami i odpędzał się od baby jak od osy. W końcu przyparty do muru wyrzucił z siebie:
- Lachiw budemo rezaty! (Polaków będziemy rżnąć)
- Taż Nemci ne kazały.(Przecie Niemcy nie zezwolili)
- Ny czeho ne znajesz babo. Nemci wteczaju z Kołek. (Nic nie wiesz babo. Niemcy uciekają z Kołek)
- Tak ty idy do Urbańskich, taj skaży nechaj wteczaju toże. (To idź do Urbańskich i powiedz żeby uciekali)
- Ne mohu. Szcze kto z UPA zobaczy mene z Lachami. (Nie mogę, ktoś UPA może zauważyć. UPA – Ukraińska Powstańcza Armia)
- Ne możesz!, Ne możesz? Zabywszy ty jak ony nam pomahały. Ce ony u nas jak rydnaja simia. (Niemożesz! Zapomniałeś już jak nam pomagali. Oni są dla nas jak rodzina)
- Ce były druhije czasy, teper Lachy naszymi worohamy. (To były inne czasy, teraz Polacy są naszymi wrogami)”
www.strony.ca/Strony36/articles/a3604.html
Swego czasu porównali ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego do Eriki Steinbach