Rostowski jak Machiavelli

1. Kilka dni temu minister Rostowski udzielił obszernego wywiadu Rzeczpospolitej pod znamiennym tytułem „Fundament OFE pękł”, w którym jak można się domyślać nie zostawia suchej nitki na Otwartych Funduszach Emerytalnych.
Krytyka ministra nawiązuje wprost do słynnej już propozycji Izby Gospodarczej Towarzystw Emerytalnych, żeby OFE wypłacały tzw. świadczenia programowane zaledwie przez 10 lat po przejściu ubezpieczonego na emeryturę.
Przy czym Rostowski, krytykując OFE z pozycji fundamentalnych, jak się wydaje nie chce im specjalnej zrobić krzywdy, natomiast przejmując teraz część kapitałów zgromadzonych w Funduszach chce znacząco poprawić stan „słupków”, za które osobiście odpowiada, tzn.  zmniejszyć deficyt sektora finansów publicznych i dług publiczny w relacji do PKB.
2. Otóż jeżeli zmiana w ustawie o OFE, będzie polegała na przejęciu środków zgromadzonych na kontach wszystkich ubezpieczonych na 10 lat przed ich przejściem na emeryturę i przekazaniu ich do FUS, to w krótkim okresie przeniesionych zostanie przynajmniej 40 mld zł i o takie środki będzie można zmniejszyć dotacje budżetowe, a więc i deficyt budżetowy.
W prawdzie Rostowski mówi o przejmowaniu corocznie 1/10 środków przewidzianych do przekazania przez OFE i to poprzez mechanizm umarzania obligacji Skarbu Państwa będących w posiadaniu Funduszy, a więc bez przejmowania środków zaangażowanych w akcje ale tak czy inaczej będzie zmniejszało zobowiązania finansowe państwa.
Minister finansów w ten sposób załatwi więc swoje, krótkoterminowe interesy, poprawi bilans budżetu, zmniejszy deficyt sektora finansów publicznych poniżej 3% PKB, co nie udaje mu się od 2008 roku, a w konsekwencji także obniży relację długu publicznego do PKB.
3. Ale zadowolone będą i OFE, a dokładnie ich właściciele czyli Powszechne Towarzystwa Emerytalne w większości zagraniczne (na 14 OFE, właścicielami aż 10 są towarzystwa zagraniczne).
Zostawia się im bowiem dalej w tej samej wysokości opłaty za pobór składki choć wcale jej nie pobierają (to ZUS ma obowiązek składkę pobrać i przekazać na rachunek właściwego OFE) i tzw. opłaty za zarządzanie powierzonymi środkami, co najprawdopodobniej pozwali na osiąganie przynajmniej 1 mld zł zysku netto rocznie.
A to, że emeryt z II filara dostanie 200-300 zł miesięcznie, to jak widać już ministra Rostowskiego specjalnie nie będzie interesowało, bo przecież wtedy nie będzie go już u władzy.
Zresztą OFE w przepychankach z państwem polskim o wysokość świadczeń wypłacanych z II filara, zyskają dodatkowy argument, skrócenie o 10 lat okresu oszczędzania przez każdego ubezpieczonego.
Jeżeli więc przy symulacjach odprowadzania składki do OFE przez 40 lat, wypłaty z II filara były tak niskie, że musiały one zaproponować wypłatę świadczeń emerytalnych tylko przez 10 lat aby je sztucznie podwyższyć, to skrócenie czasu oszczędzania o 10 lat, zwalnia Fundusze z jakiekolwiek odpowiedzialności za wysokość wypłacanej emerytury.
Odpowiedzialność za całość świadczenia przejmuje państwo, a ponieważ w polskim systemie emerytalnym mamy określoną wysokość najniższej emerytury, to w sytuacji kiedy świadczenia wypłacane z OFE będą od niej niższe, różnicę i tak będzie musiał pokryć Skarb Państwa.
4. Takie podejście przedstawiciela polskiego rządu do coraz bardziej narastającego problemu OFE jest szczególnie bulwersujące w sytuacji kiedy już wiemy, że do tej pory PTE wywiozły z Polski przynajmniej 20 mld zł zysków, a zarządy i rady nadzorcze Funduszy żyją jak pączki w maśle (płace członków zarządów średnio po 50 tysięcy zł miesięcznie).
Zarabiają więc nie tylko właściciele Funduszy w postaci wywożonych z Polski zysków, zarabiają też i to jak widać dużo zarządzający nimi w Polsce. Poszkodowanymi natomiast będą w przyszłości emeryci ze względu na bardzo niskie świadczenia i Skarb Państwa, który będzie musiał w przyszłości dopłacać do najniższych emerytur.
To wszystko jednak jak widać Rostowskiego specjalnie nie interesuje.