Mój sąsiad leming.

Mam sąsiada leminga – takiego prawdziwego: młodego, wykształconego i aż zza…  no z tak daleka, że aż nie pamiętam, skąd zza .
  Sąsiad pracuje w Urzędzie, w metrze czyta to, co czytać wypada, głosuje, jak głosować należy, a Smoleńskiem, że zacytuję celebrytę Jakuba  Ś.  – rzyga.
  Relacje nasze są normalne: 
  mówimy sobie  w windzie  dzień dobry, do widzenia , a nawet  - Wesołych Świąt.  To ostatnie raz do roku – no nie, dwa razy: bo na Wielkanoc też.   Choć w grudniu  powiedział mi nie Wesołych Świąt, tylko Szczęśliwych Wyprzedaży, czy jakoś tak ?   Dziś sąsiadowi coś się stało -  od rana jeździ po Warszawie jak wariat:
  na czerwonym, przez podwójną ciągłą, stówką tam, gdzie ograniczenie do 30, pieszych na pasach rozgania – i jeszcze na dodatek, światła ma zgaszone i przez komórkę ciągle nawija. Zwariował! No zwariował albo się naćpał, czy napił przesadnie.   W tej mojej diagnozie upewniło mnie też i to, że sąsiad-leming zaczął w kółko jeździć przed jednym z dwóch fotoradarów, co je na naszym osiedlu ostatnio postawili.
  Cholera – leming, nie leming, ale człowieka szkoda! 
  Zjechałem windą na 2 piętro, zadzwoniłem do drzwi, żeby żonę leminga (leminżkę najprawdziwszą: pracuje w Urzędzie, w metrze czyta, co czytać wypada, głosuje, jak należy, a Smoleńskiem, że zacytuję celebrytę  Jakuba  Ś. – rzyga)  ostrzec.
  A ona mi na to rozanielona cała, żebym się nie martwił, bo wszystko jest pod (całkowitą) kontrolą!
  Otóż tydzień temu, na leming-party, ktoś puścił poufną informację, że Pan Minister, który ma imię prawie tak oryginalne jak moje, zadeklarował, że cały utarg niedzielny z fotoradarów na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy Jurka Owsiaka przeznaczy i mąż się zaangażował.
  To znaczy nawet został zaangażowany, bo podobno w Urzędzie przed weekendem powiedzieli, że będą w poniedziałek sprawdzać, czy się ktoś w niedzielę nie migał.
  To i  jeździ.