Zbig, wyluzuj.

Porozmawiamy po amerykańsku, czyli bez żadnego „panowania” – Zbig dla mnie jesteś, a nie żaden Zbigniew Brzeziński, herbu, nomen omen Trąby.
  Najpierw wyjaśnijmy nieścisłość: 
  nie jesteś Zbig żadnym politologiem, a politykiem jesteś. Amerykańskim.
  Bo NIE MA polityków byłych, tak jak byłych agentów nie ma - to są fuchy do samej śmierci (naturalnej, bądź naturalnie samobójczej).
  I choć urodziłeś się w Warszawie, jesteś Amerykaninem, tak samo jak najbardziej znany sekretarz stanu USA Henry Kissinger, który urodził się w Bawarii był Amerykaninem, a nie żadnym Niemcem, czy jego następczyni Madeleine Albright, urodzona w Pradze nie jest Czeszką, a Amerykanką.
  Tak to w tej waszej Ameryce jest – ludzie się rodzą w różnych, najbardziej zapadłych kątach świata, a potem zostają Amerykanami. Też na całe życie.
  A twoim Zbig bossem jest Obama:  jedna matuszka partia was wylansowała – Partia Demokratyczna.
  I jak na polityka (amerykańskiego) przystało, sprawnie Zbig realizujesz  zapotrzebowanie swego bossa (doradcy prezydentów ds bezpieczeństwa NIGDY nie przestają mieć bossów) Obamy.
  A to zapotrzebowanie brzmi:  RESET ! RESET Z RUSKIMI. NOOOOOW !!!!!
  Pamiętasz Zbig, jak podczas zarejestrowanej przez nazbyt czułe mikrofony i nazbyt wiele widzące kamery rozmowy „pa duszam”, twój boss Obama macał  po kolanie Miedwiediewa Dimę i prosił o poinformowanie „Władymira”, że po wyborach (wygranych) on, Obama będzie mógł być bardziej elastyczny ?
  No pewnie, że pamiętasz – choć masz 84 lata, pamięć jak na (amerykańskiego) polityka przystało masz, że tak powiem,  zawodową.   Co z tego wynika?  A wcale nie to, żebyś się, powiem ci też po amerykańsku, czyli bezpośrednio – nie wtrącał w nie swoje sprawy – wcale nie! Taką robotę masz.   Byłoby tylko lepiej, gdybyś się wtrącając w te nie swoje (bo polskie) sprawy mówił po angielsku  – byłbyś wtedy jako (amerykański) polityk bardziej wiarygodny.   No, to wrzuć na luz.