Sprytniejsi od nas

Tak, tak – dużo sprytniejsi.


Wszyscy moi czytelnicy, a w szczególności moi nienawistnicy i te kundelki (patrz komentarz), już od dawna, powiedzmy od Majdanu, wiedzą, że lubię Ukrainę i Ukraińców. Miałem i mam dobre kontakty z nimi. Może za wyjątkiem jednej żółto-niebieskiej dziuni, której zwróciłem uwagę, że u nas tak się nie robi, gdy wybierała sobie z różnych koszyków w poprzednim sezonie, najładniejsze truskawki dla siebie. Opluła mnie tak, jak to żadne Polki nie potrafią, wsiadła do wypasionej Beemwicy i z piskiem odjechała. No tak...


Lubię tamte strony, bo mój ród (ale pycha, co?) wywodzi się z dalekich Kresów, kiedy nie było żadnej Ukrainy, tylko Stepy Akermańskie (to matecznik mojej śp. teścia) i Sicz Zaporoska (strony mojego ojca).
Więc lubię tylko to, co kiedyś, na dodatek jak byliśmy potężni, było nasze.




Mój najbardziej szanowany redaktor i analityk, Józef Orzeł zasiał we mnie pewien niepokój. Czy, cholera, znowu coś przegapiliśmy?! Albo jak napisałem w felietonie "Dlaczego? Indolencja i kunktatorstwo? Znowu wygrała genetyczna narodowa gnuśność, z tym zwlekaniem i nieudolnością władzy.? Pocieszam się, że, ponieważ dyplomacja, to głównie poufne konszachty, więc może już jakiś traktat już jest po cichu przyklepany. Bo traktat Niemcy – Ukraina został niedawno publicznie pokazany.






Minął rok od inwazji i nieudanej próby Putlera z Orkami zaorania Ukrainy i wybicia tamtych, jak mówią psów i faszystów. Od pierwszego momentu otworzyliśmy szeroko ramiona i magazyny z bronią (300 czołgów im daliśmy!). To są bracia nasi i będziemy ich całą mocą wspierać.
Tak było i nikt nie zaprzeczy. I chyba nadal tak jest.


Jednak nie wiem, czy zauważyliście, że od pierwszego dnia przybraliśmy pozycję "starszego brata". I właśnie jak to w rodzinie, starszy leci z pomocą, gdy mu młodszego brata biją. Tak więc, jak to się kiedyś mówiło – matkujemy Ukrainie. I jesteśmy z tego dumni i spokojni. Pewni, że to jakże szlachetne braterstwo już teraz będzie trwało wiecznie.


Lecz widocznie z tego dobrego samopoczucia i satysfakcji ze spełnionego chrześcijańskiego obowiązku, chyba nieco przysnęliśmy. A może też nasz wywiad, który m.in. jest także od tego, że w ciągu ponadrocznych ciężkich działań wojennych, które są niemalże walką Dawida z Goliatem, Ukraińcy, czy to żołnierz, przedsiębiorca, czy polityk, to ludzie o takich walorach, które u nas bywają, ale nie są sztandarowymi cechami polskości, szeroko pojętej.
Nie pamiętam, kto to powiedział, ale to takie prawdziwe, że na zawsze pozostało ze mną. To było mniej więcej tak: - "Wy, Polacy, wspaniale walczyć potraficie i wiele bitew wygraliście. Lecz niestety w końcu każdą wojnę przegrywacie". To bardzo smutne i bolesne, gdyż jest to prawda.
I pewnie przez następne stulecia będziemy się chwalić i być dumni, jak to wspaniale, od pierwszego dnia ruszyliśmy 'braciom' z pomocą. Tylko... czy za ten nasz cały wysiłek – państwa i narodu – zapłatą będzie serdeczne "dziękuję, okraszone uśmiechem, czy może tym razem wreszcie coś na tej pomocy realnego zyskamy.


Tymczasem Szanowny Redaktor Orzeł, jakieś 24 godziny temu, opublikował tekst – przestrogę, który już powinien być przeczytany (ze zrozumieniem) w gabinecie prezydenta RP, na Radzie Ministrów, w BBN i wielu ministerstwach. Już sam tytuł podnosi włosy na karku: - " Ukraina będzie rozgrywać Polskę. Niemcy już nas wyprzedzają i kolonizują Ukrainę " [ * ]


Wcale się nie zdziwię, jak zaraz paru moich miłych i prostodusznych czytelników wrzaśnie; - Jezus Maryja! Jak to się stało?! Co się dzieje?!


Nic się nie stało – po prostu znowu coś przegapiliśmy, albo nawet olaliśmy. Starszy brat nie będzie naciskał na młodego, żeby ten mu na przykład kupił Coca Colę, albo przewióżł go na elektrycznej (ładowanej z elektrowni atomowej w Chmielnicki) hulajnodze, Fe... tak nie wypada.


W wywiadzie w Radiu Wnet, prowadzonym przez równie inteligentnego redaktora Łukasza Jankowskiego, Józef Orzeł w jednym zdaniu powiedział, dlaczego obawia się, że Ukraina zacznie Polskę rozgrywać.
Powiedział:
"... bo są lepsi od nas w uporze, sprycie, inteligencji i dbaniu o własne interesy (!!! podkreślenie moje jk).
Ktoś ma inne zdanie? Nie widzę. Więc jadę dalej.


Dlaczego po wojnie Niemcy dla Ukrainy będą dużo lepsi, niż ofiarni Polacy w czasie wojny?
To bardzo proste, jeżeli tylko chce się w swoim myśleniu sięgnąć do tego sprytu, który niestety tak często lekceważymy.


Przede wszystkim Niemcy jeszcze długo będą od nas o wiele bogatsi. Teraz PKB per capita tam to ok. 200 000 zł. A u nas (2022) to 61 000 zł. Czyli jesteśmy nadal trzy razy biedniejsi. To sporo, jeżeli mamy na odbudowę Ukrainy zainwestować odpowiedni kapitał. Mamy na to pożyczać w bankach?
I co tu dużo gadać, Niemcy mają o wiele lepsze technologie, park maszynowy i doświadczenie w budowie nowych obiektów – od dobrych dróg (my zaoferowaliśmy Nowaka), poprzez domy mieszkalne i zakłady przemysłowe.


I także ten szkopski, doprowadzający nas do wściekłości spryt.
Podczas gdy my na wojnę przeznaczyliśmy (i sporo już wydaliśmy) ogromne sumy i przesłaliśmy tyle naszego sprzętu, że wyprzedzają na s wyłącznie USA i Wlk. Brytania, to Szkopy chytrzyli. Obiecywali wiele, lecz wspomagali minimalnie. Nawet olewają nadal doktrynę NATO o przeznaczaniu na armię minimum 2% PKB (my już przekraczamy 4%).
Więc ciągle oni mają jeszcze mnóstwo zasobów, by móc je zainwestować na Ukrainie.


Co jest już majstersztykiem, o czym nie pomyślały połączone sztaby prezydenta Dudy i premiera Morawieckiego: - Ukraina bardzo pragnie jak najszybciej dołączyć do Unii Europejskiej. Czy my możemy im w tym pomóc? Wolne żarty. Gdybyśmy tylko zaczęli w tym kierunku działać, to dla Ukrainy byłby to pocałunek śmierci.
A Niemcy? Oni są w stanie, faktycznie rządząc UE, załatwić to natychmiast, ot tak, pstryknięciem palców. Lecz tego nie zrobią w ten sposób – zaczną działać dopiero, jak już będą mieli podpisane wszystkie umowy, traktaty, czy unie. Będą Ukrainę trzymali na smyczy w podobny sposób jak to robią w stosunku do Polski.
Co mamy robić? Wszystko, by nie dopuścić Ukrainy do UE? Tylko jak?


Wiemy dobrze, że nasi 'młodsi bracia' są lepsi od nas w szachy. W brydża i pokera pewnie też. Nie ulega wątpliwości, że nas przechytrzą, jeżeli będzie to im pasowało.


Wojna jeszcze trwa. I nie można jeszcze powiedzieć, kto wygra, a kto przegra. I wszystko zależy od Amerykanów. Lecz oni już powoli zaczynają się nudzić, a także liczyć kasę.
Jedyne, co może nas skutecznie uratować, to maksymalnie się dyplomatycznie zmobilizować i starać się do stworzenia, co swoją drogą jest logiczne, trójstronnego paktu obronnego i odbudowy: - USA, Polska i Ukraina. A może nawet czterostronnego, dodając tu Wlk. Brytanię.


Redaktor Jankowski także błysnął dobrym pomysłem. W RP jest nadal ca. 1,5 miliona obywateli Ukrainy. W szczycie było nawet 8 mln.
Musiały na poziomie zwykłych obywateli obojga narodów nawiązać się dobre więzi. Pewnie nawet powstały jakieś relacje przyjacielskie.
Gdyby tak wziąć się w garść i oddolnie zacząć organizować różnego rodzaju stowarzyszenia, koła przyjaciół i co tam jeszcze można sobie wymyśleć. By zacząć organizować wspólne imprezy. I tak dalej.
Rozumowo, kulturowo, a nawet językowo jesteśmy sobie naturalnie blisko.
Oczywiście, kwestie historycznie trzeba zdecydowanie uregulować.
Natomiast zwykli Ukraińcy ze Szkopami nie za bardzo się lubią. To inny obszar mentalny. A ponieważ wyjeżdżają do pracy, a nie do socjalu, to po co im być jeszcze tysiąc kilometrów dalej od swojej ojczyzny


Józef Orzeł ma przełożenie na Nowogrodzką. Pewnie też znajdzie się tam też sporo ludzi, którzy intuicyjnie czują, że mamy własnie teraz taki jedyny unikalny moment, i jak to zmarnujemy, to nawet za tysiąc lat historycy będą opowiadać, jak to Rzeczpospolita była jak nigdy blisko do zdobycia poważnego statusu, a mimo to, zmarnowała okazję.


Bądźmy jednak dobrej myśli. I przestańmy Ukrainę niańczyć, tylko działać jak z równym partnerem.


________________________


[*] https://youtu.be/bO8M24-Mj6I