Jaki powinien być człowiek

Czło­wiek po­wi­nien być mi­ły, przy­ja­zny i do­bro­dusz­ny. Nie po­wi­nien być zły, nie­przy­jem­ny i agre­syw­ny. Oczy­wi­ście nie po­wi­nien się cał­ko­wi­cie wy­zbyć agre­sji, bo nie wia­do­mo z kim bę­dzie miał do czy­nie­nia w nie­spo­dzie­wa­nej sy­tu­acji. Za­wsze ktoś mo­że nas na­pa­ść, okra­ść czy oszu­kać i na­sze przy­ja­zne na­sta­wie­nie te­go nie zmie­ni — ewen­tu­al­nie mo­że to wzmoc­nić — po­my­śli so­bie ban­dy­ta, że ma do czy­nie­nia z fra­je­rem, a ta­kie­go moż­na osku­bać ła­twiej i na wię­cej.



  War­to być lep­szym cwa­nia­kiem niż ten ko­leś, któ­ry nas chce osku­bać, ale nie war­to go osku­bać. Wię­cej ko­rzy­ści za­wsze uzy­ska­my z do­bro­wol­nej, przy­ja­znej, uczci­wej, jaw­nej współ­pra­cy, niż z oszu­stwa. Nie­mniej moż­na oszu­sto­wi za­po­dać do­wol­ny ba­jer, któ­ry uda­rem­ni je­go ak­cję. A je­śli to nie po­mo­że, je­śli go­ściu bę­dzie na­dal agre­syw­ny i nie­przy­ja­zny, to moż­na przed­się­wziąć naj­bar­dziej dra­stycz­ne kro­ki w sto­sun­ku do nie­go — łącz­nie z za­bi­ciem go. Gdy wi­dać, że sło­wa na nie­go nie dzia­ła­ją, to trze­ba go za­bić na miej­scu. A jak się nie da za­bić, to trze­ba ucie­kać. A jak się nie da uciec, to trze­ba wer­bal­nie po­twier­dzać to, co ka­że, tak by prze­dłu­żać mak­sy­mal­nie je­go ak­cję i od­su­wać w cza­sie je­go ewen­tu­al­ny suk­ces.

  Na agre­sję moż­na od­po­wia­dać agre­sją — ale ini­cjo­wać kon­takt, za­czy­nać kon­wer­sa­cję, po­zna­wać in­ny­ch, po­win­no się za­wsze na spo­koj­nie, po­ko­jo­wo, za­kła­da­jąc do­brą wo­lę z dru­giej stro­ny. A gdy nie ma in­ne­go wyj­ścia, to po­win­no się naj­pierw pró­bo­wać za­ła­go­dzić sy­tu­ację, a jak nie, to na­le­ży za­bić agre­so­ra jak naj­szyb­ciej.

  Czło­wiek po­wi­nien być mi­ły, przy­ja­zny i do­bro­dusz­ny. Po­wi­nien być spo­koj­ny, opa­no­wa­ny i mieć wszyst­ko do­oko­ła pod kon­tro­lą. Nie po­wi­nien in­ny­ch krzyw­dzić i dzia­łać im wbrew. Po­wi­nien in­nym po­ma­gać i do­ra­dzać — ale nie na­rzu­cać się. A jak ktoś je­st w sto­sun­ku do nas nie­mi­ły i nie­przy­ja­zny, to le­piej go uni­kać, po­rzu­cić, omi­nąć. A gdy się nie da, to na­le­ży go uniesz­ko­dli­wić. A jak je­st bar­dzo groź­ny i nie­bez­piecz­ny, to trze­ba go za­bić.

  Je­śli moż­na unik­nąć ata­ku ko­goś nie­przy­ja­zne­go, ko­goś, kto ma złe za­mia­ry, to moż­na mu do­wol­nie na­kła­mać. By go unik­nąć, moż­na mu po­wie­dzieć to, co chce, by­śmy po­wie­dzie­li. Je­śli ka­że nam się wy­rzec cze­goś, co dla nas waż­ne i świę­te, to moż­na mu to po­wie­dzieć, by unik­nąć kon­fron­ta­cji. Moż­na po­wie­dzieć wszyst­ko, co go uspo­koi. Wol­no w ta­ki­ch sy­tu­acja­ch kła­mać, a ja­kie­kol­wiek oświad­cze­nia czy zo­bo­wią­za­nia nie są oczy­wi­ście wią­żą­ce w ta­ki­ch oko­licz­no­ścia­ch. Chy­ba że na­sze ście­my go nie uspo­ko­ją. Wte­dy trze­ba go za­bić.

  Czło­wiek po­wi­nien być mi­ły, przy­ja­zny i do­bro­dusz­ny. Nie po­wi­nien dą­żyć do za­bi­cia ko­go­kol­wiek. Agre­so­ra le­piej oszu­kać niż za­bić. Za­bi­cie to osta­tecz­na osta­tecz­no­ść.

  Je­śli ma­my do czy­nie­nia z ter­ro­ry­stą, któ­ry ma du­żą prze­wa­gę nad na­mi, i za­le­ży mu tyl­ko na tym, by­śmy coś po­wie­dzie­li, oświad­czy­li, przy­się­gli, to le­piej to zro­bić, gdy po­zwo­li to wy­mknąć się mu. To nie bę­dzie żad­na uj­ma na ho­no­rze, bo nie­szcze­rze moż­na ga­dać i pi­sać do­wol­ne głu­po­ty. Ze­zna­nia wy­mu­szo­ne prze­mo­cą ni­gdy nie bę­dą szcze­re. Więc śmia­ło mo­że­my mu nie­szcze­rze po­wie­dzieć, że się wy­rze­ka­my wła­snej wia­ry w Bo­ga, moż­na skląć swo­ją mat­kę, obie­cać, że się nie bę­dzie oba­lać ustro­ju si­łą al­bo oświad­czyć, że Le­gia to pa­ta­ła­chy. To nie ma zna­cze­nia, bo prze­cież na­praw­dę w Bo­ga wie­rzy­my, mat­kę sza­nu­je­my, do­pusz­cza­my oba­le­nie ustro­ju si­łą, a Le­gia mi­strzem je­st. Oczy­wi­ście jak się już uwol­ni­my, to na­le­ży roz­po­wia­dać gdzie się da, że na­ga­da­li­śmy ter­ro­ry­ście głu­pot i go oszu­ka­li­śmy.

  Je­śli ter­ro­ry­sta ma du­żą prze­wa­gę i uda się nam mu uciec, to na­le­ży dą­żyć do li­kwi­da­cji tej prze­wa­gi. Trze­ba dą­żyć do uniesz­ko­dli­wie­nia ter­ro­ry­sty. Na­le­ży się wy­ka­zać od­wa­gą, któ­ra bę­dzie sku­tecz­na. Dać się za­bić za sło­wa, któ­re się wy­po­wie, al­bo któ­ry­ch się nie wy­po­wie, to nie je­st od­wa­ga, to głu­po­ta. To wy­ra­ża­nie za­bo­bon­nej wia­ry w za­klę­cia.

  Czło­wiek po­wi­nien być mi­ły, przy­ja­zny i do­bro­dusz­ny. Po­wi­nien być szcze­ry i uczci­wy. Po­wi­nien mó­wić praw­dę. Nie­mniej je­śli ktoś chce za­kląć rze­czy­wi­sto­ść, uzy­skać prze­mo­cą nie­praw­dzi­we oświad­cze­nie wie­rząc, że wy­po­wie­dze­nie na głos, al­bo na pi­śmie, nie­praw­dy, uczy­ni ją praw­dą, to je­st głu­pi i je­śli moż­na ta­kie­go głup­ka unik­nąć ja­kim­kol­wiek za­klę­ciem, to na­le­ży to za­klę­cie wy­po­wie­dzieć.

  Dla­te­go pań­stwu moż­na do­wol­nie kła­mać. Na urzę­do­wy­ch dru­ka­ch wol­no pi­sać do­wol­ne bzdu­ry, prze­ina­cze­nia i zmy­śle­nia. Bo pań­stwo to apa­rat prze­mo­cy ma­ją­cy te­ry­to­rial­ny mo­no­pol na sto­so­wa­nie si­ły i wszyst­ko, cze­go od nas wy­ma­ga, wy­mu­sza po­li­cyj­ną pa­łą. Wszel­kie spi­sy po­wszech­ne są or­ga­ni­zo­wa­ne pod groź­bą grzyw­ny. Wszel­kie ze­zna­nia po­dat­ko­we są wy­mu­sza­ne ka­rą dłu­go­let­nie­go wię­zie­nia. Pań­stwo to ter­ro­ry­sta, któ­ry ma du­żą prze­wa­gę nad na­mi. Pań­stwo­wej wła­dzy na­le­ży uni­kać, ukry­wać się przed nią, żyć obok. A jak nas zła­pie, to moż­na uży­wać do­wol­ny­ch za­klęć, któ­ry­ch wy­ma­ga, by wy­my­kać się jej.

  Czło­wiek po­wi­nien być mi­ły, przy­ja­zny i do­bro­dusz­ny. Nie po­wi­nien in­ny­ch krzyw­dzić, okra­dać ich, oszu­ki­wać, wy­mu­szać na ni­ch co­kol­wiek prze­mo­cą. Gdy to zro­bi, słusz­nie spo­tka się z ade­kwat­nym od­we­tem. Gdy ko­goś na­pad­nie­my, to mu­si­my się li­czyć na­wet z tym, że on nas za­bi­je i bę­dzie to słusz­ne.

  Czło­wiek, któ­ry chce uczyć swo­je dzie­ci po swo­je­mu i zna­leźć im i opła­cić do­wol­ne­go na­uczy­cie­la, któ­ry chce się le­czyć w wy­bra­nej i opła­co­nej przez sie­bie fir­mie zdro­wot­nej, któ­ry chce po swo­je­mu za­bez­pie­czać się na sta­ro­ść, któ­ry chce się ubez­pie­czyć w do­wol­nie wy­bra­ny przez sie­bie spo­sób, któ­ry chce uży­wać do­wol­nej wa­lu­ty, któ­rą in­ni za­ak­cep­tu­ją, ni­ko­mu krzyw­dy nie ro­bi — je­st mi­ły, przy­ja­zny i do­bro­dusz­ny. A pań­stwo przy po­mo­cy po­li­cyj­nej pa­ły na­rzu­ca nam swój sys­tem w ty­ch wszyst­ki­ch spra­wa­ch. Za­bie­ra nam si­łą owo­ce na­szej pra­cy i or­ga­ni­zu­je nam po pań­stwo­we­mu opie­kę zdro­wot­ną, edu­ka­cję czy eme­ry­tu­rę. A więc pań­stwo to jaw­ny, bru­tal­ny ter­ro­ry­sta. To ma­fia, któ­ra zbie­ra ha­ra­cz na rze­ko­mą ochro­nę. Ża­den czło­wiek nie po­wi­nien ta­kie­go pań­stwa utrzy­my­wać, wspie­rać go i mu słu­żyć. Bo czło­wiek po­wi­nien być mi­ły, przy­ja­zny i do­bro­dusz­ny. Ter­ro­ry­stę po­wi­nien zli­kwi­do­wać. Ter­ro­ry­sty le­piej uni­kać. Ter­ro­ry­stę moż­na oszu­ki­wać.

Grzegorz GPS Świderski
t.me/KanalBlogeraGPS

PS. Notki powiązane:

• https://naszeblogi.pl/64520-terrorystyczne-panstwa
• https://naszeblogi.pl/64453-lenistwo-pokona-terroryzm

Ta­gi: gps65, człowiek, wolność, dobro, odwet, obrona