Jeźdźcy Apokalipsy II Errata

J
 W felietonie pod tytułem „ Jeźdźcy Apokalipsy” drukowanym w ostatnim numerze „Warszawskiej Gazety” opisałam między innymi perypetie pani Pauli Powązka, która od 22 lat nie może doczekać się od firmy Warta odszkodowania za szkody które poniosła w wypadku. Pani Paula przysłała mi sprostowanie wytykając błędy i nieścisłości, które popełniłam. Znam dokładnie  jej historię z opowiadań i miałam dostęp do dokumentów. Usprawiedliwić mógłby mnie tylko fakt, że nie jestem prawnikiem. W języku prawa ważne jest każde słowo i każdy przecinek. Człowiekowi wydaje się, że rozumie wagę słów, a jednak w obcej sobie dyscyplinie okazuje się być zwykłym profanem. Zarówno panią Paulę jak i wszystkie wymienione osoby za te nieścisłości przepraszam. Wydaje mi się, że najprościej jest opisać tę historię jeszcze raz uwzględniając poprawki pani Pauli. Poprawki pani Pauli zaznaczam tłustym drukiem.
 
Dwadzieścia dwa lata temu Wiesław Pszczółkowski, późniejszy burmistrz Łomianek, staranował na ulicy Puławskiej samochód pani Pauli Powązka. Został za to skazany w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Mokotowa w dniu 25.04.21 roku (WYRZUCIĆ :„prawomocnym” -nie mógł być prawomocny w SR bo go sprawca zaskarżył i była apelacja) wyrokiem z artykułu 177 § 1 ( dopisać KK )na sześć miesięcy  w zawieszeniu na dwa lata. W procesie apelacyjnym Sąd Okręgowy w dniu 20.02.2003 roku podtrzymał ten wyrok. (dopisać -nie zabezpieczając prawa poszkodowanej do nawiązki od sprawcy wypadku, ani nie proponując postępowania adhezyjnego Prawo do nawiązki i procesu adhezyjnego jest zapisane w kodeksie karnym). 
Warta, w której ubezpieczony był służbowy samochód sprawcy wypadku wypłaciła poszkodowanej 3000 złotych. Naprawa jej samochodu kosztowała wielokrotnie więcej i dokonano jej za pieniądze z AC poszkodowanej. Do dziś dnia poszkodowana nie doczekała się odszkodowania z Warty za szkody które poniosła. Przede wszystkim za spowodowane wypadkiem poważne problemy zdrowotne wymagające kosztownej rehabilitacji a potwierdzone pełną dokumentacją medyczną.
Dokładnie w dziesiątą rocznicę wypadku, w dniu  5.01.2010 roku  odbyła się pierwsza rozprawa przeciwko Warcie sprawy z powództwa cywilnego założonej przez Paulę w 2009 roku po odnalezieniu akt sprawy karnej Pszczółkowskiego, które dziwnym trafem zaginęły na cztery lata w III Wydziale Karnym (WYRZUCIĆ: Sądu Okręgowego; WPISAĆ: Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa.)
Sędzia Janina Dąbrowiecka nie zabezpieczyła prawa poszkodowanej do (WYRZUCIĆ: „nawiązki od sprawcy wypadku, ani nie zaproponowała postępowania adhezyjnego”; WPISAĆ: „renty tymczasowej i zwrotu poniesionych udokumentowanych rachunkami kosztów leczenia rehabilitacyjnego od dnia wypadku do pierwszej rozprawy”) .Jedyne co potrafiła powiedzieć to: „jak wam brakuje pieniędzy to idźcie do Opieki Społecznej”. Chora faktycznie zwróciła się do Opieki Społecznej aby uzyskać ubezpieczenie zdrowotne. Do tej pory tego ubezpieczenia jednak nie otrzymała ani nie doczekała się odszkodowania od Warty. Natomiast na wniosek Opieki Społecznej od pięciu lat toczą się kolejne postepowania mające na celu jej ubezwłasnowolnienie, a więc odebranie jej prawa do decydowania o sobie. Zarówno sprawa przeciwko Warcie o odszkodowanie jak i o ubezwłasnowolnienie poszkodowanej toczą się (a właściwie ślimaczą) w tym samym wydziale XXIV (DOPISAĆ  Cywilnym) Sądu Okręgowego. (SSO Janina Dąbrowiecka prowadziła sprawę cywilną w XXV Wydziale Cywilnym SO, a SSO Tomasz Wirzman prowadził sprawę karną w X Wydziale Karnym SO. Obecnie del. SSR Anna Zalewska prowadzi sprawę cywilną w XXIV Wydziale Cywilnym wraz ze sprawą o ubezwłasnowolnienie)
Trudno oprzeć się wrażeniu że opieszałość sądów jest w interesie Warty, która uzależnia wypłatę odszkodowania od zakończenia sprawy o ubezwłasnowolnienie. Mataczenie Warty w kwestii wypłaty odszkodowania trwa już dwadzieścia dwa lata. Orzeczenie ubezwłasnowolnienia byłoby dla Warty korzystne, bo poszkodowana straciłaby prawa cywilne i praktyczną możliwość dochodzenia czegokolwiek.
Jak twierdzi Konrad Osajda profesor nauk prawnych, ubezwłasnowolnienie ma służyć wyłącznie interesom ubezwłasnowolnionego a w żadnym przypadku nie może służyć ochronie instytucji państwowych czy osób trzecich przed jego roszczeniami. Ale jak widać sądy nie muszą przejmować się poglądami profesorów uniwersytetu.
A co do Warty- powinna zmienić slogan reklamowy. Proponuję: „z  Wartą nie warto”.
 
Na tej propozycji kończył się mój felieton. Poprawki ujawniają dwa dodatkowe, bardzo istotne aspekty tej sprawy. Przede wszystkim precyzję i zamiłowanie do prawdy pani Pauli Anny Powązka. Miałam okazję rozmawiać z nią wielokrotnie i od samego początku zajmowania się tą sprawą mogłam zauważyć, że jest to  osoba niezwykle inteligentna, kulturalna i posługująca się piękną polszczyzną. Jej związane z wypadkiem dolegliwości, których nie odważyłabym się opisywać choćby dlatego że nie jestem lekarzem uniemożliwiają jej pracę w wyuczonym zawodzie. Pani Paula jest artystą plastykiem. W felietonie nie został również wyartykułowany fakt, że pani Paula nie ma żadnego państwowego (systemowego) zabezpieczenia finansowego na przetrwanie biologiczne, opłaty za media, mieszkanie, bo Premier III RP i Prezes ZUS odmówili jej renty specjalnej. Errata daje mi okazję aby to podkreślić.
Najistotniejsze jest jednak co innego. Nie do pojęcia jest jak w ogóle możliwe jest prowadzenie sprawy o ubezwłasnowolnienie w stosunku do osoby tak sprawnej intelektualnie jak pani Paula, czemu dała wyraz choćby w poprawkach do mojego tekstu. Niejeden prawnik mógłby się od niej uczyć zawodu. Trudno oprzeć się przeświadczeniu, że usiłowanie ubezwłasnowolnienia pani Pauli to klasyczna „ psychuszka” czyli próba pozbawienia praw publicznych osoby niewygodnej dla systemu, a raczej dla reprezentantów tego systemu. W naszym systemie osoba która konsekwentnie walczy o swoje prawa jest postrzegana jako  niebezpieczna, bo  nie chce przyjąć do wiadomości, że Konstytucja i zapisy prawne to tylko słowa, słowa, słowa.
 
 
 
 
 
.