Facet wszedł wysoko na antenę i tak wisi w powietrzu, w przestrzeni, coś tam montując, bo… trzeba. Pytanie czy dzisiaj życie postrzegamy jako takie właśnie okoliczności, że trzeba, że czasem pod prąd lub samotnie, że ktoś to musi zrobić i to właśnie my. Życie jako wysiłek. Życie jako walka, z samym sobą, z lękiem lub lenistwem. Czy też życie jako wygoda, bezpieczeństwo, komfort ile wlezie? Czy te ideały, postawy, oczekiwania, mają jakieś konsekwencje?
----------------------------------------------------------------
ps. Dziwne. Pomysł był taki. Opublikuję jedno zdjęcie dziennie. Z króciutkim komentarzem. Zdjęcie wyłącznie moje, które sam robiłem. Więc wiadomo. Co jest dziwne? Że już 10, choć planowałem, że spotkają się z milczeniem, no bo wiadomo. I dam sobie spokój. Nie ma sensu zamieszczać, jak ludzie nie chcą patrzeć:) A dlaczego 253? No właśnie. Wszystkie dotychczasowe „zdjęcia” są {TUTAJ}
Czytałem http://blog.zbyszeks.pl/…
Cenne zwrócenie uwagi na metodykę propagandy:
"W świecie kłamstwa jakim jest wandemia, stosowana jest metoda odwrócenia pewności dowodu. Polega to na postawie, iż tezy pandemistyczne uważa się, za prawdziwe, na podstawie BRAKU DOWODU im przeczącego, zaś tezy „antyPandemistyczne” uważa się za fałszywe na podstawie braku dowodu potwierdzającego. Innymi słowy, konieczność dowiedzenia ponad wszelką wątpliwość dotyczy wyłącznie i zawsze tez kwestionujących „prawdy pandemistyczne”.
– Szczepionki są bezpieczne, bo nie ma dowodów ponad wszelką wątpliwość, że szkodzą.
– Szczepionki są skuteczne na wszystkie nowe mutacje wirusa, bo nie ma dowodów na to, że nie są skuteczne.
– Amantadyna nie leczy, bo nie ma dowodów, że leczy.
– Remsdewir leczy, bo nie ma dowodów, że nie leczy."