Po cholerę knuliście przeciw Czerwonemu w PRLu?

Bez legitymizacji  uogólnionego szmaciaka-bolszewickiego kolaboranta przez Michnika, bez wciskanej latami z gruntu fałszywej analogii  hiszpańskiej ani Miller, ani Urban, ani Kwaśniewski nie istniałby. Nie istniałby też Napieralski i Olejniczak, bo związki z formacją postkomunistyczną byłby (słusznie) obciachem. Jeśli rzeczywiście ideologia opiekuńczego państwa miała dla tych ostatnich jakieś znaczenie, a nie tylko kariera, to znaleźliby się w formacji Bugaja, która do tej pory istniałaby jako licząca się siła polityczna.

A czy nie wywyższenie nad innych napędzało szmaciaków? 
Poza tym ubekistan jak najbardziej zainteresowany był zmianami. Kontrolowanymi i tak też się stało.
Pamiętam jak topniały nakłady bibuły, bo ubywało czytelników, jak ludzi urabiała machina propagandowa Urbana, jak zielone światełko w tunelu tumaniło miliony, jak sytuacja stawała się beznadziejna, zawieszona w PRLowskiej szarości. Pomysł uwłaszczenia nomenklatury wyszedł od Dzielskiego wcześniej, na początku stanu wojennego, kiedy jeszcze byliśmy silni nadzieją, że Polacy nigdy już nie pogodzą się PRLem.  Ja widziałem w tym sprytną metodę przerobienia szmaciaków. Wyobrażałem sobie uwłaszczenie nomenklatury jako sposób na zmianę ustroju, mniej więcej tak jak bolszewicy wyobrażali sobie  "uwłaszczenie" chłopów na podbitych terenach, Czyli do czasu. Dekomunizacji.

Nie chciałbym by ten wpis odbierany był jako atak na kogokolwiek. Mówię o osobach, które cenię, o których wiem, że sprawy publiczne nie były, nie są i nie będą dla nich sposobem na poprawienie swojej pozycji społecznej. Odpadają więc najprostsze motywacje. Jest to coś co mimo wielu prób mniej lub bardziej prawdopodobnych wyjaśnień nie rozumiem.

tak to wygląda, ale nie musi być. Raczej mamy do czynienia z procesami, które nas tworzą, prowadzą do takich a nie innych zachowań na zasadzie sekwencji zdarzeń. W 1989 roku nie do pomyślenia byłoby wejście do PZPR Łabudy czy utworzenie wspólnej z PZPRem listy wyborczej przez Frasyniuka. Po paru latach było nie tylko do pomyślenia, ale nawet tak się stało.
By w przyszłości ustrzec się podobnych pułapek warto byłoby przyjrzeć się takim procesom, temu w jaki sposób zostali rozegrani nasi dawni współknujący.

Nigdy nie miałem wrażenia, że ktokolwiek komukolwiek podstawiał plecy. Każdy robił swoje, Michnik swoje, Wałęsa swoje, nieznany knujący swoje.  Taki był klimat wówczas, aż do jesieni 1989. Dopiero wówczas ujawnił się obalacz komuny i "etos", w którym nie było miejsca na dziesiątki tysięcy knujących, ich problemy, zaniżony przez szmaciaków status społeczny, wyrównanie krzywd i szans. Co więcej, sankcje nałożone na przyzwoitych ludzi przez szmaciaków obowiązywały nadal!   Dla etosu, niczym dla "awangardy proletariatu" proletariat, knujący byli tylko balastem, który trzeba było "usadzić", bo mógł "wcinać się" ze swoimi zasadami i uprzykrzać libacje alkoholowe Michnika i Urbana.
Nie do "etosu" jednak adresuję swój wpis. Adresuję do takich jak my, tyle, że oślepionych. Nie mam też specjalnych złudzeń, że dotrę do nich. Uważam jednak, że powinienem próbować. Między innymi wskazując i nazywając rzeczy po imieniu.
Pali mnie też ciekawość, jak to co wymieniłem i to czego nie wymieniłem tłumaczą sobie, jeśli już dostrzegą.

Oczywiście znam znakomite i szokujące wykłady Bezmienowa. Wyczyszczenie w internecie jakiegoś nośnego przekazu jest niezwykle trudne, a mimo to IM udaje się. Świadczy to tylko o tym jak potężne siły uruchomiono w tej wojnie nowego typu.
Co do wymyślania, to idzie nieco inaczej. Podstawą strategii bolszewickiej jest metoda małych kroków. Tak małych, że niezauważalnych. Jeden tylko przykład: Kiszczak. Z bezwzględnego oprawcy, pachołka Moskwy jakim de facto jest stał się po paru latach "człowiekiem honoru". Przemiana ta zachodziła w czytelnikach GW powoli. Na początku ustawiono wartości chrześcijańskie i rycerskość jako podbudowę grubej kreski i hiszpańskiego wzorca...
Tropienie planu zaprowadzi nas w ślepą uliczkę.  Nie ma bowiem żadnego planu tylko ogólny kierunek i prosta zasada, że każda droga pod kątem mniejszym niż 90 stopni w stosunku do wyznaczonego kierunku jest dobra i  należy wspierać, wszystkie pozostałe zaś zwalczać.

Dziękuję i pozdrawiam serdecznie,
JW