Pożegnanie "Łysego", kibica Bałtyku Gdynia

Wczoraj w Lęborku, odbył się pogrzeb kibica Bałtyku Gdynia, Rafała „Łysego” Witulskiego, na którym pozwoliłem sobie powiedzieć te słowa:

Rafał, Łysy!

Przeżyłem z Tobą w łączności, praktycznie całe dorosłe życie, a nasze duchowe porozumienie działało bez słów. Dzieliłem się z Tobą wszystkimi niepokojami, a Ty ze mną.
Fakt, nie napiszę Ci już na whatsappie serii kolejnych wiadomości – choć przecież każdego dnia mam to uczucie, że trzeba napisać do Łysego…

Jednak swoje wiem – spotkamy się!
Nie mówię więc żegnaj, a do zobaczenia Bracie!

Mówimy tak wszyscy tu zgromadzeni, a hołd oddajemy człowiekowi, którego wkład w stworzenie podwalin ruchu kibicowskiego w Polsce, jest nie do przecenienia.
To Łysy – już od końca lat 80 tych – stworzył kibicowski „internet”, a więc sieć kontaktów do wymiany informacji przy pomocy listów. Mozolna ta praca zaowocowała wieloma przyjaźniami, bo przecież widzę tu mnóstwo znajomych twarzy dziś.
Rafał może nie był w działaniu efektowny, natomiast wartości wyznawanych nigdy nie porzucił, co szczególnie jest cenne w dzisiejszym, zakłamanym i podłym świecie.
Rafał, heroicznie wręcz, dzień za dniem toczył swą walkę – żył uczciwie!
Nigdy nikogo nie oszukał ani nie okradł, a skromne – ale przyzwoite – życie, było jego znakiem firmowym.
Nie był fighterem...i był nim zarazem!
Z siłą jego intelektu, trafnych ripost, humorem iście arystokratycznym, ciężko było się mierzyć komukolwiek.

Mieliśmy plany twórcze...Postaram się je z Twoją pomocą zrealizować choć w części.
Ty znasz już Prawdę. To zmusza do zadumy nad ludzkim życiem w ogóle, bo dziś jesteśmy tu, ale nie znamy dnia, ani godziny.
Ten świat jest tylko próbą dla każdego, egzaminem z wyboru pomiędzy Dobrem, a złem. Walka trwa – jak mówią lewacy – cały czas.
Ufam, że swój egzamin zdałeś Łysy, a dobry Bóg otuli Cię Miłością i Miłosierdziem.
My tu jeszcze na chwilę zostaniemy za karę, by się pomęczyć…
Dziś mówimy Do Zobaczenia niepozornemu Człowiekowi, który już urasta do miana legendy...co widać szczególnie w takiej chwili…!
Nikt tak nie pisał, nikt nie był tak uczciwy. Nikt nie potrafił, tak godnie i pięknie znosić zwyczajnej, codziennej normalności. Nikt wreszcie nie wyniósł kibicowskiego pisania do rangi literatury…

Kochałeś zwierzęta, a ludzi trochę mniej. Mówiłeś czasem że jesteś ateistą, ale ja w to nigdy nie wierzyłem.
Teraz to Ty jesteś mądrzejszy ode mnie...zresztą zawsze byłeś!

Chciałbym podziękować Mamie Rafała, Pani Jolancie Witulskiej, za wychowanie tak szlachetnego, dobrego i uczciwego człowieka!
Chciałbym przekazać tę pewność, którą mam, że każdy zawierzający Chrystusowi, odnajdzie Jego Miłosierdzie, oraz dostąpi Zbawienia.

Wiecie co…
...Śmierć nie istnieje, tak więc Do Zobaczenia Bracie!  

                                                 Optymista1930