Od chrzanienia do zrozumienia

Chciałoby się napisać: nie uwłaczając nikomu, ale myślę, że tak się nie da. Trafniej będzie zacząć: uwłaczając tylko niektórym, należy stwierdzić, że nastąpił wysyp wizjonerów, proroków mniejszych, a nawet jasnowidzów.
 
Zaczynając od naszego podwórka, z pewnością nie popadnę w przesadę, przywołując jednego z blogerów Naszych Blogów, pana Cysewskiego, który uporczywie dręczy czytelników swoją wizją ustroju sądowego opartego na 12-osobowych ławach przysięgłych.
 
Cześć osób zastanawiających się nad tym problemem z pewnością zgadza się z tą uzdrawiająca wizją, cześć zaś wprost przeciwnie – uważa takie enuncjacje, z różnych powodów, za czyste, wyciskające z oczu łzy politowania, chrzanienie.
 
Innym przykładem, z pewnością już ogólnopolskim jest wizja pana  Kukiza dotycząca jego wizji leku na całe zło, którym mają być JOW. Tutaj znowuż, część osób przyznaje mu rację, a inna część, z różnych powodów uważa, że pan Kukiz czym prędzej powinien odstawić chrzan.
 
Znanymi prorokami mniejszymi są również wizjonerzy lewicy, snujący swe uzdrawiające gen derowo-transseksualne wizje w oparach leczniczej marihuany. I ci również twierdzą, że wystarczy zdemoralizować dzieci od przedszkola, a społeczeństwo będzie żyło w szczęśliwości. Niezadowolonych zaś, bądź nadliczbowych, podda się eutanazji lub zamrożeniu.
 
I podobnie jest w przypadku pozostałych orientacji politycznych. Idą wybory, wiec każda partia i partyjka snuje swoje własne wizje uszczęśliwiające. I każda wizja zyskuje zwolenników i przeciwników. O dziwo, jeśli Wierzyc ostatnim sondażom, nawet złodzieje z PO mają olbrzymie poparcie, co wydaje się nieprawdopodobne przy jawności działalności tej organizacji, ale jednak. Skoro partia pedofilów posiada swoich zwolenników (Holandia), to i partia złodziei może ich mieć.
 
Cały ten wizjonerski galimatias ma jednak wspólny mianownik, Jest nim mianowicie, werbalna troska o społeczeństwo. Jedyna więc realną płaszczyzna porozumienia społecznego zostaje więc tylko ogólnopolska dyskusja ideologiczna.
 
W praktyce sprowadza się więc to nie do dyskutowania o JOW, czy ławach przysięgłych, zusie, czy skrętach. W praktyce jedyną formą społecznego konsensusu mogą być wyłącznie wiążące referenda. Wiążące bez względu na frekwencję, gdyż próg frekwencyjny jest kolejnym chytrym wybiegiem partiokratów w walce o władzę. Sam zaś system partiokracji, jest elementem licznych wizji uszczęśliwiających, jest stroną w tej dyskusji, wiec z definicji nie może być sędzią. Oczywiście, póki co jest. Sędzią stronniczym, ale o tym się nie mówi, wbrew faktom i logice.
 
A nawet wręcz przeciwnie, mówi się i to nachalnie, że tak musi być, ale reżimowe media również są elementem i stroną wizji uszczęśliwiających, wiec koło się zamyka.
 
Szczerze mówiąc nie zależy mi, żeby na siłę przekonywać kogoś do swoich racji, gdyż to zajęcie jałowe i czasochłonne, ale uczciwość nakazuje chyba wszystkim zgodzić się, że gdybyśmy zaczęli od tego, aby naród w referendach wiązał sejm do określonych działań, sprawiedliwiej by nie może.
 
A pieniądze? Pieniądze cały czas idą w gwizdek. Tym razem mogą zostać obrócone ku ogólnym pożytkom.
 
Także zacznijmy myśleć propaństwowo i po obywatelsku: wykorzystajmy referendum wrześniowe, aby pokazać kto tu rządzi, a przed wyborami obligujmy kandydatów na posłów, aby wprowadzić system referendalny i nie mielić już więcej milionów podpisów pod projektami ustaw żądanych przez Suwerena.