Czy prezesowi się w głowie "pofrankoliło"?

Zdaję sobie kapitalnie sprawę, że zbliża się nieubłaganie festiwal wyborczy, w którym rządząca od wielu lat Platforma Obywatelska, mimo stylu sprawowania władzy - pełnego kłamstw, chamstwa, arogancji i niespełnionych obietnic - ma jak najlepsze szanse na kolejne, polityczne sukcesy.

Opozycja nie potrafiła przekonać do siebie pogrążonego w bierności i rezygnacji społeczeństwa, polaryzacja zwolenników dwóch zwaśnionych partii nabrała skali wręcz porażającej - jakakolwiek próba merytorycznej dyskusji kończy się najczęściej stekiem wzajemnych wyzwisk - i to akurat niezależnie, czy rozmawiają ze sobą zwykli sąsiedzi, czy czerwona ze złości Olejnik (ktoś śmiał jej ukochaną partię zaatakować!) z kolejnym, telewizyjnym gościem.

Nic dziwnego zatem, że lider Prawa i Sprawiedliwości rozpaczliwie szuka nowych form zdobywania poparcia. Nie mam pojęcia, kto z jego otoczenia wpadł na pomysł, że uda się to przez "ocieplanie" wizerunku i budowę wzorcowych, przyjaznych relacji z premier Kopacz. Dziś prezes bez ogródek oznajmia, że on do niej "żadnych ansów nie ma i jest gotów do współpracy, by tym, którzy kredyt we frankach szwajcarskich posiadają, wzajemnie pomóc".

Osobiście to ja nawet Jarosława Kaczyńskiego podziwiam, że na taką hojność uczuciową mu się zbiera w stosunku do pani, która okryta smoleńską hańbą ma czelność jeszcze w tym temacie zgrywać bohaterkę - a jako spadkobierczyni wszystkiego, co w dorobku Donalda Tuska najgorsze - udaje (skutecznie!) odnowicielkę systemu władzy i zepsutego państwa. Z drugiej strony takie (puste przecież) gesty sprawiają właśnie, że ten wizerunek nowej premier tylko w otępiałym (by nie powiedzieć - zdurniałym) społeczeństwie umacnia.

Trudno także oczekiwać, że w skrajnie niesprzyjającym otoczeniu medialnym i wieloletnim kształtowaniu nienawistnego obrazu mściwego Kaczora kilkukrotnie wyciągnięta dłoń cokolwiek w odbiorze lidera opozycji zmieni, a do tego budzi skrajne odczucia u jego fanów - niespójność jest wszak wręcz rażąca. Osobiście próbowałbym skoncentrować wszelkie wysiłki i resztki pozytywnych zasobów ludzkich do obudzenia tej biernej części wyborców mocnym, wyrazistym przekazem i realnym programem naprawy państwa oraz wyciągnięcia ostrych konsekwencji wobec tych, co za upadek polskiej racji stanu odpowiadają.

Najwidoczniej jednak pozostaje mi naiwna wiara, że spece zgromadzeni wokół Jarosława Kaczyńskiego znają się lepiej - i nie o zachowanie opozycyjnych stołków politycznych im chodzi, lecz o realną zmianę. Poczekam, zobaczę, uwierzę i przeproszę (szkoda, że jak na moje wyjdzie po raz kolejny - to mnie nikt przeprosi, ale przeboleję).

Co do tych nieszczęsnych, tytułowych franków natomiast - ekonomistów przepraszam, ale temat maksymalnie na potrzeby notki uproszczę. Jak się zasobów finansowych nie posiada, to kredyty i pożyczki bierze się w walucie, w której się zarabia. W każdym innym przypadku zaczyna się zabawa w finansową spekulację - a ta ma do siebie, że może się opłacić (i to czasem bardzo), lecz może się także wszystko spartolić (i to czasem jeszcze bardziej).

Zakładając, że pożyczki mieszkaniowe to już zazwyczaj biorą osoby dorosłe, to akurat od nich wymagam zrozumienia tego podstawowego mechanizmu, a jak się ktoś na piękne słówka bankierów nabiera, to albo trzeba coś z tymi "oszustami" zrobić, albo zrozumieć otaczające nas realia i głupków nie udawać, jak się inwestycja nie zwraca.

Pojawiło się realne (referendalne) ryzyko, że Szwajcaria zwiększy swoje rezerwy złota, co doprowadzi do umocnienia jej waluty. Siłą rzeczy doprowadzić to może do pogorszenia warunków posiadaczy kredytów walutowych. Ryzyko, które stawiając przykład skrajny, jest równie akceptowalne jak to, że jak pójdę teraz do kasyna i wszystkie moje oszczędności postawię na "czerwone", to mimo wszystko mogę na tym przegrać. A jak przegram, to mam raczej średnie prawo domagać się rekompensaty od rządzących. Co mają powiedzieć posiadacze hipoteki złotówkowej - im też będzie władza (opozycja) różnicę w odsetkach między nimi, a tymi walutowymi wyrównywać?

Pomysł zresztą, by pomóc posiadaczom kredytów we frankach tym, że zawiesi im się spłatę rat jest rozwiązaniem tymczasowym. Wiecie, co by naprawdę pomogło? Już Amerykę odkrywam - silny, sprawny i zdecydowanie działający rząd, który potrafi się zająć tym, do czego jest powołany - zarządzania, administracją państwa. 

Miło byłoby, gdyby tak oczywiste prawdy w końcu do wyborców i polityków dotarły - kredyt walutowy to specyficznie pojmowana inwestycja, w polskich warunkach zwłaszcza - ryzykowna. Opłacalna będzie wtedy, gdy politycy miast obiecywania gruszek na wierzbie i zawieszania rat zaczną dobrze i rzetelnie wykonywać swoje ustawowe obowiązki.

Niby proste, ale przecież wybory za pasem... prawda?