Spać, czy też nie spać? Czyli Władza wysyła mnie do łóżka.

Jest niedziela, godzina 21.

W Warszawie – burza jak diabli: błyska się, grzmi, ściana deszczu.

Kablówka nie działa – no, jutro jak w - za przeproszeniem – banku, media doniosą (taka służba!) o tzw.   podtopieniach,  zalanych piwnicach, nieprzejezdnych ulicach.

Z pewnością doniosą o nieprzejezdnej drodze 579, na której drzewo zwaliło się w poprzek jezdni i spłaszczyło maskę busa. Sam widziałem.

A ja – idę spać.

Bo jestem lojalnym obywatelem. I słucham się Władzy.

A Władza, ustami mojego rówieśnika i kolegi z NZSu powiedziała, że , cytuję:

W czasie burzy Polacy mogą spać spokojnie.

Skoro jestem Polakiem, i to jestem bez dwóch zdań, to jak za oknem burza – idę grzecznie spać, co i Państwu zrobić radzę.

Zaraz, zaraz … komputer mi podpowiada (bo Internet jeszcze działa – wiwat Internet!), że to chodzi o burzę, ale tę wywołaną przez  banksterów.

Która może nie tyle zalać piwnicę, urwać dach czy zwalić drzewo na drodze nr 579, co zniszczyć życia milionów ludzi na świecie - w tym i w Polsce.

O tzw.  drugą falę kryzysu  chodzi.

Aaa….to przepraszam – nie idę spać! Nie ma głupich!

Skoro tu chodzi o burzę wywołaną nie przez siły natury, a przez wspomnianych banksterów, to obowiązuje zupełnie inna zasada:

Nie śpij! Bo cię okradną !

Przecież to jest nie tylko oczywiste: to, pozostańmy w konwencji meteorologicznej – jest  jasne jak słońce.

Cholera – ja się naprawdę nie nadaję na Premiera…