Pochwała chamstwa.

Ludzie są, jak wiadomo, różni:

i mali i duzi, grubi i chudzi, starzy, młodzi a nawet młodzi bardzo, czarni i żółci i biali też, mądrzy i głupi, źli i dobrzy….. i mógłbym jeszcze dłuuuuugo wymieniać, bo ja swoje lata mam i różnych ludzi na swojej drodze spotkałem, to i sporo wiem.

Są też ludzie kulturalni, ale i chamy najzwyklejsze, żeby nie powiedzieć – chamy z chamów,  i to też jest normalne.

Tych ostatnich można spotkać w polityce.

O – i to jest wskazówka cenna, choćby i z takiego powodu, żeby, jak ktoś jest grzeczny i taktowny – się do tej polityki nie pchał.

Bo to jest najwyraźniej domena chamów, a nawet – jak wspomniałem – chamów z chamów.

Chamy z chamów pełnią funkcje ministerialne, ba! – okazuje się po latach, że nawet premierowskie i premierowskie wice, a to wszystko się okazuje dzięki rozmowom prywatnym – cóż, vivat prywatyzacja!

Ktoś się może oburzyć, że jak to możliwe?

A o zakazie dyskryminacji słyszał?!

W tym przypadku, o zakazie dyskryminacji ze względu na pochodzenie?

A gdzie jest napisane, że cham, a już cham z chamów w szczególności, nie ma prawa być ministrem, albo premierem lub premierem wice? Nawet byłym?!

A – nigdzie nie jest!

I bardzo dobrze! Europa!

I pamiętajcie, że istnieje coś takiego, jak parytety i jak będziecie wybrzydzać, to jeszcze taką (użyjmy języka właściwego dla biurokracji europejskiej) kwotę ilościową na tych chamów wprowadzą, że się na wyprzódki języka knajackiego uczyć będziecie, a i dzieci własne na prywatne lekcje posyłać.

Żeby w życiu lżej miały.

PS. A gdyby ktoś się koniecznie chciał dowiedzieć, o jakim państwie piszę, już odpowiadam:
oczywiście o państwie, które nie istnieje. To znaczy istnieje  tylko teoretycznie, ale kto by się jakąś teorią przejmował.