Santo Sovieto

Są (jeszcze) dwie rzeczywistości. Dwie sfery: Sacrum i Profanum, które do innych odnoszą się wszechświatów. Są i pomimo wysiłków tak wielu, przez wieki już trwających, nic nie wskazuje na to by którakolwiek z nich istnieć przestała. Zawsze będzie jakieś Sacrum i jakieś Profanum. I zawsze będą to dwie, tak "obce" jak ogień i woda, i tak koniecznie współistniejące przestrzenie. Rozdzielne ale nierozłączne. Połączone w każdym ludzkim istnieniu, istnienie to, w jakimś sensie, konstytuujące. Bo każdy człowiek nosi je w sobie a czynami, słowami, myślami, pragnieniami sięga to do jednego, to do drugiego misterium ludzkiego życia. Misterium grzechu i śmierci, i... I Misterium Zbawienia. Albowiem „Wszyscy zgrzeszyli...”, „...a za grzech jest śmierć”. Ale! Ale ”Tak Bóg umiłował świat, że Syna swojego jedynego dał, by KAŻDY kto w Niego wierzy nie umarł, ale miał życie wieczne.” Nikt z nas nie wie z jaką intencją Wojciech Jaruzelski wyspowiadał się i przyjął sakramenty. I tak być powinno! To wie Bóg. I nic nam do tego. Każdy z nas, w swoim czasie, zda sprawę. Zda sprawę z własnego żywota. I tylko z własnego. I tylko my i Bóg będziemy znali prawdę. Prawdę o sobie a także prawdę o Nim. „Kiedy poznamy (Go) tak, jak sami jesteśmy poznani...”. I to właśnie jest Sacrum, to jest dotknięcie Miejsca Najświętszego. To jest jedyna OSTATECZNOŚĆ. Czy jednak to, czego byliśmy niedawno świadkami, nie można nazwać profanacją? Czy ta paradna pompa, w której tak licznie uczestniczyli ziemscy słudzy Szatana, nie była cyrkiem w najwyższym stopniu obrzydliwym? Czy tak wolna, ponoć, Polska i wolni, ponoć, Polacy winni żegnać kata. Kata państwa i narodu. Najnikczemniejszego zdrajcę? Czy w ten sposób powinien zachować się sam Kościół? Czy godzi się nazywać z ołtarza(!), tego człowiek „sługą Bożym, gen. Wojciechem”? Czy godzi się Biskupowi kłamać!? Czy słowa Boga:” Niech mowa wasza będzie Tak-Tak, Nie-Nie” już nie obowiązują? Czy piekielny wynalazek relatywizmu, twórczo udoskonalonego przez Marksa aż do stadium dialektyki, dopadł już w swoje brudne łapska część hierarchów? Czy tak powinna wyglądać służba Bogu i ludziom? „Nie w mojej mocy jest wybaczać.” Ale jest w niej modlić się za zmarłego. Także za zmarłego łotra, kata, zaprzańca. To jest w mojej mocy! Ba! To jest mój obowiązek. Ale jest także moim obowiązkiem mówić o Generale prawdę. A prawda ta jest jednoznaczna. Wszyscy, którzy realatywizują tę nikczemną postać, którzy dorabiają mu legendę, którzy pieprzą farmazony o rzekomym Wallenrodyźmie są albo idiotami, albo bydlakami. Dopuszczam jedno i drugie... Nie! Generał Wojciech Jaruzelski był zdrajcą, bandytą, zaprzańcem, katem, mordercą Polski i Polaków. I taka jest PRAWDA. Pogrzeb Generała uświadomił wszystkim przytomnym ludziom, prawdę także o Polsce, w jakiej żyją. Prawdę o rzekomej wolności, o rzekomym zerwaniu z dziedzictwem komunizmu, o rzekomym rozliczeniu się III RP z upiorami przeszłości etc. etc. Widzieliśmy wszak „żałobników”! I na cmentarzu wróciły, nomen-omen, upiory przeszłości. Upiory, które potrafią czynić cuda. Boleściwy Człowiek Honoru, Gen. Kiszczak bardzo czerstwo wyglądał a równie boleściwy Jerzy Urban nawet powstał z wózka! Sam widziałem te cuda! Może więc księża Lemańscy czy inni Bonieccy staną się postulatorami procesu beatyfikacyjnego! Ba! Kanonizacyjnego! Jak szaleć to szaleć! A któż im przeszkodzi? Właśnie. Któż im przeszkodzi? Drwić. Gdyby mi ktoś, 25 lat temu powiedział, czego będę świadkiem po ćwierćwieczu, potraktowałbym go jak skrajnego idiotę. Niestety. To on miałby rację a skrajnym idiotą byłem ja. Ja w towarzystwie milionów oszukanych, okradzionych i codziennie odczłowieczanych przez czerwono-różowo-czarnych demiurgów, którym przyklejono (albo sami sobie poprzyklejali!) miano autorytetów. A są jedynie dłużnikami Jaruzelskiego i innych Kiszczaków, którym tak wiele zawdzięczają. Którym zawdzięczają wszystko. Taż świnia w chlewie ma więcej od nich godności. Jest świnią i tyle. A kim są oni? Kim są...? Ludzkie szkielety bez twarzy, bez honoru, bez sumień. Czuję się pohańbiony i obrzygany. Śmierdzę i... I narasta we mnie gniew.