Idź złoto do złota

Moja znajoma z Gdańska, dziewczyna dobra i miła tylko niezwykle naiwna opowiadała mi kiedyś o pewnym szlachetnym biznesmenie, który dał Tuskowi pieniądze na wszystko- między innymi na samochód i mieszkanie. „Bój się Boga „ - powiedziałam. „ Jaki dobry biznesmen rozdaje pieniądze byle komu?” Dodajmy, że wtedy Tusk był to właśnie „ byle kto”. Okazało się jednak, że istniał taki biznesmen. Nazywał się Wiktor Kubiak. Rozdawał pieniądze na prawo i lewo ( w sensie dosłownym i przenośnym) zapewne w nadziei, że kiedyś będą procentować. Dla niego lub jego mocodawców.

Pewnego dnia chłopcy z niezależnych wydawnictw ( Edzio Mizikowski, Krzyś Wolf oraz Marek Koźbiał ) poprosili mego męża, żeby poszedł z nimi do Mariotta gdzie mieli umówione spotkanie z Kubiakiem, który ofiarowywał im pieniądze na niezależne pismo „Głos wolnego robotnika”. Nie byli pewni intencji Kubiaka natomiast ufali rozsądkowi i wyczuciu męża. Mąż był człowiekiem jak to się dziś mówi asertywnym, nie miał żadnych grzecznościowych oporów. Zobaczywszy apartamenty Kubiaka i jego samego, cofnął rękę i powiedział wprost: „ Dlaczego przyprowadziliście mnie do jakiegoś ubeka?”. Odwrócił się na pięcie i wyszedł. Kubiak nawet się nie obraził. Powiedział tylko speszonym chłopakom , że trzeba się z góry zdecydować czy się chce brać kasę czy nie. Zdecydowanie nie chcieli.

Potem chłopcy opowiadali , że ktoś z niepodległościowych wydawców wziął 5000 $ od Kubiaka i zamiast wydać na powielacze przepuścił z panienkami w Zakopanem. Powiedziałam im : „Profesjonalne pieniądze i profesjonalne panienki czyli prawidłowo - idź złoto do złota” . Ponieważ ta osoba nie kandyduje do parlamentu europejskiego i nie pretenduje do roli przewodnika duchowego narodu, nie ma powodu przypominać jego nazwiska.

Natomiast Korwin Mikke znów kandyduje. Powiedziałabym, że uparcie kandyduje. Dlatego postanowiłam zadać mu publicznie nurtujące mnie od lat pytanie. Korwin Mikke nie powinien się obrazić. Przecież żona Cezara, musi być gotowa do odpowiedzi na każde pytanie.

 W okolicach stanu wojennego mój mąż pracował u Korwina Mikkego jako księgowy. Pracował wówczas w różnych nowo powstających prywatnych firmach. (Dodam, że z niektórych wycofał się rakiem.) Otóż mąż wielokrotnie, z najwyższym zdumieniem opowiadał , że Mikke ma w domu czy w firmie kilka funkcjonujących telefonów. Były to czasy gdy wszystkie telefony były nieczynne. W mojej kamienicy mieszkał lekarz wojskowy, ordynator w randze pułkownika i też nie miał telefonu. Pamiętam to dokładnie gdyż wstąpiłam do niego 5 marca 1982 roku gdy wybierałam się rodzić moje czwarte z kolei dziecko. Z braku telefonu- zarówno u nas jak i u sąsiadów- musiałam powędrować „ do porodu” na piechotę . Na szczęście niedaleko.

Uświadommy sobie ile osób w stanie wojennym zmarło z braku możności połączenia się z pogotowiem. Są statystyki na ten temat. Przypomnijmy sobie jakim rarytasem był w ogóle wówczas telefon i ile lat czekało się na jego przyznanie. Chciałabym się zatem dowiedzieć jak Korwin Mikke sobie to załatwił, że w stanie wojennym miał włączone kilka telefonów? Odpowiedź na to proste pytanie wydaje mi się ważniejsza niż spekulacje na temat spalenia ustawy lustracyjnej czy zatrudnienia kiedyś przez Korwina skinów do obsługi kongresu prawicy. A także od analizowania każdej z jego mniej czy bardziej fortunnych wypowiedzi. Na przykład na temat dzieci trzymanych w skrzyni. Na temat podatku katastralnego. Na temat zawodów sportowych dla inwalidów. Na temat Hitlera, Jaruzelskiego itd. Nie od dziś wiadomo ,że Korwin jak ta samochwała z dziecinnego wierszyka „jak powie to już powie”. Nie ma się czym specjalnie przejmować. To taktyka jego PR. Natomiast odpowiedź na pytanie jak sobie załatwił telefony w czasie gdy cała Polska pozbawiona był środków komunikacji mogłaby coś wyjaśnić. Albo i nie. Może po prostu wiedział gdzie dać łapówkę. Taka wiedza w naszym nieszczęsnym – jak pisze pan Michalkiewicz -kraju była i jest podstawą wszelkiej działalności, w tym gospodarczej.

Wczoraj znajomy przekonywał mnie, że Korwin jest eurosceptykiem więc głosując na niego podrzuca UE nieświeże jajo. Natomiast nie ma zamiaru na niego głosować w wyborach parlamentarnych.

A mówiłam : „ idź złoto do złota”.